۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ایمان و کفر از کتاب بحار الانوار: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)'
جز (جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
به طور كلى مىتوان گفت رواياتى هستند كه بيانگر قدر و منزلت مؤمنين و اقسام آنان شيعيان و فضائل آنان، تفاوت اسلام و ايمان، صفات بندگان نيك، مكارم اخلاق، عدالت و اطاعت خدا و رسول و امامان و ترك رهبانيات و سياحت و يقين و صبر مىباشند. | به طور كلى مىتوان گفت رواياتى هستند كه بيانگر قدر و منزلت مؤمنين و اقسام آنان شيعيان و فضائل آنان، تفاوت اسلام و ايمان، صفات بندگان نيك، مكارم اخلاق، عدالت و اطاعت خدا و رسول و امامان و ترك رهبانيات و سياحت و يقين و صبر مىباشند. | ||
ايشان از سلسله سند رواياتى كه در آغاز احاديث ذكر شده است، فقط اسم آخرين راوى را كه از معصوم نقل كرده آورده است؛ مثلا سماعة از [[امام جعفر صادق (ع)|امام صادق (ع)]] و...براى مثال روايت اول باب بيست و هفت در جلد اول روايتى از امام باقر(ع) است. به روايت ابوحمزه ثمالى كه اسلام بر پنج پايه استوار شده است، نماز، زكات، روزه، حج و ولايت كه از آن ميان ولايت از همه مهمتر است. يا رواياتى كه در فضيلت شيعيان وارد شدهاند؛ مانند روايت اول از باب پانزده جلد اول كه سعيد بن جبير از ابن عباس نقل مىكند كه حضرت رسول اكرم(ص) به حضرت على(ع) فرمود: اى على شيعيان تو روز قيامت رستگار هستند و هر كس يكى از آنها را خوار بدارد، تو را خوار كرده است و هر كس تو را خوار كند، مرا خوار نموده و خداوند او را وارد دوزخ مىكند و دوزخ جاى بدى مىباشد، و سرشت تو با من يكى هست و شيعيان تو از زيادى طينت ما، آفريده شدهاند، هر كس آنها را دوست بدارد، ما را دوست داشته و هر كس آنها را دشمن بدارد، ما را دشمن داشته است و هر كس با آنها دوست باشد، ما را دوست دارد. | ايشان از سلسله سند رواياتى كه در آغاز احاديث ذكر شده است، فقط اسم آخرين راوى را كه از معصوم نقل كرده آورده است؛ مثلا سماعة از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] و...براى مثال روايت اول باب بيست و هفت در جلد اول روايتى از امام باقر(ع) است. به روايت ابوحمزه ثمالى كه اسلام بر پنج پايه استوار شده است، نماز، زكات، روزه، حج و ولايت كه از آن ميان ولايت از همه مهمتر است. يا رواياتى كه در فضيلت شيعيان وارد شدهاند؛ مانند روايت اول از باب پانزده جلد اول كه سعيد بن جبير از ابن عباس نقل مىكند كه حضرت رسول اكرم(ص) به حضرت على(ع) فرمود: اى على شيعيان تو روز قيامت رستگار هستند و هر كس يكى از آنها را خوار بدارد، تو را خوار كرده است و هر كس تو را خوار كند، مرا خوار نموده و خداوند او را وارد دوزخ مىكند و دوزخ جاى بدى مىباشد، و سرشت تو با من يكى هست و شيعيان تو از زيادى طينت ما، آفريده شدهاند، هر كس آنها را دوست بدارد، ما را دوست داشته و هر كس آنها را دشمن بدارد، ما را دشمن داشته است و هر كس با آنها دوست باشد، ما را دوست دارد. | ||
