۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
'''كشف الارتياب في أتباع محمد بن عبدالوهاب''' اثر [[امین، محسن|سيد محسن امين حسينى عاملى]] | '''كشف الارتياب في أتباع محمد بن عبدالوهاب''' اثر [[امین، محسن|سيد محسن امين حسينى عاملى]] بن عبدالكريم میباشد. فرقه سازى از ابزار مهم دشمنان اسلام عليه وحدت اسلامى است و در هر زمان اين ابزار تأثير خود را در اختلاف بين مسلمانان نهاده است. | ||
در قرن دوازدهم هجرى نيز اين ابزار كارگر افتاد و فرقهاى به نام وهابيت، شكاف عظيمى را در صفوف متحد مسلمانان ايجاد كرد، كه اثرات سياسى، فرهنگى و اجتماعى آن تا به الآن، خود نمايان است. | در قرن دوازدهم هجرى نيز اين ابزار كارگر افتاد و فرقهاى به نام وهابيت، شكاف عظيمى را در صفوف متحد مسلمانان ايجاد كرد، كه اثرات سياسى، فرهنگى و اجتماعى آن تا به الآن، خود نمايان است. | ||
خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
وهابيون نجد پس از تسلط بر حجاز و حرمين شريفين، اقدام به تخريب ضريح و بارگاه قبور ائمه عليهم السلام و أبوين پيامبر صلى اللّه عليه و آله و سلم و اجداد و اعمام و اصحاب ايشان و قبور أمهات المؤمنين و حضرت حواء أم البشر و قبور علما و صلحا و مكانهاى زيارتى ديگر و تبديل اين امكنۀ مقدسه به محلهاى نامناسب، كردند. | وهابيون نجد پس از تسلط بر حجاز و حرمين شريفين، اقدام به تخريب ضريح و بارگاه قبور ائمه عليهم السلام و أبوين پيامبر صلى اللّه عليه و آله و سلم و اجداد و اعمام و اصحاب ايشان و قبور أمهات المؤمنين و حضرت حواء أم البشر و قبور علما و صلحا و مكانهاى زيارتى ديگر و تبديل اين امكنۀ مقدسه به محلهاى نامناسب، كردند. | ||
به همراه اين اقدام عملى، علماى آنها حربۀ تكفير را بدست گرفته عليه مسلمانان ديگر على الخصوص شيعه بكار گرفتند. بسيارى از اعتقادات و اعمال عبادى و دينى آنها را حمل بر مشرك و كفر نمودند، در چنين فضايى مرحوم آيت اللّه [[امین، محسن|سيد محسن امين عاملى]] | به همراه اين اقدام عملى، علماى آنها حربۀ تكفير را بدست گرفته عليه مسلمانان ديگر على الخصوص شيعه بكار گرفتند. بسيارى از اعتقادات و اعمال عبادى و دينى آنها را حمل بر مشرك و كفر نمودند، در چنين فضايى مرحوم آيت اللّه [[امین، محسن|سيد محسن امين عاملى]] در جهت بيان خواستگاه فكرى و رد شبهات آنها، اقدام به تأليف اين اثر نمود. | ||
البته بخش قابل توجهى از فعاليتهاى فرهنگى و فكرى مصنف در جهت رد شبهاتى بود كه در آن زمان در كتابها، مجلات، سخنرانىها و اظهار نظرها، عليه اسلام و شيعه بيان مىشد، و اين كتاب از آن جمله است. | البته بخش قابل توجهى از فعاليتهاى فرهنگى و فكرى مصنف در جهت رد شبهاتى بود كه در آن زمان در كتابها، مجلات، سخنرانىها و اظهار نظرها، عليه اسلام و شيعه بيان مىشد، و اين كتاب از آن جمله است. | ||
خط ۹۰: | خط ۹۰: | ||
مصنف سعى نموده ابتدا شبهات آنها را با ادلۀ خودشان مطرح نمايد سپس با استفاده از آيات قرآن كريم، احاديث رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم و سيرۀ حضرت كه در منابع روايى و صحاح آنها ذكر شده به رد آن اعتقادات و نظرات بپردازد. | مصنف سعى نموده ابتدا شبهات آنها را با ادلۀ خودشان مطرح نمايد سپس با استفاده از آيات قرآن كريم، احاديث رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم و سيرۀ حضرت كه در منابع روايى و صحاح آنها ذكر شده به رد آن اعتقادات و نظرات بپردازد. | ||
در اين راستا در بعد تاريخى از كتابهاى تاريخى اهل سنت مانند «خلاصة الكلام في امراء البلد الحرام» تأليف احمد بن زينى دحلان مفتى شافعيه، «تاريخ الجيراني» و كتاب «ملطبرون» و... استفاده نمودهاند، در فقه از كتب فقهى ائمۀ مذاهب اهل سنت و در سيره از كتب معتبر سيره مانند «سيرۀ حلبيه» (سيرۀ حلبى) و كتب ديگر علماى اهل سنت مانند شيخ محمد عبده استفاده نموده است. عقايد وهابيون را از كتب محمد بن عبدالوهاب و [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] | در اين راستا در بعد تاريخى از كتابهاى تاريخى اهل سنت مانند «خلاصة الكلام في امراء البلد الحرام» تأليف احمد بن زينى دحلان مفتى شافعيه، «تاريخ الجيراني» و كتاب «ملطبرون» و... استفاده نمودهاند، در فقه از كتب فقهى ائمۀ مذاهب اهل سنت و در سيره از كتب معتبر سيره مانند «سيرۀ حلبيه» (سيرۀ حلبى) و كتب ديگر علماى اهل سنت مانند شيخ محمد عبده استفاده نموده است. عقايد وهابيون را از كتب محمد بن عبدالوهاب و [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] و بعض كتب ديگر وهابيين نقل مىنمايد. | ||
==زمان تأليف== | ==زمان تأليف== | ||
خط ۱۴۱: | خط ۱۴۱: | ||
==باب اوّل:== | ==باب اوّل:== | ||
