۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
مجموعة رسائل فقهية و أصولية: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'شيخ اعظم انصارى' به 'شيخ اعظم انصارى '
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'شيخ اعظم انصارى' به 'شيخ اعظم انصارى ') |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
'''مجموعة رسائل فقهية و أصولية'''، مشتمل بر پنج مقاله در علم فقه و اصول فقه است كه به‌ترتيب سه مقاله از شيخ اعظم انصارى و دو مقاله از ميرزا محمدحسن شيرازى و ميرزا ابوالقاسم كلانتر نورى است. اين كتاب با تحقيق شيخ عباس حاجيانى به زيور طبع آراسته شده است. | '''مجموعة رسائل فقهية و أصولية'''، مشتمل بر پنج مقاله در علم فقه و اصول فقه است كه به‌ترتيب سه مقاله از [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ اعظم انصارى]] و دو مقاله از ميرزا محمدحسن شيرازى و ميرزا ابوالقاسم كلانتر نورى است. اين كتاب با تحقيق شيخ عباس حاجيانى به زيور طبع آراسته شده است. | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
#اولين مقاله با عنوان «التسامح في أدلة السنن» تأليف شيخ اعظم انصارى (1214-1281ق) است. در اين مقاله از عدم اعتبار شروط عمل به خبر واحد، اعم از اسلام و عدالت و ضبط، در سنن بحث شده است؛ چه سنت ناظر به ترك و چه سنت ناظر به عمل (مكروهات و مستحبات) باشد. | #اولين مقاله با عنوان «التسامح في أدلة السنن» تأليف [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ اعظم انصارى]] (1214-1281ق) است. در اين مقاله از عدم اعتبار شروط عمل به خبر واحد، اعم از اسلام و عدالت و ضبط، در سنن بحث شده است؛ چه سنت ناظر به ترك و چه سنت ناظر به عمل (مكروهات و مستحبات) باشد. | ||
#:رساله موجود، كامل نيست و با نگارش دو سطر از تنبيه نوزدهم ناتمام مانده است. در بيشتر نسخه‌ها نوشته شده است: «در اينجا قلم شريفش خشكيد». | #:رساله موجود، كامل نيست و با نگارش دو سطر از تنبيه نوزدهم ناتمام مانده است. در بيشتر نسخه‌ها نوشته شده است: «در اينجا قلم شريفش خشكيد». | ||
#:اين رساله را محقق اصولى شيخ ميرزا موسى تبريزى در كتابش «أوثق الوسائل في شرح الرسائل» از ص299 تا ص307 آورده و ادعا كرده كه نسخه خطى مؤلف را ديده و نسخه‌اش را از نسخه اصلى استنساخ كرده و البته نسخه وى نيز ناقص است. محقق كتاب، نسخه‌اى را هم در هند ديده كه آن نيز ناقص است <ref>ر.ك: مقدمه محقق، ص4-3</ref>. | #:اين رساله را محقق اصولى شيخ ميرزا موسى تبريزى در كتابش «أوثق الوسائل في شرح الرسائل» از ص299 تا ص307 آورده و ادعا كرده كه نسخه خطى مؤلف را ديده و نسخه‌اش را از نسخه اصلى استنساخ كرده و البته نسخه وى نيز ناقص است. محقق كتاب، نسخه‌اى را هم در هند ديده كه آن نيز ناقص است <ref>ر.ك: مقدمه محقق، ص4-3</ref>. | ||