۱۴۶٬۰۰۱
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[زرگر اصفهانی، نجیبالدین رضا|نجیبالدین رضا]] همانند دیگر اقطاب ذهبیه، شیعۀ اثنیعشری بوده است. در اشعار و گفتارش این نشانه کاملاً نمایان است. وی دیوان خود را بعد از حمد باریتعالی در وصف و نعت خاندان اهلبیت و چهارده معصوم آغاز کرده است. او در بیشتر غزلهایش به وصف قدسی مولا [[امام علی علیهالسلام|امیرالمؤمنین(ع)]] و حضرت ولی عصر(عج) و سلطان الاولیاء، [[امام رضا علیهالسلام|علی بن موسی الرضا(ع)]] پرداخته و یک مثنوی طولانی در مرثیۀ [[امام حسین علیهالسلام|امام حسین(ع)]] و شهدای کربلا سروده است. او سیامین قطب سلسلۀ ذهبیه است. این سلسله یکی از چهار سلسلۀ عرفانی شیعی است. | [[زرگر اصفهانی، نجیبالدین رضا|نجیبالدین رضا]] همانند دیگر اقطاب ذهبیه، شیعۀ اثنیعشری بوده است. در اشعار و گفتارش این نشانه کاملاً نمایان است. وی دیوان خود را بعد از حمد باریتعالی در وصف و نعت خاندان اهلبیت و چهارده معصوم آغاز کرده است. او در بیشتر غزلهایش به وصف قدسی مولا [[امام علی علیهالسلام|امیرالمؤمنین(ع)]] و حضرت ولی عصر(عج) و سلطان الاولیاء، [[امام رضا علیهالسلام|علی بن موسی الرضا(ع)]] پرداخته و یک مثنوی طولانی در مرثیۀ [[امام حسین علیهالسلام|امام حسین(ع)]] و شهدای کربلا سروده است. او سیامین قطب سلسلۀ ذهبیه است. این سلسله یکی از چهار سلسلۀ عرفانی شیعی است. | ||
نام اصلی این کتاب بنا بر گفتۀ مؤلف، «نورالهدایة و مصدرالولایة» است؛ چنانکه در مقدمۀ کتاب میگوید: «نام این مختصر کلمات را به دریافت الهام غیبی و انعام لاریبی حضرت جامع الکلمات میرزا محمدمحسن دستغیب شیرازی نورالهدایة و مصدرالولایة گردانید ....». | نام اصلی این کتاب بنا بر گفتۀ مؤلف، «نورالهدایة و مصدرالولایة» است؛ چنانکه در مقدمۀ کتاب میگوید: «نام این مختصر کلمات را به دریافت الهام غیبی و انعام لاریبی حضرت جامع الکلمات میرزا محمدمحسن دستغیب شیرازی نورالهدایة و مصدرالولایة گردانید....». | ||
[[زرگر اصفهانی، نجیبالدین رضا|شیخ نجیبالدین]] با بیان روایتی طولانی که برای وی در مجلسی اتفاق افتاده، علت تألیف این کتاب را درخواست تعدادی از مریدان بیان میکند. کتابهای تعلیمی ـ عرفانی غالباً با درخواست مرید یا فردی خاص تألیف گردیده است. در مقدمۀ کتاب، نویسنده تاریخ تألیف را مقارن با جلوس شاه سلیمان صفوی بیان میکند که سال 1105 میباشد. | [[زرگر اصفهانی، نجیبالدین رضا|شیخ نجیبالدین]] با بیان روایتی طولانی که برای وی در مجلسی اتفاق افتاده، علت تألیف این کتاب را درخواست تعدادی از مریدان بیان میکند. کتابهای تعلیمی ـ عرفانی غالباً با درخواست مرید یا فردی خاص تألیف گردیده است. در مقدمۀ کتاب، نویسنده تاریخ تألیف را مقارن با جلوس شاه سلیمان صفوی بیان میکند که سال 1105 میباشد. | ||