۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
القول المبين عن وجوب مسح الرجلين: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)'
جز (جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو') |
جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، هنگامى كه براى نماز برمى‌خيزيد، صورت و دستهاى خود را تا آرنج بشوييد و سر و پاى خود را تا دو برآمدگى مسح نمائيد». | «اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، هنگامى كه براى نماز برمى‌خيزيد، صورت و دستهاى خود را تا آرنج بشوييد و سر و پاى خود را تا دو برآمدگى مسح نمائيد». | ||
و همچنين با استفاده از روايات اهل بيت پيامبر (ص) و با استناد به علم تفسير بنا بر مبناى علماى اهل تسنن در آن دوران و شواهد ادبى و لغوى و استناد به برخى از روايات اهل تسنن و سخنان دانشمندان آنان به اثبات عقيده شيعه در وجوب مسح رجلين در وضو پرداخته است. | و همچنين با استفاده از روايات اهل بيت پيامبر(ص) و با استناد به علم تفسير بنا بر مبناى علماى اهل تسنن در آن دوران و شواهد ادبى و لغوى و استناد به برخى از روايات اهل تسنن و سخنان دانشمندان آنان به اثبات عقيده شيعه در وجوب مسح رجلين در وضو پرداخته است. | ||
==عصر نگارش== | ==عصر نگارش== | ||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
شيخ ابوالفتوح كراجكى از شاگردان [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] و از علماى بزرگ شيعه در دوران خود بوده است. | شيخ ابوالفتوح كراجكى از شاگردان [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] و از علماى بزرگ شيعه در دوران خود بوده است. | ||
آن دوران مصادف با حكومت خاندان آل بويه بر بخش زيادى از ممالك اسلامى بوده. خاندان آل بويه، شيعه و ارادتمند به اهل بيت پيامبر (ص) بودند. دوران حكومت آنان حدودا يكصد سال به طول انجاميد و اين دوران همزمان با آغاز غيبت كبرى و درخشش علماى بزرگى همچون [[شيخ صدوق]]، [[شيخ مفيد]]، [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] و [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] بوده است. در اين دوران علماى شيعه فرصت مناسبى براى نشر فرهنگ و معارف اهل بيت پيامبر (ص) پيدا نمودند. و ديگر مانند دورانهاى قبل مجبور به تقيه و يا سكوت نبودند. لذا در اين دوران علماى شيعه به راحتى كتابهاى فراوانى در نشر و اثبات عقايد خود نگاشته‌اند. اين زمان، از زمانهاى درخشش شيعه در تاريخ اسلام به شمار مى‌آيد. | آن دوران مصادف با حكومت خاندان آل بويه بر بخش زيادى از ممالك اسلامى بوده. خاندان آل بويه، شيعه و ارادتمند به اهل بيت پيامبر(ص) بودند. دوران حكومت آنان حدودا يكصد سال به طول انجاميد و اين دوران همزمان با آغاز غيبت كبرى و درخشش علماى بزرگى همچون [[شيخ صدوق]]، [[شيخ مفيد]]، [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] و [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] بوده است. در اين دوران علماى شيعه فرصت مناسبى براى نشر فرهنگ و معارف اهل بيت پيامبر(ص) پيدا نمودند. و ديگر مانند دورانهاى قبل مجبور به تقيه و يا سكوت نبودند. لذا در اين دوران علماى شيعه به راحتى كتابهاى فراوانى در نشر و اثبات عقايد خود نگاشته‌اند. اين زمان، از زمانهاى درخشش شيعه در تاريخ اسلام به شمار مى‌آيد. | ||
==تحقيق كتاب== | ==تحقيق كتاب== | ||