با علامه در المیزان از منظر پرسش و پاسخ: تفاوت میان نسخه‌ها

سه- در تأليف اين اثر، سعى بر اين بوده است كه محتواى متن به رسم امانت حفظ گردد و درعين‌حال تلخيص و تصرّفاتى جزئى كه خللى به متن وارد نيايد، به‌ناچار، به جهت سامان دادن به پرسش و پاسخ‌ها و حتى‌الامكان كوتاه شدن پاسخ‌ها به‌طورى‌كه درخور حوصله خوانندگان عزيز نيز باشد، صورت گرفته است؛

2. نويسنده در پاسخ پرسش از منظور از «كم خنديدن» و «گريه زياد» در آيه شريفه ''' «فَلْيَضْحَكُوا قَلِيلًا وَ لْيَبْكُوا كَثِيراً جَزاءً بِما كانُوا يَكْسِبُونَ» '''، نظر علامه را چنين گزارش كرده است: منظور از كم خنديدن، همان خوشحالى ناپايدار دنيوى است كه از ناحيه ترك جهاد و امثال آن به ايشان دست داده و منظور از گريه زياد، گريه در آخرت و در عذاب دوزخ است كه حرارتش شديدتر است؛ زيرا آن چيزى كه خنده و گريه متفرع بر آن شده است، همان مضمونى است كه در آيه قبلى <ref>سوره توبه، آيه 81</ref> بوده و آن خشنودى از تخلّف و دورى از حرارت هوا و گرفتار شدن به حرارت دوزخ است. پس اينكه امر كرد و فرمود: «بايد كم بخندند و زياد بگريند»، براى افاده اين معناست كه آثار اعمال ايشان موجب اين شد كه كم بخندند و بسيار گريه كنند <ref>ر.ك: متن كتاب، ج1، ص645-646</ref>.