تاریخ علوم در اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

فصل سوم: علم لغت: علم لغت (لغت‌شناسی و واژه‌نگاری) نیز به منظور فهم بهتر کلمات و مفاهیم قرآن، حدیث و شعر عربی توسعه یافت. اولین کتاب لغت عربی، کتاب «العین» اثر [[خلیل بن احمد|خلیل بن احمد فراهیدی]] (100-175ق)، محسوب می‌شود که ترتیب الفبایی آن بر اساس مخارج حروف شکل گرفته است پس از وی «[[تهذيب اللغة|تهذیب اللغه]]» [[ازهری، محمد بن احمد|ازهری]] (282-370ق)، «[[جمهرة اللغة|جمهره اللغه]]» [[ابن درید، محمد بن حسن|ابن درید]] (223-321ق)، «[[البارع في اللغة|البارع فی اللغه]]» [[قالی، اسماعیل بن قاسم|ابوعلی قالی]] (288-356ق)، «[[المحيط في اللغة|المحیط]]» [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] (326-385ق)، «[[الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربية|صحاح]]» [[جوهری]] (340 -386 یا 393ق) ، «مجمل اللغة» و «[[معجم مقاييس اللغة|مقاییس اللغه]]» [[ابن فارس، احمد بن فارس|ابن فارس]] (329-395ق)، که بیشتر از سرزمین ایران هستند قرار دارند پس از آن به معنای «معجم لغوی» و وجه تسمیه پرداخته و عوامل موثر در لغت‌نویس عربی را باز می‌شمرد.

فصل چهارم: علم بلاغت: علم بلاغت که شامل معانی، بیان و بدیع است، یکی از پدیده‌های فرهنگ ادبی-اسلامی و یکی از والاترین رشته‌های اندیشه‌های مسلمانان، در مباحث لفظی و معنوی است که در واقع برای شناخت اعجاز قرآن ضروری بود. توسعه این علم به دلیل نیاز مسلمانان به درک رموز اعجاز قرآن و تشخیص فصاحت کلام و همچنین جهت حفظ زبان عربی از انحطاط رخ داد.