اى على شيعيانت آمرزيده هستند و خداوند گناهان و عيبهاى آنان را مىآمرزد. اى على من از شيعيانت شفاعت خواهم كرد. اينك شيعيان خود را به اين موضوع مژده بده اى على شيعيان تو، شيعيان و ياران خدا مىباشند و دوستانت دوستان خدا هستند آنها كه در حزب و گروه تو مىباشند، از حزب و جمعيت خداوند به شمار مىروند. اى على خوشبخت هستند كسانى كه تو را دوست مىدارند و بد عاقبت هستند كسانى كه تو را دشمن مىدارند. اى على در بهشت گنجى هست كه تو صاحب آن هستى. | اى على شيعيانت آمرزيده هستند و خداوند گناهان و عيبهاى آنان را مىآمرزد. اى على من از شيعيانت شفاعت خواهم كرد. اينك شيعيان خود را به اين موضوع مژده بده اى على شيعيان تو، شيعيان و ياران خدا مىباشند و دوستانت دوستان خدا هستند آنها كه در حزب و گروه تو مىباشند، از حزب و جمعيت خداوند به شمار مىروند. اى على خوشبخت هستند كسانى كه تو را دوست مىدارند و بد عاقبت هستند كسانى كه تو را دشمن مىدارند. اى على در بهشت گنجى هست كه تو صاحب آن هستى. | ||
| خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
جلد دوم كتاب نيز كه ترجمۀ نيمۀ دوم جلد شصت و هفتم و كل جلد شصت و هشت و شصت و نه و هفتاد از چاپهاى صد و ده جلدى مىباشد، داراى مباحثى؛ همچون نيّت، طاعت و تقوى شكر و سپاس، خوف و رجاء، اداء فرائض، ميانهروى در عبادات، آمادگى براى مرگ، حياء، غيرت و شجاعت و عاقبت به خيرى، فقر، كفر و اقسام آن، نفاق، لعن و تكفيرهاى ناروا، دروغ و نقل آن، ستايش و شهرت، شكايت و اندوه، نااميدى از رحمت خدا، حبّ رياست، تنبلى و كسالت و حسد و... مىباشد. | جلد دوم كتاب نيز كه ترجمۀ نيمۀ دوم جلد شصت و هفتم و كل جلد شصت و هشت و شصت و نه و هفتاد از چاپهاى صد و ده جلدى مىباشد، داراى مباحثى؛ همچون نيّت، طاعت و تقوى شكر و سپاس، خوف و رجاء، اداء فرائض، ميانهروى در عبادات، آمادگى براى مرگ، حياء، غيرت و شجاعت و عاقبت به خيرى، فقر، كفر و اقسام آن، نفاق، لعن و تكفيرهاى ناروا، دروغ و نقل آن، ستايش و شهرت، شكايت و اندوه، نااميدى از رحمت خدا، حبّ رياست، تنبلى و كسالت و حسد و... مىباشد. | ||
از روايات مهمى كه در اين جلد آمده است، مىتوان به همان اولين روايات اين جلد كتاب اشاره كرد كه رواياتى است، در بحث مهم نيّت براى مثال روايت دوم باب اول كه سكونى از [[امام جعفر صادق (ع)|امام صادق (ع)]] نقل مىكند، به اين مضمون كه رسول خدا(ص) فرمودند: | از روايات مهمى كه در اين جلد آمده است، مىتوان به همان اولين روايات اين جلد كتاب اشاره كرد كه رواياتى است، در بحث مهم نيّت براى مثال روايت دوم باب اول كه سكونى از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] نقل مىكند، به اين مضمون كه رسول خدا(ص) فرمودند: | ||
نيّت مؤمن از عملش بهتر است و نيّت كافر از عمل او بدتر مىباشد و هر كس طبق نيّت خود كار مىكند. | نيّت مؤمن از عملش بهتر است و نيّت كافر از عمل او بدتر مىباشد و هر كس طبق نيّت خود كار مىكند. | ||
