۶۱٬۱۸۹
ویرایش
ابن ابی‌یعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد'
جز (جایگزینی متن - 'احمد بن حنبل' به 'احمد بن حنبل') |
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
«ابن ابى يَعلى، ابوالحسين محمد بن محمد بن حسين بن محمد بن خلف بن فرّاء (451-526ق1059/-1131م)، محدّث، اصولى، مورّخ، قاضى و فقيه حنبلى بغدادى است. | «ابن ابى يَعلى، ابوالحسين محمد بن محمد بن حسين بن محمد بن خلف بن فرّاء (451-526ق1059/-1131م)، محدّث، اصولى، مورّخ، قاضى و فقيه حنبلى بغدادى است. | ||
[[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساكر]] و يافعى در بسيارى از موارد او را ابن الفرّاء ناميده‌اند. كلمه فَراء به معناى پوستيندوز است و ظاهراً چنانكه [[سمعانی، | [[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساكر]] و يافعى در بسيارى از موارد او را ابن الفرّاء ناميده‌اند. كلمه فَراء به معناى پوستيندوز است و ظاهراً چنانكه [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]] اشاره كرده، نياكان وى پوستيندوز يا پوستين‌فروش بوده‌اند. | ||
وى در بغداد متولد شد و مقدمات علوم را در زادگاه خويش فراگرفت. به نوشته [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]] در نوجوانى از پدر خويش ابويعلى محمد (د 458ق)، نياى مادريش جابر بن ياسين، ابوجعفر محمد بن مسلمه، عبدالصمد بن مأمون، [[خطيب بغدادى]]، ابوالحسين بن مهتدى، ابومظفر هنّاد نسفى و ديگران حديث شنيد. قرائت را در بعضى روايات آن نزد ابوبكر خياط فراگرفت و فقه را نزد شريف ابوجعفر آموخت و ابومحمد جوهرى به وى اجازه روايت داد. بسيارى نيز از وى حديث شنيده و از او روايت كرده‌اند كه از جمله آنان ابوالقاسم على بن حسن بن عساكر (د 571ق)، ابوطاهر احمد ابن محمد سِلَفى اصفهانى (د 576ق)، عبدالله بن احمد بن خشاب بغدادى (د 567ق) و جمعى ديگر را مى‌توان نام برد. [[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساكر]] در تاريخ خود از او بسيار روايت كرده است. [[سمعانی، | وى در بغداد متولد شد و مقدمات علوم را در زادگاه خويش فراگرفت. به نوشته [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]] در نوجوانى از پدر خويش ابويعلى محمد (د 458ق)، نياى مادريش جابر بن ياسين، ابوجعفر محمد بن مسلمه، عبدالصمد بن مأمون، [[خطيب بغدادى]]، ابوالحسين بن مهتدى، ابومظفر هنّاد نسفى و ديگران حديث شنيد. قرائت را در بعضى روايات آن نزد ابوبكر خياط فراگرفت و فقه را نزد شريف ابوجعفر آموخت و ابومحمد جوهرى به وى اجازه روايت داد. بسيارى نيز از وى حديث شنيده و از او روايت كرده‌اند كه از جمله آنان ابوالقاسم على بن حسن بن عساكر (د 571ق)، ابوطاهر احمد ابن محمد سِلَفى اصفهانى (د 576ق)، عبدالله بن احمد بن خشاب بغدادى (د 567ق) و جمعى ديگر را مى‌توان نام برد. [[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساكر]] در تاريخ خود از او بسيار روايت كرده است. [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]] مى‌گويد: ابن ابى يعلى در سال‌هاى آخر عمر خود به من اجازه روايت داد. ابوموسى مدنى و ابن كليب نيز با اجازه از وى روايت كرده‌اند. | ||
او در علم فقه و مناظره چيره دست بود و در مذهب [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] فتوا مى‌داد. در مذهب خود سختگير و متعصب و با اشاعره سخت مخالف بود و بر ضد آنان مجادله مى‌كرده و آن‌ها را حقير مى‌شمرد. [[ذهبى]] او را متدين و ثقه دانسته است. او شاگردان بسيارى تربيت كرد و بسيارى نزد وى قرائت آموختند كه عبدالمغيث حربى از جمله آنان است. | او در علم فقه و مناظره چيره دست بود و در مذهب [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] فتوا مى‌داد. در مذهب خود سختگير و متعصب و با اشاعره سخت مخالف بود و بر ضد آنان مجادله مى‌كرده و آن‌ها را حقير مى‌شمرد. [[ذهبى]] او را متدين و ثقه دانسته است. او شاگردان بسيارى تربيت كرد و بسيارى نزد وى قرائت آموختند كه عبدالمغيث حربى از جمله آنان است. | ||