بيان معتقدات وهابيون و انتساب فقهى آنها به مذهب [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، بحثهايى راجع به اعتقاد آنها و اجتهاد، اعتقاد وهابيون و [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] | بيان معتقدات وهابيون و انتساب فقهى آنها به مذهب [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، بحثهايى راجع به اعتقاد آنها و اجتهاد، اعتقاد وهابيون و [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] در مورد خدا و صفات خداوند، اعتقاد آنها در مورد مسلمانان. | ||
==باب دوم:== | ==باب دوم:== | ||
خط ۱۴۹: | خط ۱۴۹: | ||
در تفصيل اعتقاداتى از وهابيت كه به سبب آن نسبت كفر و شرك به ديگر مسلمانان مىدهند، ادلۀ تفصيلى آنها و پاسخ تفصيلى به آنها كه در 17 فصل ارائه مىشود. | در تفصيل اعتقاداتى از وهابيت كه به سبب آن نسبت كفر و شرك به ديگر مسلمانان مىدهند، ادلۀ تفصيلى آنها و پاسخ تفصيلى به آنها كه در 17 فصل ارائه مىشود. | ||
فصل اول: بحثى در شفاعت، شامل نقل معتقدات وهابيون از كتب [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] | فصل اول: بحثى در شفاعت، شامل نقل معتقدات وهابيون از كتب [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] و محمد بن عبدالوهاب و رد تفصيلى آنها. | ||
فصل دوم: در استغاثه و استعانت و خواندن غير خداوند كه در اعتقادات [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] | فصل دوم: در استغاثه و استعانت و خواندن غير خداوند كه در اعتقادات [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] كفر و شرك است. بيان ادلۀ تفصيلى محمد بن عبدالوهاب (از كتاب كشف الشبهات) و [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] (از كتاب زيارة القبور) و پاسخ تفصيلى آن از كتاب و احاديث و سيرۀ پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و كتب ائمۀ مذاهب اهل سنت. | ||
فصل سوم: در توسل به خداوند بواسطۀ انبيا و صلحا، اعتقاد وهابيت و استدلال آنها و رد بر آنها. | فصل سوم: در توسل به خداوند بواسطۀ انبيا و صلحا، اعتقاد وهابيت و استدلال آنها و رد بر آنها. | ||
خط ۱۶۳: | خط ۱۶۳: | ||
فصل هفتم: در نحر و ذبح است كه وهابيون آن را مانند قربانى كردن براى بتان در جاهليت مىدانند كه حرام است، و به اين سبب مسلمانان غير خود را مشرك مىدانند. | فصل هفتم: در نحر و ذبح است كه وهابيون آن را مانند قربانى كردن براى بتان در جاهليت مىدانند كه حرام است، و به اين سبب مسلمانان غير خود را مشرك مىدانند. | ||
فصل هشتم: در بحث نذر براى غير خداوند كه [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] | فصل هشتم: در بحث نذر براى غير خداوند كه [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] عدم جواز آن را فتوى داده است. | ||
فصل نهم: در بناى قبور و بارگاه ساختن، كه وهابيون آن را حرام دانسته، شرك و كفر تلقى مىكنند و هدم قبور را واجب كردهاند. به اين مناسبت مصنف محترم بحثى در تاريخچۀ بناى حجرۀ مبارك نبوى صلى الله عليه و آله و سلم از ابتدا تا زمان خود را بيان مىنمايد. | فصل نهم: در بناى قبور و بارگاه ساختن، كه وهابيون آن را حرام دانسته، شرك و كفر تلقى مىكنند و هدم قبور را واجب كردهاند. به اين مناسبت مصنف محترم بحثى در تاريخچۀ بناى حجرۀ مبارك نبوى صلى الله عليه و آله و سلم از ابتدا تا زمان خود را بيان مىنمايد. | ||
خط ۱۸۱: | خط ۱۸۱: | ||
فصل شانزدهم: در تزيين مشاهد مشرفه با طلا و نقره. كه اين نيز در منظر آنان حرام و ممنوع است بهمين جهت ذخائر حجرۀ نبوى صلى الله عليه و آله و سلم و جواهر آن را در سال 1221 ربودند. | فصل شانزدهم: در تزيين مشاهد مشرفه با طلا و نقره. كه اين نيز در منظر آنان حرام و ممنوع است بهمين جهت ذخائر حجرۀ نبوى صلى الله عليه و آله و سلم و جواهر آن را در سال 1221 ربودند. | ||
فصل هفدهم: در زيارت قبور، كه بطور كلى آن را حرام دانسته حتى شدّ الرحال بطرف قبور را حرام و ممنوع مىدانند. در اين فصل مصنف در جواب [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] | فصل هفدهم: در زيارت قبور، كه بطور كلى آن را حرام دانسته حتى شدّ الرحال بطرف قبور را حرام و ممنوع مىدانند. در اين فصل مصنف در جواب [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] در دو موضوع بحث مىكنند. | ||
مبحث اول در اصل مشروعيت زيارت قبور كه در مقام اول راجع به قبر پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلم، و مقام دوم در زيارت ساير قبور بحث مىكنند. در مبحث دوم راجع به شد رحال براى زيارت قبور بحث مىكنند. | مبحث اول در اصل مشروعيت زيارت قبور كه در مقام اول راجع به قبر پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلم، و مقام دوم در زيارت ساير قبور بحث مىكنند. در مبحث دوم راجع به شد رحال براى زيارت قبور بحث مىكنند. |
ویرایش