روايت چهارم را نيز ابوبصير از [[امام جعفر صادق (ع)|امام صادق (ع)]] نقل مىكند كه فرمودند: بندۀ مؤمن فقير مىگويد بار خدايا مرا روزى ده تا فلان كار خوب را انجام دهم و دنبال كارهاى نيك بروم و هر گاه با نيّت درستى اين سخن را بگويد، خداوند در نامۀ عمل او پاداش مىنويسد؛ مثل اين كه آن عمل را انجام داده باشد، زيرا خداوند كريم و نعمت او فراگير است. | روايت چهارم را نيز ابوبصير از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] نقل مىكند كه فرمودند: بندۀ مؤمن فقير مىگويد بار خدايا مرا روزى ده تا فلان كار خوب را انجام دهم و دنبال كارهاى نيك بروم و هر گاه با نيّت درستى اين سخن را بگويد، خداوند در نامۀ عمل او پاداش مىنويسد؛ مثل اين كه آن عمل را انجام داده باشد، زيرا خداوند كريم و نعمت او فراگير است. | ||
يا رواياتى كه در بحث صبر وارد شدهاند؛ براى مثال روايت دوم از باب شصت و دوم كه ابن ابى يعفور گويد: [[امام جعفر صادق (ع)|امام صادق (ع)]] فرمود: صبر و شكيبايى در رأس ايمان قرار دارد. | يا رواياتى كه در بحث صبر وارد شدهاند؛ براى مثال روايت دوم از باب شصت و دوم كه ابن ابى يعفور گويد: [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] فرمود: صبر و شكيبايى در رأس ايمان قرار دارد. | ||
و روايت پنجم همين باب كه ابوسيار از [[امام جعفر صادق (ع)|امام صادق (ع)]] نقل مىكند كه حضرت فرمود: | و روايت پنجم همين باب كه ابوسيار از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] نقل مىكند كه حضرت فرمود: | ||
هر گاه مؤمن وارد قبرش شود، نماز در طرف راست، زكات در طرف چپ او قرار دارد. | هر گاه مؤمن وارد قبرش شود، نماز در طرف راست، زكات در طرف چپ او قرار دارد. | ||
| خط ۱۰۵: | خط ۱۰۵: | ||
از جمله روايات مهمى كه در جلد دوم كتاب ايمان و كفر آمده است، رواياتى هستند كه گروههاى انحرافى را در ميان شيعيان توضيح مىدهند، از آن روايات مىتوان به حديث سه و چهار و پنج و شش از باب صد و چهار اشاره كرد كه عبارتند از: | از جمله روايات مهمى كه در جلد دوم كتاب ايمان و كفر آمده است، رواياتى هستند كه گروههاى انحرافى را در ميان شيعيان توضيح مىدهند، از آن روايات مىتوان به حديث سه و چهار و پنج و شش از باب صد و چهار اشاره كرد كه عبارتند از: | ||
روايت سوم: موسى بن بكر از [[امام جعفر صادق (ع)|امام صادق (ع)]] روايت كرده كه فرمودند: گواهى مىدهم، مرجئه معتقد به دين آنهايى هستند كه گفتند: ارجه اخاه و ابعث فى المدائن حاشرين. | روايت سوم: موسى بن بكر از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] روايت كرده كه فرمودند: گواهى مىدهم، مرجئه معتقد به دين آنهايى هستند كه گفتند: ارجه اخاه و ابعث فى المدائن حاشرين. | ||
موسى و هارون را نگهدار و دستور بده مردم از شهر خارج بشوند. | موسى و هارون را نگهدار و دستور بده مردم از شهر خارج بشوند. | ||
روايت چهارم: عمر بن يزيد از [[امام جعفر صادق (ع)|امام صادق (ع)]] روايت مىكند كه سئوال كردم آيا مىتوان صدقه به ناصبيان و زيديه داد؟ فرمود هرگز به آنها صدقه ندهيد و اگر توانايى داشتى آب هم به آنها نده فرمودند: زيديه هم از ناصبيان به شمار مىروند! | روايت چهارم: عمر بن يزيد از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] روايت مىكند كه سئوال كردم آيا مىتوان صدقه به ناصبيان و زيديه داد؟ فرمود هرگز به آنها صدقه ندهيد و اگر توانايى داشتى آب هم به آنها نده فرمودند: زيديه هم از ناصبيان به شمار مىروند! | ||
