حافظ برسی، رجب بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

در شرح احوالى كه حرعاملى و افندى از وى به دست داده‌اند، براساس برداشت از نوشته‌ها و سروده‌هايش، وى را محدث، فقيه، اديب و صوفى دانسته‌اند و شيخ حر به خصوص در يادكردهايش از وى در الجواهر، بارها او را «عارف» خوانده‌است. دربارۀ عرفان او بايد يادآور شد كه زمينه‌اى قوى از عرفان نظرى در سراسر نوشته‌هايش وجود دارد؛ شيبى بر پايۀ تحليل مشارق الانوار، به مطالعۀ نسبتاً گسترده‌اى پرداخته، و پى جوى ارتباط انديشۀ او با شخصيتهايى چون سيد حيدر آملى و فضل الله حروفى و تأثر او از عارفان متقدم چون [[حلاج، حسین بن منصور|حلاج]] بوده است.

برسى در مرور كوتاه خود بر عقايد اماميه، پاى بندى خود به‌اعتقادات مشهور اين مذهب را نشان داده‌است و ضمن معرفى دو گروه‌اهل افراط و تفريط، خود را از «نمط اوسط» دانسته كه آنان را «عارفون» خوانده‌است. برسى با اينكه بارها از غلات انتقاد كرده، بازتاب برخى انديشه‌ها در نوشته‌هاى وى موجب گمانهايى دربارۀ عقايد خاص مذهبى او شده‌است. بايد دانست كه‌او خود متوجه ويژگى توهم زاى كتابش بوده، و بارها اين نكته را كه برخى معاصرانش اين تعاليم را برنخواهند تافت، گوشزد كرده‌است.