۶۱٬۱۸۹
ویرایش
أدوار الفقه الإمامي: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو'
جز (جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله') |
جز (جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو') |
||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
دوره اول، عصر نشاط اجتهاد اسلامى است كه منابع آن قرآن و سنت نبوى است در اين دوره صحابه و تابعين بزرگ اولين مجموعه‌هاى فقهى حديثى را از اهل بيت فرا گرفتند. | دوره اول، عصر نشاط اجتهاد اسلامى است كه منابع آن قرآن و سنت نبوى است در اين دوره صحابه و تابعين بزرگ اولين مجموعه‌هاى فقهى حديثى را از اهل بيت فرا گرفتند. | ||
اهل بيت طبق آيه اولو الامر و ديگر آيات مرجع امت اسلامى هستند و اطاعت از آنها واجب است. غير از صحائف و رسائل [[امام على (ع)]] شخصيت‌هايى مانند | اهل بيت طبق آيه اولو الامر و ديگر آيات مرجع امت اسلامى هستند و اطاعت از آنها واجب است. غير از صحائف و رسائل [[امام على (ع)]] شخصيت‌هايى مانند ابورافع صحابى، على بن ابى رافع تابعى و برادرش عبيد الله، ربيعه بن سميع، عبيد الله بن جعفى، اولين منابع فقهى را از حضرت على(ع) به نسل‌هاى بعدى انتقال دادند. | ||
52 نفر از صحابه و تابعين از امام حسين و 109 شخصيت از امام حسين به روايت احاديث فقهى از آن حضرت پرداختند. | 52 نفر از صحابه و تابعين از امام حسين و 109 شخصيت از امام حسين به روايت احاديث فقهى از آن حضرت پرداختند. | ||
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
اين مكاتب در قم، رى، كوفه و مدينه شكل گرفتند و هر كدام مشرب خاصى در تدوين فقه شيعه داشتند. | اين مكاتب در قم، رى، كوفه و مدينه شكل گرفتند و هر كدام مشرب خاصى در تدوين فقه شيعه داشتند. | ||
در مرحله دوم يعنى عصر تبويب اجتهاد و شكل‌گيرى مجامع روايى از عالمان، فقيهان و محدثانى مانند [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]]، محمد بن بابويه قمى، سعد بن عبدالله قمى، ابراهيم ثقفى، حسن بن ابى عقيل، على بن احمد كوفى، على بن بابويه صدوق اول، ابن جنيد، | در مرحله دوم يعنى عصر تبويب اجتهاد و شكل‌گيرى مجامع روايى از عالمان، فقيهان و محدثانى مانند [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]]، محمد بن بابويه قمى، سعد بن عبدالله قمى، ابراهيم ثقفى، حسن بن ابى عقيل، على بن احمد كوفى، على بن بابويه صدوق اول، ابن جنيد، ابوحسين ناشى عياشى، ابن قولويه، صدوق، مفيد، [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]]، ابوصلاح حلبى، ابويعلى ديلمى و محمد بن طوسى و آثار، مشايخ و شاگردان آنها نام مى‌برد و ضمن آن به معرفى اصول و مبانى فقهى، آراى خاص و ويژه، مبانى و اصول رجالى و حديثى و تأثيرات هر كدام بر بعدى‌ها مى‌پردازد و مراكز و نهادهاى فقهى ارزش‌مندى كه در شهرهاى مختلف در اين دوره كه از 260 تا460 را شامل مى‌شود بررسى كرده و روش‌مندى و تدوين نهايى فقه شيعى را در اين دوره مشخص -مى‌سازد. | ||
در مرحله سوم (460 - 600ق) فقهاى بزرگى چون ابن براج طرابلسى، | در مرحله سوم (460 - 600ق) فقهاى بزرگى چون ابن براج طرابلسى، ابوعلى طوسى، فضل بن حسن طبرسى، [[قطب راوندی، سعید بن هبه‌الله |قطب راوندى]]، ابو[[الفتوح]] رازى، ابن حمزه، على بن حسن حلبى، [[ابن زهره، حمزه بن علی|ابن زهره]] حلبى، كيدرى، حمصى، ابن شهر آشوب ظهور كردند و با نگارش متون استدلالى فقه شيعه را تكامل بخشيدند اما به دليل فشارهاى سياسى و فتنه‌هاى مخالفان در برخى حوزه‌هاى علمى شيعه ركور و افول اتفاق افتاد. در اين دوره به علم اصول و فقه الآيات توجه ويژه‌اى شد. | ||
در دوره سوم از قرن هفتم تا نيمه اول قرن يازدهم با ظهور ابن ادريس فقه شيعه توسعه وسيعى يافت. | در دوره سوم از قرن هفتم تا نيمه اول قرن يازدهم با ظهور ابن ادريس فقه شيعه توسعه وسيعى يافت. | ||
| خط ۹۴: | خط ۹۴: | ||
در دوره هفتم(1260 - 1414ق) [[شيخ انصارى]] مكتب اجتهادى جامعى تدوين كرد و اجتهاد و عقل‌گرايى را در همه حوزه‌هاى نجف و قم و سامرا گسترش داد. | در دوره هفتم(1260 - 1414ق) [[شيخ انصارى]] مكتب اجتهادى جامعى تدوين كرد و اجتهاد و عقل‌گرايى را در همه حوزه‌هاى نجف و قم و سامرا گسترش داد. | ||
نويسنده، ابتكارات اصولى و فقهى و مشخصات نظام فقهى او را توضيح داده و برخى از پيروان او را در عصر حاضر مانند محمد حسين نائينى، ضياء عراقى، حسين بروجردى، [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]]، | نويسنده، ابتكارات اصولى و فقهى و مشخصات نظام فقهى او را توضيح داده و برخى از پيروان او را در عصر حاضر مانند محمد حسين نائينى، ضياء عراقى، حسين بروجردى، [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]]، ابوالقاسم خويى و نظام و آراى فقهى و امتيازات كلى اين دوره را معرفى كرده است. | ||