پرش به محتوا

مناجات‌نامه خواجه عبدالله انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله'
جز (جایگزینی متن - ']] ،' به ']]،')
جز (جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله')
خط ۱: خط ۱:
<div class='wikiInfo'>
<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR10475J1.jpg|بندانگشتی|مناجات نامه خواجه عبد الله انصاری]]
[[پرونده:NUR10475J1.jpg|بندانگشتی|مناجات نامه خواجه عبدالله انصاری]]
{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"
{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"
|+ |
|+ |
|-
|-
! نام کتاب!! data-type='bookName'|مناجات نامه خواجه عبد الله انصاری
! نام کتاب!! data-type='bookName'|مناجات نامه خواجه عبدالله انصاری
|-
|-
|نام های دیگر کتاب  
|نام های دیگر کتاب  
خط ۱۰: خط ۱۰:
|-
|-
|پدیدآورندگان  
|پدیدآورندگان  
|data-type='authors'|[[انصاری، عبد الله بن محمد]] (نويسنده)
|data-type='authors'|[[انصاری، عبدالله بن محمد]] (نويسنده)


[[حماصیان، محمد]] (مقابله و تصحیح)
[[حماصیان، محمد]] (مقابله و تصحیح)
خط ۴۵: خط ۴۵:




'''مناجات‌نامه [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبد الله انصارى]] '''، رساله‌اى است عرفانى - ادبى به زبان فارسى، شامل بخشى از مناجات‌ها و سخنان عرفانى [[انصاری، عبدالله بن محمد|[[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبد الله انصارى]]]] (متوفى 481ق)، مفسر، فقيه، واعظ، اديب و عارف پرآوازه سده پنجم قمرى.
'''مناجات‌نامه [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصارى]] '''، رساله‌اى است عرفانى - ادبى به زبان فارسى، شامل بخشى از مناجات‌ها و سخنان عرفانى [[انصاری، عبدالله بن محمد|[[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصارى]]]] (متوفى 481ق)، مفسر، فقيه، واعظ، اديب و عارف پرآوازه سده پنجم قمرى.


سبك و ساختار اين رساله و همچنين مشابهت برخى عبارات و مطالب آن با ديگر آثار [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبد الله انصارى]]  و نيز تكرار بسيارى از بندهاى آن در ساير مصنفات او، در انتساب آن به خواجه جاى ترديدى باقى نمى‌گذارد، اما طرف ديگر اين امر، نشان از آن دارد كه اين رساله تأليف مستقلى نيست، بلكه گزيده‌اى است از مناجات‌ها و كلمات قصار عرفانى او كه در سده‌هاى بعد، به همت مريدان يا علاقه‌مندان او جمع آمده و چون اكثر مناجات‌هاى آن با خطاب «الهى» آغاز شده است، آن را «الهى‌نامه» ناميده‌اند.
سبك و ساختار اين رساله و همچنين مشابهت برخى عبارات و مطالب آن با ديگر آثار [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصارى]]  و نيز تكرار بسيارى از بندهاى آن در ساير مصنفات او، در انتساب آن به خواجه جاى ترديدى باقى نمى‌گذارد، اما طرف ديگر اين امر، نشان از آن دارد كه اين رساله تأليف مستقلى نيست، بلكه گزيده‌اى است از مناجات‌ها و كلمات قصار عرفانى او كه در سده‌هاى بعد، به همت مريدان يا علاقه‌مندان او جمع آمده و چون اكثر مناجات‌هاى آن با خطاب «الهى» آغاز شده است، آن را «الهى‌نامه» ناميده‌اند.


== ساختار ==
== ساختار ==
خط ۵۷: خط ۵۷:




