۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' »' به '»') |
جز (جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله') |
||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
ابوالحسن قفطى، در قاهره (مصر) پرورش يافت و در آنجا در تمام علوم، از جمله نحو و لغت و فقه و حديث و علم قرآن و اصول و منطق و رياضيات و نجوم و تاريخ و جرح و تعديل بهرههاى فراوان برد و زمانى كه پدرش از سوى ملك العزيز عثمان، فرزند صلاح الدين ايوبى، والى بيتالمقدس شد، جمال الدين ابوالحسن نيز، به همراه پدر در سال 591ق به بيتالمقدس رفت. وقتى كه بزرگان آنجا شرافت و همت بلند او را ديدند، خواستند كه براى كارهاى مملكت، او را بگمارند، ولى قبول نكرد تا زمان ملك افضل على، فرزند ديگر صلاح الدين كه ناچار با سپاهيان او و به همراهى والى قدس و نابلس، فارس الدين ميمون قصرى از بيتالمقدس رفت و در حلب به ملك ظاهر ملحق شد... | ابوالحسن قفطى، در قاهره (مصر) پرورش يافت و در آنجا در تمام علوم، از جمله نحو و لغت و فقه و حديث و علم قرآن و اصول و منطق و رياضيات و نجوم و تاريخ و جرح و تعديل بهرههاى فراوان برد و زمانى كه پدرش از سوى ملك العزيز عثمان، فرزند صلاح الدين ايوبى، والى بيتالمقدس شد، جمال الدين ابوالحسن نيز، به همراه پدر در سال 591ق به بيتالمقدس رفت. وقتى كه بزرگان آنجا شرافت و همت بلند او را ديدند، خواستند كه براى كارهاى مملكت، او را بگمارند، ولى قبول نكرد تا زمان ملك افضل على، فرزند ديگر صلاح الدين كه ناچار با سپاهيان او و به همراهى والى قدس و نابلس، فارس الدين ميمون قصرى از بيتالمقدس رفت و در حلب به ملك ظاهر ملحق شد... | ||
در حلب، بعد از مدتى، با اصرار «والى قدس» وزارت را بر عهده گرفت. او چون به نحو عالى از عهده اين مقام برآمد، اين بود كه ملك ظاهر هم، خزانه خود را به دست او داد. ابوالحسن، با اين مسئوليتهاى بزرگ و در عين اينكه با اكراه، امور ديوان مملكت را بر عهده گرفته بود، ولى در خانه سرگرم تأليف بود و از خود آثار زيادى برجاى گذاشت. او مردى باسخاوت بود و چهرهاى خندان داشت. بسيار به گردآورى كتاب علاقهمند بود. كتابخانهاى را كه خودش تهيه كرده بود، هيچكس مثل او نداشت. قفطى با «[[یاقوت حموی، یاقوت بن | در حلب، بعد از مدتى، با اصرار «والى قدس» وزارت را بر عهده گرفت. او چون به نحو عالى از عهده اين مقام برآمد، اين بود كه ملك ظاهر هم، خزانه خود را به دست او داد. ابوالحسن، با اين مسئوليتهاى بزرگ و در عين اينكه با اكراه، امور ديوان مملكت را بر عهده گرفته بود، ولى در خانه سرگرم تأليف بود و از خود آثار زيادى برجاى گذاشت. او مردى باسخاوت بود و چهرهاى خندان داشت. بسيار به گردآورى كتاب علاقهمند بود. كتابخانهاى را كه خودش تهيه كرده بود، هيچكس مثل او نداشت. قفطى با «[[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|ياقوت حموى]]» معاصر بود و ياقوت بعد از فرار از دست مغولان به او نامه نوشت و با او مراوده داشت. ابوالحسن على قفطى، در سال 608 به حج رفت و در سال 646ق، در سن 78 سالگى از دنيا رفت. | ||
== برخى آثار قفطى == | == برخى آثار قفطى == |
ویرایش