۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ملا محسن فيض كاشانى' به 'ملا محسن فيض كاشانى ') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|- | |- | ||
|ناشر | |ناشر | ||
|data-type='publisher'|سازمان تبليغات اسلامی، پژوهشکده باقر العلوم (ع) | |data-type='publisher'|سازمان تبليغات اسلامی، پژوهشکده باقر العلوم(ع) | ||
|- | |- | ||
|مکان نشر | |مکان نشر | ||
خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
«در» اول درباره اثبات وجود خداوند و هستى حق گفت و گو مىكند. نويسنده اين «در» را با اين عبارت آغاز مىكند: «يك دم حديث امكان و وجوب را بگذار و دل با ما دار و لحظهاى حرف دور و تسلسل را رها كن و گوش با ما كن كه دورت سرگردان مىسازد و تسلسلت در بيابان بىپايان مىاندازد. زمانى نگاه كن و ببين در غرايب آسمان و...» | «در» اول درباره اثبات وجود خداوند و هستى حق گفت و گو مىكند. نويسنده اين «در» را با اين عبارت آغاز مىكند: «يك دم حديث امكان و وجوب را بگذار و دل با ما دار و لحظهاى حرف دور و تسلسل را رها كن و گوش با ما كن كه دورت سرگردان مىسازد و تسلسلت در بيابان بىپايان مىاندازد. زمانى نگاه كن و ببين در غرايب آسمان و...» | ||
علامه فيض ربانى با بيان نظم حاكم بر هستى و نيز فطرت خداجوى آدمى كه درمىيابد: او خود خويشتن را نيافريده است، پس نيازمند آفريدگارى هست و نيز با اشاره به برهان نهفته در اين كلام بلند [[امام على (ع)]] عَرَفتُ اللهَ بِفَسخِ العَزائِم و نَقضِ الهِمَمِ و نيز برهان نياز انسان در مشكلات و دشوارىها به نيروى ماورايى و قدرتى لايزال به اثبات وجود خدا مىپردازد. | علامه فيض ربانى با بيان نظم حاكم بر هستى و نيز فطرت خداجوى آدمى كه درمىيابد: او خود خويشتن را نيافريده است، پس نيازمند آفريدگارى هست و نيز با اشاره به برهان نهفته در اين كلام بلند [[امام على(ع)]] عَرَفتُ اللهَ بِفَسخِ العَزائِم و نَقضِ الهِمَمِ و نيز برهان نياز انسان در مشكلات و دشوارىها به نيروى ماورايى و قدرتى لايزال به اثبات وجود خدا مىپردازد. | ||
«در» دوم پيرامون اثبات توحيد و يگانگى حق سخن مىراند و «در» سوم به بحث و بررسى پيرامون صفات جمالى و جلالى خداوند بر اساس آيات و روايات، مىپردازد. | «در» دوم پيرامون اثبات توحيد و يگانگى حق سخن مىراند و «در» سوم به بحث و بررسى پيرامون صفات جمالى و جلالى خداوند بر اساس آيات و روايات، مىپردازد. | ||
خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
«در» چهارم درباره نبوت و رسالت، و «در» پنجم در به روى موضوع وصايت و ولايت مىگشايد. «در» ششم درباره معاد و «در» هفتم از رساله «ترجمة العقائد» به ذكر احوال موت و قيامت پرداخته است و در آخر «در» هشتم را به تشريح بهشت و دوزخ و شفاعت و حوض اختصاص داده است. وى در پايان پس از گفت و گو از حوض كوثر، رساله را چنين به پايان مىرساند: | «در» چهارم درباره نبوت و رسالت، و «در» پنجم در به روى موضوع وصايت و ولايت مىگشايد. «در» ششم درباره معاد و «در» هفتم از رساله «ترجمة العقائد» به ذكر احوال موت و قيامت پرداخته است و در آخر «در» هشتم را به تشريح بهشت و دوزخ و شفاعت و حوض اختصاص داده است. وى در پايان پس از گفت و گو از حوض كوثر، رساله را چنين به پايان مىرساند: | ||
«و مؤلف اين رساله را كه يكى از فدويان خاك در اوست؛ (يعنى امير مؤمنان [[امام على (ع)]] ان شاء الله جامى كرامت خواهد فرمود كه لذت ديدار ساقى، او را چنان محو سازد كه به لذت شراب نپردازد.» | «و مؤلف اين رساله را كه يكى از فدويان خاك در اوست؛ (يعنى امير مؤمنان [[امام على(ع)]] ان شاء الله جامى كرامت خواهد فرمود كه لذت ديدار ساقى، او را چنان محو سازد كه به لذت شراب نپردازد.» | ||
{| class="wikitable poem" | {| class="wikitable poem" |
ویرایش