۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
«الأمالي»، يكى از كتابهاى قابل توجه [[شيخ مفيد]] مىباشد كه از 42 مجلس تشكيل يافته است و در هر مجلس، 8 - 9 يا 10 - 12 حديث گنجانده شده است - و فقط مجلس بيست و سوم آن، داراى 48 حديث مىباشد و آن رساله على بن مهزيار است كه پيوست كتاب شده است - كه مجموعا حدود 500 حديث در آن گنجانده شده است. نوع احاديث مندرج، پيرامون فضايل اهلبيت(ع) و نكات اخلاقى و تربيتى و احيانا كلامى مىباشد. احاديث اين كتاب، از نوعى طراوت و تازگى و شادابى برخوردار است كه مطالعهكننده در برخوردهاى نخستين، آن را لمس خواهد كرد <ref>مقدمه مترجم، ص 24</ref>. | «الأمالي»، يكى از كتابهاى قابل توجه [[شيخ مفيد]] مىباشد كه از 42 مجلس تشكيل يافته است و در هر مجلس، 8 - 9 يا 10 - 12 حديث گنجانده شده است - و فقط مجلس بيست و سوم آن، داراى 48 حديث مىباشد و آن رساله على بن مهزيار است كه پيوست كتاب شده است - كه مجموعا حدود 500 حديث در آن گنجانده شده است. نوع احاديث مندرج، پيرامون فضايل اهلبيت(ع) و نكات اخلاقى و تربيتى و احيانا كلامى مىباشد. احاديث اين كتاب، از نوعى طراوت و تازگى و شادابى برخوردار است كه مطالعهكننده در برخوردهاى نخستين، آن را لمس خواهد كرد <ref>مقدمه مترجم، ص 24</ref>. | ||
در طول تمام كتاب، يك بار هم عنوان «امام» در مورد ائمه و پيشوايان معصوم(ع) كه از آنها حديث نقل مىشود، نيامده است و اغلب احاديث اين كتاب، بيشتر از اميرمؤمنان(ع)، امام زينالعابدين(ع)، امام باقر(ع)، [[امام جعفر صادق (ع)|امام صادق (ع)]] و امام رضا(ع) مىباشد و از ديگر پيشوايان معصوم(ع)، چندان حديثى وجود ندارد <ref>همان ص 25</ref>. | در طول تمام كتاب، يك بار هم عنوان «امام» در مورد ائمه و پيشوايان معصوم(ع) كه از آنها حديث نقل مىشود، نيامده است و اغلب احاديث اين كتاب، بيشتر از اميرمؤمنان(ع)، امام زينالعابدين(ع)، امام باقر(ع)، [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] و امام رضا(ع) مىباشد و از ديگر پيشوايان معصوم(ع)، چندان حديثى وجود ندارد <ref>همان ص 25</ref>. | ||
مترجم، احتمال مىدهد كه اين رساله، در زمان تقيه يا مرعوب بودن نويسنده تأليف شده يا اينكه تنظيم و تحرير نسخه در چنين عهدى صورت پذيرفته است. وى در اين باره مىنويسد: بااينكه مطالبى پيرامون خلافت و حكومت آمده است، ولى كلمه «امام» مطلقا در هيچكدام از احاديثى كه نوعا از آن بزرگواران نقل شده است، وجود ندارد و محملى جز تقيه نمىتوان براى آن پيدا كرد يا اينكه كلمه امام، بعدها رواج بيشترى يافته است و در آن عصر، چندان معمول نبوده است <ref>همان</ref>. | مترجم، احتمال مىدهد كه اين رساله، در زمان تقيه يا مرعوب بودن نويسنده تأليف شده يا اينكه تنظيم و تحرير نسخه در چنين عهدى صورت پذيرفته است. وى در اين باره مىنويسد: بااينكه مطالبى پيرامون خلافت و حكومت آمده است، ولى كلمه «امام» مطلقا در هيچكدام از احاديثى كه نوعا از آن بزرگواران نقل شده است، وجود ندارد و محملى جز تقيه نمىتوان براى آن پيدا كرد يا اينكه كلمه امام، بعدها رواج بيشترى يافته است و در آن عصر، چندان معمول نبوده است <ref>همان</ref>. |
ویرایش