۶۱٬۱۸۹
ویرایش
نسب فحول الخيل في الجاهلية و الإسلام: تفاوت میان نسخه‌ها
نسب فحول الخيل في الجاهلية و الإسلام (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۵ دسامبر ۲۰۱۶، ساعت ۲۰:۵۷
، ۱۵ دسامبر ۲۰۱۶جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد'
جز (جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو') |
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد') |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
نويسنده، در ابتدا، اشاره كوتاهى به جايگاه اسب در فرهنگ اعراب نموده و پس از بيان احاديثى پيرامون اين حيوان نجيب كه در آنها به بابركت بودن و باخير بودن آن و خوش‌بخت بودن صاحبان برخى اسبان تصريح شده است، اسامى اسب‌هاى پيامبر(ص) كه عبارتند از لزاز، لحاف، المرتجز، السكب و اليعسوب را يك به يك برشمرده و در ادامه، به معرفى اسبان معروف در زمان جاهليت و صدر اسلام، نام صاحبان آنها، نسب هر يك و در برخى موارد، شعر يا واقعه‌اى معروف در مورد آن، پرداخته است. برخى از اين اسب‌ها عبارتند از: | نويسنده، در ابتدا، اشاره كوتاهى به جايگاه اسب در فرهنگ اعراب نموده و پس از بيان احاديثى پيرامون اين حيوان نجيب كه در آنها به بابركت بودن و باخير بودن آن و خوش‌بخت بودن صاحبان برخى اسبان تصريح شده است، اسامى اسب‌هاى پيامبر(ص) كه عبارتند از لزاز، لحاف، المرتجز، السكب و اليعسوب را يك به يك برشمرده و در ادامه، به معرفى اسبان معروف در زمان جاهليت و صدر اسلام، نام صاحبان آنها، نسب هر يك و در برخى موارد، شعر يا واقعه‌اى معروف در مورد آن، پرداخته است. برخى از اين اسب‌ها عبارتند از: | ||
1. الورد: نام اسب حمزة بن | 1. الورد: نام اسب حمزة بن عبدالمطلب بوده است. اين ماديان، كره‌ى نريانى به نام ذى العقال بوده كه آن نيز، از اولاد أعوج بوده است. نويسنده، از ابن عباس نقل كرده است كه أعوج، اسبى معروف و متعلق به يكى از ملوك كنده بود كه در جنگى، در يوم علاف(يكى از روزهاى معروف عرب) به دست بنى سليم افتاد. | ||
2. جلوى: اسب بنى ثعلبة بن يربوع. | 2. جلوى: اسب بنى ثعلبة بن يربوع. | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
11. الضبيب: اسب حسان بن حنظله طائى؛ اسبى است كه كسرى انوشيروان، هنگامى كه از بهرام چوبين شكست خورد، بر آن نشسته و گريخت. | 11. الضبيب: اسب حسان بن حنظله طائى؛ اسبى است كه كسرى انوشيروان، هنگامى كه از بهرام چوبين شكست خورد، بر آن نشسته و گريخت. | ||
12. مبدوع: اسب | 12. مبدوع: اسب عبدالحارث بن ضرار ضبى. | ||
13. شقراء: اسب رقاد بن منذر ضبى. | 13. شقراء: اسب رقاد بن منذر ضبى. | ||