۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو'
جز (جایگزینی متن - ']] ،' به ']]،') |
جز (جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو') |
||
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
ملا فتح اللّه با توجه به تفاسير معتبرى نظير كشاف [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]]، انوار التنزيل بيضاوى،[[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع البيان طبرسى]] و با استفاده از تفسير | ملا فتح اللّه با توجه به تفاسير معتبرى نظير كشاف [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]]، انوار التنزيل بيضاوى،[[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع البيان طبرسى]] و با استفاده از تفسير ابوالفتوح رازى آن را تأليف كرده است و از تفسير اخير بهرهى فراوان برگرفته و گاه عبارات را عيناً نقل كرده است. | ||
تفسير منهج الصادقين،تفسيرى جامع و مشتمل بر مباحث مختلف و مطالب متنوع است.مؤلف آن كه شرح حال نگاران، وى را به عنوان عالمى كامل، متكلمى فقيه و مفسرى فاضل ستودهاند، با آگاهى گسترده از ابعاد مختلف فرهنگ اسلامى، تفسيرش را از اطلاعات ارزشمندى و مباحث گوناگونى آكنده كرده است. | تفسير منهج الصادقين،تفسيرى جامع و مشتمل بر مباحث مختلف و مطالب متنوع است.مؤلف آن كه شرح حال نگاران، وى را به عنوان عالمى كامل، متكلمى فقيه و مفسرى فاضل ستودهاند، با آگاهى گسترده از ابعاد مختلف فرهنگ اسلامى، تفسيرش را از اطلاعات ارزشمندى و مباحث گوناگونى آكنده كرده است. | ||
مرحوم علامه [[شعرانی، ابوالحسن|شعرانى]] كه تفسير را تصحيح كرده است، در ارتباط با ابعاد مختلف آن با اشارهاى به منابع مؤلف (در جلد دوم نسخهى تحقيق شدهى خود صفحهى 4-5) چنين نوشته است: «غالب تفسير بيضاوى را مندرج ساخته است و بسيارى از نكات تفسير كشاف را نيز،از [[مجمع البيان في تفسير القرآن|تفسير مجمع البيان]] بسيار نقل كرده است،نه از شواهد و حجتها و تحقيقات علمى آن، بلكه از قصص و تواريخ موجود در مجمع البيان، از تفاسير نيز به تفسير تبيان،ابو الفتوح و گازر مراجعه كرده است، و گاه سخنان عرفانى از بزرگان و مشاهير متصوفه نقل نموده است. مانند: شرح التعرف و قشيرى و | مرحوم علامه [[شعرانی، ابوالحسن|شعرانى]] كه تفسير را تصحيح كرده است، در ارتباط با ابعاد مختلف آن با اشارهاى به منابع مؤلف (در جلد دوم نسخهى تحقيق شدهى خود صفحهى 4-5) چنين نوشته است: «غالب تفسير بيضاوى را مندرج ساخته است و بسيارى از نكات تفسير كشاف را نيز،از [[مجمع البيان في تفسير القرآن|تفسير مجمع البيان]] بسيار نقل كرده است،نه از شواهد و حجتها و تحقيقات علمى آن، بلكه از قصص و تواريخ موجود در مجمع البيان، از تفاسير نيز به تفسير تبيان،ابو الفتوح و گازر مراجعه كرده است، و گاه سخنان عرفانى از بزرگان و مشاهير متصوفه نقل نموده است. مانند: شرح التعرف و قشيرى و ابوعبد الرحمن [[سلمی، محمد بن حسین |سلمى]] و امثال ايشان،... مؤلف در نقل عبارات ديگران،گاه از خود،توضيحات و شروح و شواهدى افزوده است و در اينگونه موارد،آن را نقل به معنى بايد شمرد؛ چنانكه در بيان حكم متعه، عبارتى از شرح لمعه بسيار طولانىتر از اصل آورده است. | ||
مفسر پس از مقدمهى سودمند خود، وارد تفسير سورهها مىشود، ابتدا به روشنگرى در مدنى يا مكى بودن سوره مىپردازد، و در اين زمينه به نقل اقوالى از ابن عباس،مجاهد، قتاده و حضرت على(ع) مبادرت ورزيده،قول اصح را برمىگزيند. | مفسر پس از مقدمهى سودمند خود، وارد تفسير سورهها مىشود، ابتدا به روشنگرى در مدنى يا مكى بودن سوره مىپردازد، و در اين زمينه به نقل اقوالى از ابن عباس،مجاهد، قتاده و حضرت على(ع) مبادرت ورزيده،قول اصح را برمىگزيند. | ||