الهى‌نامه كه از قديمى‌ترين و مهم‌ترين متون عرفانى فارسى است، شامل مناجات‌ها، دعاها و سخنان وجدآميز عرفانى، در قالب نثرى مسجع و موزون است؛ ازاين‌رو، هم از لحاظ عرفانى و هم از نظر ادبى، اثرى ارزشمند است. [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبد الله انصارى]]  نخستين نويسنده‌اى است كه معانى بلند عرفانى را در قالب نثر مسجع بيان داشته. سجع‌پردازى اين اثر، بيشتر به شيوه‌ى كلمات قصار و نزديك به شعر است. خواجه در حوزه‌ى مناجات، بيشترين سجع را به كار برده كه البته قالب اكثر اين مناجات‌ها و برخى از قطعات آن‌ها، علاوه بر موسيقى بيرونى، از موسيقى درونى نيز برخوردار است و در آنها آهنگ خوش كلام و معانى بلند عرفانى و دينى در هم آميخته است.
الهى‌نامه كه از قديمى‌ترين و مهم‌ترين متون عرفانى فارسى است، شامل مناجات‌ها، دعاها و سخنان وجدآميز عرفانى، در قالب نثرى مسجع و موزون است؛ ازاين‌رو، هم از لحاظ عرفانى و هم از نظر ادبى، اثرى ارزشمند است. [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصارى]]  نخستين نويسنده‌اى است كه معانى بلند عرفانى را در قالب نثر مسجع بيان داشته. سجع‌پردازى اين اثر، بيشتر به شيوه‌ى كلمات قصار و نزديك به شعر است. خواجه در حوزه‌ى مناجات، بيشترين سجع را به كار برده كه البته قالب اكثر اين مناجات‌ها و برخى از قطعات آن‌ها، علاوه بر موسيقى بيرونى، از موسيقى درونى نيز برخوردار است و در آنها آهنگ خوش كلام و معانى بلند عرفانى و دينى در هم آميخته است.


او نخست مفهومى را در قالب نثر سليس و روان و درعين‌حال موزون و سپس همان را در قالب شعرى دلكش بيان مى‌كند؛ به‌گونه‌اى كه نه تنها گسستگى‌اى ميان اجزاى كلام واقع نمى‌شود، بلكه حفظ رابطه فنى و معنايى نظم و نثر، بر زيبايى و دلنشينى كلام مى‌افزايد. اين شيوه نگارش، يا به تعبيرى بهتر، املاى خواجه تأثير بسيارى در متون ادبى - عرفانى سده‌هاى بعد بر جاى نهاد.
او نخست مفهومى را در قالب نثر سليس و روان و درعين‌حال موزون و سپس همان را در قالب شعرى دلكش بيان مى‌كند؛ به‌گونه‌اى كه نه تنها گسستگى‌اى ميان اجزاى كلام واقع نمى‌شود، بلكه حفظ رابطه فنى و معنايى نظم و نثر، بر زيبايى و دلنشينى كلام مى‌افزايد. اين شيوه نگارش، يا به تعبيرى بهتر، املاى خواجه تأثير بسيارى در متون ادبى - عرفانى سده‌هاى بعد بر جاى نهاد.
خط ۷۰: خط ۷۰:




الهى‌نامه، نخستين بار، به ضميمه رسائل [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبد الله انصارى]]، به كوشش سلطان حسين تابنده گنابادى، در تهران، 1319ش، چاپ شد و بعدها نيز همين چاپ، با تصحيح و مقاله مجدد وحيد دستگردى، در 1349ش، انتشار يافت. پيش از آن، به‌صورت مستقل، در 1341ش، در كابل، چاپ شده بود. مهم‌ترين چاپ آن به كوشش محمد سرو مولايى، ضمن مجموعه رسائل فارسى [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبد الله انصارى]]، در 1377ش، صورت گرفته است. علاوه بر آن، بارها به زبان انگليسى ترجمه شده است.
الهى‌نامه، نخستين بار، به ضميمه رسائل [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصارى]]، به كوشش سلطان حسين تابنده گنابادى، در تهران، 1319ش، چاپ شد و بعدها نيز همين چاپ، با تصحيح و مقاله مجدد وحيد دستگردى، در 1349ش، انتشار يافت. پيش از آن، به‌صورت مستقل، در 1341ش، در كابل، چاپ شده بود. مهم‌ترين چاپ آن به كوشش محمد سرو مولايى، ضمن مجموعه رسائل فارسى [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصارى]]، در 1377ش، صورت گرفته است. علاوه بر آن، بارها به زبان انگليسى ترجمه شده است.


== منابع مقاله ==
== منابع مقاله ==
خط ۸۱: خط ۸۱:


== پیوندها ==
== پیوندها ==
[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/6550 مطالعه کتاب مناجات نامه خواجه عبد الله انصاری در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور]
[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/6550 مطالعه کتاب مناجات نامه خواجه عبدالله انصاری در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
۶۱٬۱۸۹

ویرایش