۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'امام صادق(ع)' به 'امام صادق (ع)') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
با مقدمهاى كوتاه در سبب نگارش كتاب آغاز شده است. | با مقدمهاى كوتاه در سبب نگارش كتاب آغاز شده است. | ||
طبقهاى كتاب، فصول متعددى را دربر دارد كه كشفى بر هر يك نام «تحفه» نهاده است. طبق اول در بيان حقيقت عقل و متعلقات آن در هفده تحفه. نويسنده در اين بخش به تفسير روايتى از [[امام جعفر صادق (ع)|امام صادق (ع)]] پرداخته است كه به موجب آن عقل صادر اول، يعنى نخستين آفريده خداوند است و جهل نيز به عنوان ضد عقل و به تبع آن و بالعرض آفريده شده است؛ زيرا ظهور عقل بدون وجود ضد آن ممكن نيست. | طبقهاى كتاب، فصول متعددى را دربر دارد كه كشفى بر هر يك نام «تحفه» نهاده است. طبق اول در بيان حقيقت عقل و متعلقات آن در هفده تحفه. نويسنده در اين بخش به تفسير روايتى از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] پرداخته است كه به موجب آن عقل صادر اول، يعنى نخستين آفريده خداوند است و جهل نيز به عنوان ضد عقل و به تبع آن و بالعرض آفريده شده است؛ زيرا ظهور عقل بدون وجود ضد آن ممكن نيست. | ||
طبق دوم درباره كيفيت علاقه عقل به موجودات و مسائل مربوط به آن در سى تحفه است. نويسنده در اين بخش با تكيه بر اصل «تعرف الاشياء باضدادها» با تفصيل بيشتر درباره جهل به عنوان ضد عقل و فلسفه خلقت آن و ماهيت و صفات آن سخن مىگويد. درباره سرشت اهل عقل و اهل جهل بر آن است كه اين دو فرقه همواره در ذاتيت خود باقى و برقرارند و هيچگاه متحول نمىشوند. به علاوه نشان مىدهد كه فلسفه را خلاف حكمت و تصوف را خلاف شريعت مىداند. | طبق دوم درباره كيفيت علاقه عقل به موجودات و مسائل مربوط به آن در سى تحفه است. نويسنده در اين بخش با تكيه بر اصل «تعرف الاشياء باضدادها» با تفصيل بيشتر درباره جهل به عنوان ضد عقل و فلسفه خلقت آن و ماهيت و صفات آن سخن مىگويد. درباره سرشت اهل عقل و اهل جهل بر آن است كه اين دو فرقه همواره در ذاتيت خود باقى و برقرارند و هيچگاه متحول نمىشوند. به علاوه نشان مىدهد كه فلسفه را خلاف حكمت و تصوف را خلاف شريعت مىداند. |
ویرایش