۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'سيد على حسينى ميلانى' به 'سيد على حسينى ميلانى ') |
جز (جایگزینی متن - 'ابن تيميه' به 'ابن تيميه ') |
||
خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
علامه در بخش پنجم، چهارده دليل بر عدم امامت كسي كه خود را مقدم بر علي(ع) بداند، آورده است. وي در بخش پاياني كتاب، دلايل اثبات خلاف ابوبكر را چنين رد كرده است: اجماع با نص در تعارض است، حديث اقتدا مستلزم خلافت او نيست و آيه 40 سوره توبه دلالت بر نقص او ميكند. | علامه در بخش پنجم، چهارده دليل بر عدم امامت كسي كه خود را مقدم بر علي(ع) بداند، آورده است. وي در بخش پاياني كتاب، دلايل اثبات خلاف ابوبكر را چنين رد كرده است: اجماع با نص در تعارض است، حديث اقتدا مستلزم خلافت او نيست و آيه 40 سوره توبه دلالت بر نقص او ميكند. | ||
اين كتاب براي سلطان محمد خدابنده اولجايتو نوشته شده و تأثير به سزايي در شيعه شدن او و بسياري ديگر از مردم داشت. لذا بعضي از اهل سنت وقتي تأثير فراوان اين كتاب را ديدند، پيش ابن تيميه رفتند و از او كمك خواستند كه ابن تيميه كتاب منهاج السنة را در ردّ اين كتاب نوشت. | اين كتاب براي سلطان محمد خدابنده اولجايتو نوشته شده و تأثير به سزايي در شيعه شدن او و بسياري ديگر از مردم داشت. لذا بعضي از اهل سنت وقتي تأثير فراوان اين كتاب را ديدند، پيش [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] رفتند و از او كمك خواستند كه [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] كتاب منهاج السنة را در ردّ اين كتاب نوشت. | ||
== شرح == | == شرح == |
ویرایش