ترجمة الإمام الحسين علیه‌السلام من كتاب بغية الطلب في تاريخ حلب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ترجمة الإمام الحسين(ع) من كتاب بغية الطلب في تاريخ حلب'''، اثر عبدالعزیز طباطبائى، گزیده‌ای است از مجموعه 10 جلدی ‏«بغية الطلب في تاريخ حلب» تألیف کمال‌الدین عمر بن احمد بن ابی‌جراده حلبی معروف به ابن عدیم (متوفی 660ق). بغية الطلب که نخستین اثر در تاریخ حلب است، دربرگیرنده احوال عالمان، حاکمان، سرزمین، مردم و دیگر مسائل جغرافیایی، سیاسی، علمی و مذهبی حلب است <ref> ر.ک: دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ص546؛ مقدمه، ص12<ref/>.  

بغية الطلب، در اصل بنا به گفته یافعی یا ابن ‌کثیر در 30-40 جلد بوده است <ref> ر.ک: مقدمه، ص12 <ref/>؛ اما از آن همه فقط ده جلد به خط مؤلف موجود است و در کتابخانه‌های استانبول نگهداری می‌شود <ref> ربیعی، منیژه، ص598 <ref/> .  

عبدالعزیز طباطبایى ده سال پیش از چاپ کتاب بغیه، بخش مربوط به امام حسین(ع) را از روى نسخه خطی استانبول که به خط خود مصنف است، استنساخ کرده است<ref> ر.ک: مقدمه، ص9<ref/>. تصحیح کتاب نیز توسط وی و تحقیق آن توسط محمد طباطبایی انجام شده است.  

در ابتدای اثر مقدمه مصحح، مقدمه محقق و شرح حال ابن عدیم و آثار او آمده است. این شرح حال خلاصه‌ای از شرح حال وی در مدخل آل ابی‌جراده در دائرةالمعارف بزرگ اسلامی است<ref> ر.ک: همان، ص11؛ دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ص546<ref/>.

محمد طباطبایی این کتاب را با نسخه اصلی و نیز با نسخه تحقیقی سهیل زکار مقابله کرده است؛ سپس اقدام به عنوان‌بندی و شماره‌گذاری آنها در [ ] کرده است. همچنین روایات را از مصادر اصلی آنها استخراج و برخی لغات یا اماکنی که نیاز به توضیح داشته را شرح داده است<ref> ر.ک: مقدمه محقق، ص15<ref/>.  

سبک کتاب حدیثى است و مؤلف، سلسله اسناد هر روایت را ذکر کرده و مجموع مطالب خود را در قالب 248 روایت (به شمارش محقق کتاب) آورده است <ref> ر.ک: متن کتاب، ص230<ref/>.  

ابن عدیم در روایت 59 کتاب به نقل از یعلی بن مره چنین نقل کرده که رسول‌الله(ص) دعا کرده، فرمودند: خداوندا حسین را دوست بدار؛ خداوندا کسی که حسین را دوست دارد دوست بدار؛ حسین سبطی از اسباط [یکی از دوازده جانشین همانند اسباط دوازده‌گانه بنی‌اسرائیل] است<ref> ر.ک: همان، ص69<ref/>. پیش از آن در روایت 58 نیز چنین تعبیر شده که: «حسین از من است و من از حسینم؛ خداوند کسی را که حسین را دوست بدارد، دوست می‌دارد؛ حسین سبطی از اسباط است» <ref> ر.ک: همان، ص68<ref/>.  

  یا در روایت 144 از زهری نقل کرده که آنگاه که امام حسین(ع) شهید شد، هیچ سنگی را از زمین بیت‌المقدس بلند نمی‌کردی مگر آنکه زیر آن خون تازه بود <ref> ر.ک: همان، ص170<ref/>. این روایت در شماره‌های 143، 145 و 149 نیز با اندک تفاوتی آمده است <ref> ر.ک: همان، ص169و 170 و 173 <ref/>.