معصوم‌علی‌شاه، محمدمعصوم بن زین‌العابدین: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد')
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
خط ۱: خط ۱:
<div class='wikiInfo'>
<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR03477.jpg|بندانگشتی|معصوم علی شاه، محمد معصوم بن زین العابدین]]
[[پرونده:NUR03477.jpg|بندانگشتی|معصوم علی شاه، محمد معصوم بن زین العابدین]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
|-
|-
! نام!! data-type='authorName'|معصوم علی شاه، محمد معصوم بن زین العابدین
! نام!! data-type='authorName'|معصوم علی شاه، محمد معصوم بن زین العابدین
|-
|-
|نام های دیگر  
|نام های دیگر  
خط ۳۴: خط ۳۴:
«محمدمعصوم شيرازى»، ملقب به معصوم‌على‌شاه و نايب الصدر، فرزند كوچك ميرزا زين العابدين رحمت‌على‌شاه، صوفى، نويسنده و شاعر، در سحرگاه روز چهارشنبه چهاردهم ربيع‌الاول سال 1270ق در شيراز متولد گرديد.
«محمدمعصوم شيرازى»، ملقب به معصوم‌على‌شاه و نايب الصدر، فرزند كوچك ميرزا زين العابدين رحمت‌على‌شاه، صوفى، نويسنده و شاعر، در سحرگاه روز چهارشنبه چهاردهم ربيع‌الاول سال 1270ق در شيراز متولد گرديد.


پس از تحصيلات مقدماتى در شيراز به عراق رفت و در كربلا نزد شيخ محمدحسين فاضل اردكانى به تكميل تحصيل پرداخت، سپس به شيراز بازگشت و در خدمت حاج آقا محمد منورعلى‌شاه، عموى پدرش، به مشهد رفت و در بازگشت، چندى در تهران نزد [[جلوه، ابوالحسن|ميرزا ابوالحسن جلوه]] به تكميل دروس پرداخت. پس از فوت برادرش به شيراز رفت و ملقب به نايب الصدر شد. بعد از دو سال به هندوستان رفت و از آنجا بار ديگر رهسپار عتبات عاليات گرديد و آنگاه به شيراز مراجعت كرد. در آغاز مشروطيت در زمره آزادى‌خواهان درآمد و سمتى در مجلس داشت. بعد از به‌توپ‌بسته‌شدن مجلس، ابتدا به حضرت عبدالعظيم و سپس به مشهد و در 1303ق به گناباد نزد ملا سلطان محمد، معروف به سلطان‌على‌شاه رفت و به وى سرسپرد.
پس از تحصيلات مقدماتى در شيراز به عراق رفت و در كربلا نزد شيخ محمدحسين فاضل اردكانى به تكميل تحصيل پرداخت، سپس به شيراز بازگشت و در خدمت حاج آقا محمد منورعلى‌شاه، عموى پدرش، به مشهد رفت و در بازگشت، چندى در تهران نزد [[جلوه، ابوالحسن|ميرزا ابوالحسن جلوه]] به تكميل دروس پرداخت. پس از فوت برادرش به شيراز رفت و ملقب به نايب الصدر شد. بعد از دو سال به هندوستان رفت و از آنجا بار ديگر رهسپار عتبات عاليات گرديد و آنگاه به شيراز مراجعت كرد. در آغاز مشروطيت در زمره آزادى‌خواهان درآمد و سمتى در مجلس داشت. بعد از به‌توپ‌بسته‌شدن مجلس، ابتدا به حضرت عبدالعظيم و سپس به مشهد و در 1303ق به گناباد نزد ملا سلطان محمد، معروف به سلطان‌على‌شاه رفت و به وى سرسپرد.


در زمان اقامت در گناباد دو ماه در محضر درس ملا سلطان گنابادى شركت جست و كتاب «طرائق الحقايق» كه از هر جهت بر كتاب «بستان السياحة» شيروانى و ديگر كتب تذكره معمول صوفيه بهتر است، تأليف نمود.
در زمان اقامت در گناباد دو ماه در محضر درس ملا سلطان گنابادى شركت جست و كتاب «طرائق الحقايق» كه از هر جهت بر كتاب «بستان السياحة» شيروانى و ديگر كتب تذكره معمول صوفيه بهتر است، تأليف نمود.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش