شب ظلمانی شاهنشاهی: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

شب ظلمانی شاهنشاهی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۵ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۰۲

۴۲ بایت حذف‌شده ، دیروز در ‏۰۹:۰۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Fsobhani

مدیران

۱٬۸۴۳

ویرایش

@@ خط ۳۵: / خط ۳۵: @@
 فصل دوم: مفاسد سلطنت دو هزار و پانصد‌ساله، این بخش به ماهیت کلی نظام سلطنتی می‌پردازد و ویژگی اصلی آن را دیکتاتوری می‌داند که در طول تاریخ ایران، هیچ فردی دارای اختیار و رأی نبوده است و فرمانروایان بدون استثنا مستبد بوده‌اند. سلطنت دارای یک ایدئولوژی ذاتی بر مبنای استثمار، فساد و قهر و غلبه است و این موضوع در تاریخ ایران که حکومت‌ها غالباً برآمده از قهر و غلبه بوده‌اند، خود را به‌وضوح نشان می‌دهد. پادشاهان، فارغ از تمایلات شخصی، مظهر بارزترین خصلت‌های بشری نظیر استبداد و ظلم بوده‌اند و همچنین اغلب وسیله‌ای در دست دشمنان و قدرت‌های بیگانه (انگلستان و آمریکا) برای تسلط بر منطقه قرار داشتند<ref>همان، ص13- 28</ref>.
-فصل سوم: مفاسد دوران قاجار، فساد در دورهٔ قاجار عمدتاً متأثر از شروع نفوذ استعمار خارجی، به‌ویژه انگلستان، بود. این دوره آغازگر فساد اخلاقی و سقوط علمی کشور بود؛ دوره‌ای که در آن زمینه‌های رشد علمی و کارآفرینی از بین رفت و استعدادهای درخشان مردم تضعیف شد. دوران قاجار، دوره‌ای بود که کشور را به‌سوی وابستگی اقتصادی، سیاسی و فرهنگی سوق داد. همچنین، در این دوره روشنفکران تقلیدی نیز پدید آمدند که با غرب‌گرایی، بنیان‌های دینی و فرهنگی مردم را هدف قرار دادند و به دشمنی با اسلام پرداختند. نمونهٔ بارز این وابستگی، امتیازاتی بود که به خارجی‌ها داده شد، مانند امتیاز انحصار گمرکات، دخانیات، راه‌آهن و... در زمان ناصرالدین‌شاه<ref>همان، ص29- 41</ref>.
+فصل سوم: مفاسد دوران قاجار، فساد در دورهٔ قاجار عمدتاً متأثر از شروع نفوذ استعمار خارجی، به‌ویژه انگلستان، بود. این دوره آغازگر فساد اخلاقی و سقوط علمی کشور بود؛ دوره‌ای که در آن زمینه‌های رشد علمی و کارآفرینی از بین رفت و استعدادهای درخشان مردم تضعیف شد. دوران قاجار، دوره‌ای بود که کشور را به‌سوی وابستگی اقتصادی، سیاسی و فرهنگی سوق داد. همچنین، در این دوره روشنفکران تقلیدی نیز پدید آمدند که با غرب‌گرایی، بنیان‌های دینی و فرهنگی مردم را هدف قرار دادند و به دشمنی با اسلام پرداختند. نمونهٔ بارز این وابستگی، امتیازاتی بود که به خارجی‌ها داده شد، مانند امتیاز انحصار گمرکات، دخانیات، راه‌آهن و...<ref>همان، ص29- 41</ref>.
 فصل چهارم: مفاسد مشترک دوران قاجار و پهلوی، این فصل به وجوه مشترک دو رژیم آخر پادشاهی ایران می‌پردازد که مهم‌ترین آن وابستگی به بیگانگان و سرسپردگی به قدرت‌های استعماری بود. این وابستگی نه‌تنها سیاسی و اقتصادی بود، بلکه در حوزه‌های فرهنگی و علمی نیز رخ داد، جایی که استعدادهای ملی سرکوب شدند و تقلید کورکورانه از غرب ترویج شد. در هر دو دوره، ثروت کشور، به‌ویژه نفت (در دورهٔ پهلوی)، بدون توجه به منافع ملی به غارت رفت. این حکومت‌ها با تمامیت و آزادی ملت بیگانه بودند و تنها هدفشان حفظ خود و اجرای سیاست‌های استعماری بود<ref>همان، ص43- 85</ref>.