۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]') |
جز (جایگزینی متن - 'فيض كاشانى' به 'فيض كاشانى ') |
||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
«محمد بن شيخ على بن عبدالوهاب بن پيله فقيه اشكورى ديلمى» ملقّب به «قطب الدّين»، «شيخ الاسلام» و «بهاءالدين»، از مشاهير حكما و عارفان اسلامى سده يازدهم قمرى بهشمار مىآيد. | «محمد بن شيخ على بن عبدالوهاب بن پيله فقيه اشكورى ديلمى» ملقّب به «قطب الدّين»، «شيخ الاسلام» و «بهاءالدين»، از مشاهير حكما و عارفان اسلامى سده يازدهم قمرى بهشمار مىآيد. | ||
وى از شاگردان برجسته مير[[میرداماد، محمدباقر بن محمد|محمدباقر داماد]] و همعصر با حكيمان و عالمان بزرگى چون: فياض لاهيجى، فيض | وى از شاگردان برجسته مير[[میرداماد، محمدباقر بن محمد|محمدباقر داماد]] و همعصر با حكيمان و عالمان بزرگى چون: فياض لاهيجى، [[فیض کاشانی، محمد بن شاهمرتضی|فيض كاشانى]] ، ملا محمّد تقى مجلسى و شيخ حرّ عاملى بوده و عالمى جليل، فاضل، عامل، متأله و متبحر در علوم است. | ||
برخى معتقداند از آنجا كه او در ابتدا، مذاق فلسفى و عرفانى و به آثار تعقّلى، توجه داشته است، در برخى از تأليفات خود، لقب «قطب الدّين» را براى خودش انتخاب نموده ولى در اواخر عمر، چون مذاق اخبارى و تعبدى به خود گرفته بود، «لقب بهاءالدين» را در تفسير براى خود برگزيده است. | برخى معتقداند از آنجا كه او در ابتدا، مذاق فلسفى و عرفانى و به آثار تعقّلى، توجه داشته است، در برخى از تأليفات خود، لقب «قطب الدّين» را براى خودش انتخاب نموده ولى در اواخر عمر، چون مذاق اخبارى و تعبدى به خود گرفته بود، «لقب بهاءالدين» را در تفسير براى خود برگزيده است. |
ویرایش