پرش به محتوا

نقد و بررسی نظریه تطور تاریخی تشیع: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد'
جز (جایگزینی متن - 'بصائر الدرجات' به 'بصائر الدرجات')
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد')
خط ۵۹: خط ۵۹:
در ابتداى كتاب، به تبيين موضوع ميزگرد پرداخته شده و سپس به ترتيب مبانى روشى‌شناسى كلامى، تاريخى و روايى كتاب «مكتب در فرايند تكامل» بررسى گرديده است <ref>متن كتاب، ص14</ref>.
در ابتداى كتاب، به تبيين موضوع ميزگرد پرداخته شده و سپس به ترتيب مبانى روشى‌شناسى كلامى، تاريخى و روايى كتاب «مكتب در فرايند تكامل» بررسى گرديده است <ref>متن كتاب، ص14</ref>.


به عقيده ناقدان، اساساً آنچه در اين كتاب يا نظاير آن آمده، سابقه‌اى بس طولانى دارد و اجزاى استنادى آن را مى‌توان در مهم‌ترين آثار مخالفان شيعه در سده‌هاى نخستين پيدا كرد. كسانى كه با آثارى مثل مقالات الاسلاميين، الفرق بين الفرق، المغنى قاضى عبد الجبار و حتى كتاب‌هايى مانند «تاريخ الاسلام» [[ذهبى]] و ديگران آشنا باشند، مى‌دانند كه بسيارى از اين ملاحظات، در برابر شيعه و در نقد انديشه شيعى بيان شده است. آنچه در اين كتاب تازگى دارد، استفاده از روش‌شناسى خاصى در بازخوانى اين نكات و تبديل آن به طرحى كلان براى معرفى تاريخ تفكر شيعه است <ref>همان، ص14-15</ref>.
به عقيده ناقدان، اساساً آنچه در اين كتاب يا نظاير آن آمده، سابقه‌اى بس طولانى دارد و اجزاى استنادى آن را مى‌توان در مهم‌ترين آثار مخالفان شيعه در سده‌هاى نخستين پيدا كرد. كسانى كه با آثارى مثل مقالات الاسلاميين، الفرق بين الفرق، المغنى قاضى عبدالجبار و حتى كتاب‌هايى مانند «تاريخ الاسلام» [[ذهبى]] و ديگران آشنا باشند، مى‌دانند كه بسيارى از اين ملاحظات، در برابر شيعه و در نقد انديشه شيعى بيان شده است. آنچه در اين كتاب تازگى دارد، استفاده از روش‌شناسى خاصى در بازخوانى اين نكات و تبديل آن به طرحى كلان براى معرفى تاريخ تفكر شيعه است <ref>همان، ص14-15</ref>.


اين پيشينه ازآن‌رو ذكر شده تا به اين نكته اشاره شود كه اين نگاه و اين نوع تحقيق، هرچند سابقه‌اى بلند دارد، با روش‌شناسى جديد چندان پرپيشينه نيست و همچنين يادآورى شود كه متأسفانه انديشمندان ما، با اين نگاه كمتر به تاريخ انديشه اماميه پرداخته‌اند و از اين جهت، زمينه براى بحث‌هايى فراهم آمده كه در كتاب «مكتب در فرايند تكامل» مندرج شده است <ref>همان، ص16</ref>.
اين پيشينه ازآن‌رو ذكر شده تا به اين نكته اشاره شود كه اين نگاه و اين نوع تحقيق، هرچند سابقه‌اى بلند دارد، با روش‌شناسى جديد چندان پرپيشينه نيست و همچنين يادآورى شود كه متأسفانه انديشمندان ما، با اين نگاه كمتر به تاريخ انديشه اماميه پرداخته‌اند و از اين جهت، زمينه براى بحث‌هايى فراهم آمده كه در كتاب «مكتب در فرايند تكامل» مندرج شده است <ref>همان، ص16</ref>.
۶۱٬۱۸۹

ویرایش