۶۱٬۱۸۹
ویرایش
نقدی بر افکار ابن تیمیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ،' به '،'
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد') |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
ايشان ابتدا شرح حالى از [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] ذكر كرده‌اند و در آن جا به روحيات عجيب و برخلاف عقل [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] اشاره كرده و به دفعات متوالى زندانى شدن او را دليلى بر مخالفت‌هاى بى‌پايۀ او با تمام مذاهب اسلامى شمرده است. مؤلف [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] را مؤسس وهابيت مى‌داند، زيرا [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] تا زمان محمد بن عبدالوهاب به فردى فراموش شده، در اذهان مسلمين بدل شده بود؛ امّا با به عرصه آمدن محمد بن عبدالوهاب و بال و پر دادن وى به افكار كينه‌آلود [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] بار ديگر افكار او وارد دايرۀ مباحث اسلامى گرديده و مورد نفى و اثبات مسلمين واقع گرديد. | ايشان ابتدا شرح حالى از [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] ذكر كرده‌اند و در آن جا به روحيات عجيب و برخلاف عقل [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] اشاره كرده و به دفعات متوالى زندانى شدن او را دليلى بر مخالفت‌هاى بى‌پايۀ او با تمام مذاهب اسلامى شمرده است. مؤلف [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] را مؤسس وهابيت مى‌داند، زيرا [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] تا زمان محمد بن عبدالوهاب به فردى فراموش شده، در اذهان مسلمين بدل شده بود؛ امّا با به عرصه آمدن محمد بن عبدالوهاب و بال و پر دادن وى به افكار كينه‌آلود [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] بار ديگر افكار او وارد دايرۀ مباحث اسلامى گرديده و مورد نفى و اثبات مسلمين واقع گرديد. | ||
مؤلف ماجرائى جالب از ابن بطوطه جهانگرد معروف به اين مضمون نقل مى‌كند تا بيشتر افكار و روحيّات [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] معلوم و نمايان گردد، ابن بطوطه مى‌گويد: در دمشق شخصى بود از بزرگان فقهاى حنبلى به نام تقى‌الدين [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] ، در هر علمى سخن مى‌گفت، اما مشكلى در عقل خود داشت. | مؤلف ماجرائى جالب از ابن بطوطه جهانگرد معروف به اين مضمون نقل مى‌كند تا بيشتر افكار و روحيّات [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] معلوم و نمايان گردد، ابن بطوطه مى‌گويد: در دمشق شخصى بود از بزرگان فقهاى حنبلى به نام تقى‌الدين [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]]، در هر علمى سخن مى‌گفت، اما مشكلى در عقل خود داشت. | ||
روز جمعه‌اى او را بر منبر جامع دمشق ديدم كه مردم را موعظه مى‌كرد، از جمله مطالبى كه مى‌گفت اين بود: | روز جمعه‌اى او را بر منبر جامع دمشق ديدم كه مردم را موعظه مى‌كرد، از جمله مطالبى كه مى‌گفت اين بود: | ||