الأنس الجليل بتاريخ القدس و الخليل: تفاوت میان نسخه‌ها

و از مؤلف از كتب تاريخ، فضائل و مناقب و قصص از جمله كتب قصص احمد بن محمد ثعلبى، كتاب الفتح القسى فى الفتح القدسى عمادالدين ابو عبداللّه اصفهانى،كتاب المختصر فى اخبار البشر ابى‌الفداء، كتاب مشير الغرام الى زيارة القدس و الشام ابراهيم بن هلال مقدسى شافعى و كتاب كتاب فضائل القدس و الشام ابوالمعالى مقدسى و...نيز در تدوين سود برده است.

مسجد الاقصى و بناى قبة الصخرة، قديمى‌ترين، نفيس‌ترين و منظم‌ترين بناهاى شهر بيت‌المقدّس مى‌باشد كه توسط عبدالملك بن مروان خليفه پنجم اموى در سال 73 ساخته شد كه مؤلف به توصيف اين بنا از حيث ساخت، مساحت، ابواب، و قناديل و ديگر اوصاف اين بناء با شكوه مى‌پردازد. در اين قسمت به ذكر جماعتى از بزرگان تابعين، علماء و زائرن كه به اين شهر آمده و بعضى از آنها بيت المقدس را وطن خويش قرار دادند، قبل از تسلط حاكم ترتح، مى‌پردازد. از جمله اويس بن عامر قرنى، ابو نعيم، ابو زبير، ابو سلام حبشى، ابو جعفر جرشى، ام درداء هجيمه، ابوعوام و...كه با شرح مختصرى از احوال آنها همراه است.

بعد از اين دوره، دوره فاطميان و مؤلف به ذكر حوادث و اخبار آنها و اين قسمت مى‌پردازد: نخستين خليفه فاطمى عبيداللّه بن مهدى در سال 297 قمرى به حكومت رسيد(متوفاى). پس از او فرزندش ابوالقاسم محمد با لقب قائم بامرالله(ابوالقاسم)(متوفاى 234) بعد پسر او اسماعيل با لقب منصور بنصراللّه(متوفاى 341). بعد از پسر او ابو تميم معد با لقب مغزالدين اللّه( متوفاى 365) كه شهر قاهره و جامع الازهر در زمان او بنياد بعد از او پسرش منصور نژاد ملقب به عزيز بالله(متوفاى 386) و بعد از او پسرش ابوعلى منصور ملقب به حاكم بامرالله(متوفاى 411) به حكومت رسيدند و او دستور به تخريب كليساى قمامه در بيت المقدّس(408 هجرى) و كليساهاى ديگر داد، و بعد از او فرزندش الظاهر لا غراز دين الله(متوفاى 427)، بعد از پسرش ابوتميم، معد ملقب به مستنصر بالله(متوفاى 487) و بعد فرزندش ابوالقاسم، احمد ملقب به المستعملى بامر الله(495)هجرى به جاى او نشست. در زمان او اداره امور كشور به دست افضل بود، و او چون فردى نالايق بود، شام از قلمرو و حكومت فاطمه بيرون رفت و به دست صليبيون افتاد و از خاك آنجا كه بيت‌المقدس به سرعت نقش بزرگ در تحولات سياسى و نظامى قلمرو غربى اسلام و بلكه اروپا داشت و جنگجويان صليبى به قصد تسخير اين شهر و تسلط بر بزرگترين مركز مسحيت، به فلسطين سرازير شدند و با محاضره بيت‌المقدس بيش از 40 روز در 13 شعبان 492 قمرى، فرنكان(فرنج) قديس را از مصريان گرفتند و چنان به كشتار و غارت دست يازيدند كه مؤلف شمار كشتگان در مسجد الاقصى را بيش از 70 هزار نفر مى‌نويسد... و مؤلف در اين قسمت به طور كامل تاريخ شامل بيت‌المقدس را در دوران حاكمان فاطمى و سلجوقى بررسى نموده است.(نخستين حاكم فاطمى عبيدالله مهدى تا آخرين آنها الناصر الدين اللّه) بين المقدس به مدّت 92 سال(492-853) در دست صليبيان بود. در اين مدت فرمانروايان مسيحى، يهوديان را نيز از بيت‌المقدس بيرون نمودند و گروه‌هاى مسيحى را كه از غرب مى‌آمدند، در شهر و اطراف آن جاى دادند. صليبيان در اين مدّت به بازسازى كليساها و مراكز مسيحى دست زندند و مجموعه‌اى از دينى بوجود آوردند.