۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الحاشية الأولی علی المكاسب: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)'
جز (جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
مكاسب محرمه بعد از اين مقدمه، بحث مكاسب محرمه آغاز شده كه ابتداى آن از باب تيمن و تبرك، بيان چند روايت در اين بخش مى‌باشد. | مكاسب محرمه بعد از اين مقدمه، بحث مكاسب محرمه آغاز شده كه ابتداى آن از باب تيمن و تبرك، بيان چند روايت در اين بخش مى‌باشد. | ||
اولين روايت از [[امام جعفر صادق (ع)|امام صادق (ع)]] است كه سؤالى است از حضرت از معايش بندگان. | اولين روايت از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] است كه سؤالى است از حضرت از معايش بندگان. | ||
مؤلف، در باره اين روايت چند مطلب را گوش‌زد نموده است؛ اول اينكه متنى كه شيخ آورده در واقع نقل به معنا مى‌باشد نه عين متن روايت و منظور از معاملات معناى لغوى آن مى‌باشد. | مؤلف، در باره اين روايت چند مطلب را گوش‌زد نموده است؛ اول اينكه متنى كه شيخ آورده در واقع نقل به معنا مى‌باشد نه عين متن روايت و منظور از معاملات معناى لغوى آن مى‌باشد. | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
مطلب بعدى در نوع اول از مكاسب محرمه است كه عبارت است از كسب با اعيان نجسه به غير از آن چيزهايى كه استثنا شده‌اند. | مطلب بعدى در نوع اول از مكاسب محرمه است كه عبارت است از كسب با اعيان نجسه به غير از آن چيزهايى كه استثنا شده‌اند. | ||
در اين‌جا ابتدا خاطر نشان شده كه اكتساب با صرف نظر از جهات خارجيه، فقط مباح است و اخبار زيادى كه بر عبادت بودن آن دلالت دارند، دال بر رجحان ذاتى آن نيستند تا از اين راه استحباب ذاتى آن كشف شود، بلكه ناظر به رجحان آن به خاطر امرى خارجى مثل طلب روزى حلال و... مى‌باشند؛ مانند روايت ابوبصير از [[امام جعفر صادق (ع)|امام صادق (ع)]] كه مى‌گويد: «سمعت أبا عبدالله(ع) يقول إنى لأعمل في بعض ضياعي حتى أعرق و إن لي من يكفيني ليعلم الله عز و جل أني أطلب الرزق الحلال». | در اين‌جا ابتدا خاطر نشان شده كه اكتساب با صرف نظر از جهات خارجيه، فقط مباح است و اخبار زيادى كه بر عبادت بودن آن دلالت دارند، دال بر رجحان ذاتى آن نيستند تا از اين راه استحباب ذاتى آن كشف شود، بلكه ناظر به رجحان آن به خاطر امرى خارجى مثل طلب روزى حلال و... مى‌باشند؛ مانند روايت ابوبصير از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] كه مى‌گويد: «سمعت أبا عبدالله(ع) يقول إنى لأعمل في بعض ضياعي حتى أعرق و إن لي من يكفيني ليعلم الله عز و جل أني أطلب الرزق الحلال». | ||
جواز بيع بول شتر مطلب بعدى است كه مستند به يك روايت است كه جمعى از ائمه در موردش شهادت داده‌اند(قريب به مضمون روايت از ايشان نيز نقل شده است). | جواز بيع بول شتر مطلب بعدى است كه مستند به يك روايت است كه جمعى از ائمه در موردش شهادت داده‌اند(قريب به مضمون روايت از ايشان نيز نقل شده است). | ||