الحجج البالغة علی تجرد النفس الناطقة: تفاوت میان نسخه‌ها

باب دوّم به تجرّد برزخى قوه خيال اختصاص دارد كه با چهار حجت بخوبى ثابت مى‌شود. در اين گونه دلايل اشباح، اشكال و صور خيالى اخذ شده است. لازم به ذكر است كه ادلّۀ چهارگانه استاد ناظر به همان ادله چهارگانه صدر المتألهين است كه در اسفار بيان شده است. البته ايشان از كلمات فخر رازى و بعضى از حكماى مشّاء بهره مى‌برد و احيانا بعضى از آنها را نيز مورد نقد و بررسى قرار مى‌دهد.

درباره اثبات تجرّد قوه عاقله است و شامل نوزده دليل است كه عمدتا از منابع زير استفاده شده است. 1-فصوص الحكم فارابى 2-هياكل النور شيخ شهاب الدين سهروردى 3-اسفار صدر المتألهين 4-رسائل الكندى الفلسفيه 5-طهارة الاعراق [[مسکویه، احمد بن محمد|ابن مسكويه]] 6-اخوان الصفاء 7-نزهة الارواح شهرزورى 8-طبقات الاطباء و الحكماء ابن جلجل 9-فتوحات [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] 10-شواهد الربوبيه صدر المتألهين 11-المباحث المشرقيه فخر رازى 12-مباحثات [[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]] 13-النفس من كتاب الشفاء [[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]] 14-المنقبر نوشته ابوالبركات بغدادى 15-شرح اشارات خواجۀ طوسى 16-اسرار الحكم [[سبزواری، هادی|حكيم سبزوارى]] 17-كلمة العين [[کاتبی قزوینی، علی بن عمر|[[کاتبی قزوینی، علی بن عمر|كاتبى قزوينى]]]] 18-شرح منظومۀ [[سبزواری، هادی|حكيم سبزوارى]] 19-رسالۀ سعادت [[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]] 20-شرح تجريد فارسى به قلم علامه [[شعرانی، ابوالحسن|شعرانى]] 21-كشكول و اربعين [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] و همچنين ساير منابع كه استاد از آنها استفاده نموده است.