روايت پنجم: منصور از امام هادى(ع) نقل مىكند كه فرمودند: زيديه و واقفيه و ناصبيه همگان يكى هستند. | روايت پنجم: منصور از امام هادى(ع) نقل مىكند كه فرمودند: زيديه و واقفيه و ناصبيه همگان يكى هستند. | ||
روايت ششم: داود بن فرقد گويد: [[امام جعفر صادق (ع)|امام صادق (ع)]] فرمودند: عجليه از همه نادانتر مىباشند، در ميان مرجئه مردانى جوانمرد و عالم يافت مىشوند و خوارج هم اهل مردانگى و علم مىباشند؛ ولى آن گروه بسيار نادان هستند! | روايت ششم: داود بن فرقد گويد: [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] فرمودند: عجليه از همه نادانتر مىباشند، در ميان مرجئه مردانى جوانمرد و عالم يافت مىشوند و خوارج هم اهل مردانگى و علم مىباشند؛ ولى آن گروه بسيار نادان هستند! | ||
رواياتى كه در مذمّت حب مال مىباشند؛ مانند روايت پنجم باب صد و بيست و سه كه ابن بزيع مىگويد: از امام رضا(ع) شنيدم فرمودند، مال در اثر پنج چيز جمع مىشود. بخل زياد آرزوهاى طولانى، حرص فراوان، قطع رحم و فدا كردن آخرت در برابر دنيا. | رواياتى كه در مذمّت حب مال مىباشند؛ مانند روايت پنجم باب صد و بيست و سه كه ابن بزيع مىگويد: از امام رضا(ع) شنيدم فرمودند، مال در اثر پنج چيز جمع مىشود. بخل زياد آرزوهاى طولانى، حرص فراوان، قطع رحم و فدا كردن آخرت در برابر دنيا. | ||
رواياتى كه در مذمت حسد مىباشند؛ مانند روايت دوم باب صد و سى و يك كه حراج مدائنى مىگويد: [[امام جعفر صادق (ع)|امام صادق (ع)]] فرمودند: حسد ايمان را مىخورد، همان گونه كه آتش هيزم را مىخورد. | رواياتى كه در مذمت حسد مىباشند؛ مانند روايت دوم باب صد و سى و يك كه حراج مدائنى مىگويد: [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] فرمودند: حسد ايمان را مىخورد، همان گونه كه آتش هيزم را مىخورد. | ||
روايات در مذمت بخل؛ مانند روايت سوم باب صد و سى و شش كه مالك بن انس مىگويد: از [[امام جعفر صادق (ع)|امام صادق (ع)]] فرمود: تعجب دارم از كسى كه به دنيا بخل مىورزد، در صورتى كه دنيا به طرف او روى آورده است و يا بخل مىكند؛ در حالى كه دنيا به طرف او پشت كرده است، نه انفاق با اقبال او را زيان مىرساند و نه امساك با ادبار او را سود مىدهد. | روايات در مذمت بخل؛ مانند روايت سوم باب صد و سى و شش كه مالك بن انس مىگويد: از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] فرمود: تعجب دارم از كسى كه به دنيا بخل مىورزد، در صورتى كه دنيا به طرف او روى آورده است و يا بخل مىكند؛ در حالى كه دنيا به طرف او پشت كرده است، نه انفاق با اقبال او را زيان مىرساند و نه امساك با ادبار او را سود مىدهد. | ||
يا روايت نهم اين باب كه ابوسعيد خدرى مىگويد: رسول خدا(ص) فرمود، دو خصلت در مسلمان جمع نمىشود. بخل و بدخلقى. | يا روايت نهم اين باب كه ابوسعيد خدرى مىگويد: رسول خدا(ص) فرمود، دو خصلت در مسلمان جمع نمىشود. بخل و بدخلقى. | ||