پرش به محتوا

رسالة في الأدوية القلبية: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو'
جز (جایگزینی متن - 'ارسطو' به 'ارسطو')
جز (جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو')
خط ۴۵: خط ۴۵:
كتاب ادويه قلبيه از جمله آثارى است كه بنا بر نظر بسيارى از مورخين نگاشته [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] است. نگارش اين اثر به پيروى از نظريه [[ارسطو]] است. وى بر اين باور است كه همه قوا و ارواحى كه به جسم انسان سيطره دارد از قلب منشأ مى‌گيرد. [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] نيز با پذيرش اين نظريه دست به نگارش رساله اى پيرامون ادويه قلبى زده است و از اين رو در اين اثر از روح و منشأ آن و چگونگى استقرار آن در اعضا سخن مى‌گويد.
كتاب ادويه قلبيه از جمله آثارى است كه بنا بر نظر بسيارى از مورخين نگاشته [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] است. نگارش اين اثر به پيروى از نظريه [[ارسطو]] است. وى بر اين باور است كه همه قوا و ارواحى كه به جسم انسان سيطره دارد از قلب منشأ مى‌گيرد. [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] نيز با پذيرش اين نظريه دست به نگارش رساله اى پيرامون ادويه قلبى زده است و از اين رو در اين اثر از روح و منشأ آن و چگونگى استقرار آن در اعضا سخن مى‌گويد.


اين كتاب به خواهش شخصى به نام شريف ابو الحسين بن على بن حسين حسينى نگاشته است. [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] در اين باره مى‌گويد: ورد على امر السيد ان اجمع لمجلسه مقالۀ تشتمل على احكام الادويۀ القلبيۀ فيها الاختصار فتلقيته بالطاعۀ. (الادويه القلبيۀ، ص221).
اين كتاب به خواهش شخصى به نام شريف ابوالحسين بن على بن حسين حسينى نگاشته است. [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] در اين باره مى‌گويد: ورد على امر السيد ان اجمع لمجلسه مقالۀ تشتمل على احكام الادويۀ القلبيۀ فيها الاختصار فتلقيته بالطاعۀ. (الادويه القلبيۀ، ص221).


در معرفى اين اثر مؤلف در كتاب مشهور القانون فى الطب مى‌گويد: ان لنا فى الادويۀ القلبيۀ مقالۀ مفردۀ اذا جمع الانسان بين معرفته بالطب و معرفته بالاصول (اى الفلسفۀ و العلوم الطبيعته) التى هى اعم من الطب انتفع بها. (القانون فى الطب، ج2، ص261- 265).
در معرفى اين اثر مؤلف در كتاب مشهور القانون فى الطب مى‌گويد: ان لنا فى الادويۀ القلبيۀ مقالۀ مفردۀ اذا جمع الانسان بين معرفته بالطب و معرفته بالاصول (اى الفلسفۀ و العلوم الطبيعته) التى هى اعم من الطب انتفع بها. (القانون فى الطب، ج2، ص261- 265).
۶۱٬۱۸۹

ویرایش