گویش اسکنانی: تفاوت میان نسخه‌ها

در این کتاب، شیوۀ گردآوری داده‌های گویشی به روش میدانی (مصاحبه و گفتگو با گویشور و واج‌نویسی داده‌ها) است. مدخل‌های کتاب واژه‌های فارسی معیار است که به ترتیب الفبایی خط فارسی فهرست و منظم شده‌اند و معادل گویشی هر یک در برابر آن واج‌نویسی شده است. همچنین برای شفافیت بیشتر، برخی از مدخل‌های این کتاب با مثال‌هایی در قالب یک یا چند جمله یا عبارت که ذیل همان مدخل آمده است، همراه شده‌اند. از سوی دیگر در انتخاب مدخل‌های واژه‌نامه، عموماً آن دسته از واژه‌هایی دست‌چین شده‌اند که معادل گویشی آنها یا کاملاً با فارسی معیار تفاوت دارد یا دست‌کم تلفظ آنها متفاوت از فارسی معیار است؛ بدین ترتیب این واژه‌ها می‌توانند هم منبعی برای مطالعات دقیق و موشکافانۀ ریشه‌شناختی واقع گردند و هم روند تغییرات آوایی و زبانی را بنمایانند. با این حال میان داده‌های گویشی این کتاب، واژه‌هایی نیز فهرست شده‌اند که تلفظ آنها با فارسی معیار یکی است؛ این امر به لحاظ اهمیتی است که گردآورنده برای واژه‌های پایه در زبان قائل شده است.

در بخش واژه‌نامه، دو مشخصۀ زبرزنجیری مهم چون «تکیه» و «کشش» هم نشان داده شده است. همچنین نشانۀ همزۀ آغازین که در ثبت داده‌های گویشی و تقطیع الگوی هجایی کلمات ضرورت دارد نیز در همه‌جا قید شده است. در بخش مشخصه‌های دستوری ابتدا ضمایر (شخصی، اشاره، مشترک، مبهم، پرسشی) و کلمات پرسشی معرفی شده‌اند. به دنبال آن سه فعل آمدن (لازم)، دیدن (متعدی) و پختن (دووجهی) به طور کامل صرف شده و در ادامه تعداد 78 مصدر در سه صورت سوم شخص مفرد (حال) و سوم شخص مفرد (گذشته) و امری صرف گردیده که با بررسی هر یک می‌توان بن‌های ماضی و مضارع افعال را بازشناخت. در بخش جملات، تعداد صد جملۀ خبری، پرسشی، امری و عاطفی آمده که با مطالعۀ هر کدام می‌توان به ساخت صرفی و نحوی این گویش پی برد.