۱۴۶٬۳۴۳
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'فارسي' به 'فارسی') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
کلیات اشعار [[وقاري يزدي، محمدامين بن عبدالفتاح|وقاری طبسی یزدی مولانا محمدامین وقاری طبسی یزدی]] از عالمان، شاعران، نویسندگان و خوشنویسان سدۀ یازدهم هجری قمری در دورۀ صفویه است. | کلیات اشعار [[وقاري يزدي، محمدامين بن عبدالفتاح|وقاری طبسی یزدی مولانا محمدامین وقاری طبسی یزدی]] از عالمان، شاعران، نویسندگان و خوشنویسان سدۀ یازدهم هجری قمری در دورۀ صفویه است. | ||
[[وقاري يزدي، محمدامين بن عبدالفتاح|وقاری یزدی]] در شعر و انشاء و عروض و قافیه استاد بود. به عربی تسلط داشت و زبان ترکی را بهخوبی میشناخت. از اطلاعات نجومی برخوردار بود و در ساختن معما و مادهتاریخ تبحر داشت. در خوشنویسی مهارت داشت و خطوط مختلف را بهزیبایی هرچه تمامتر مینوشت. در بیشتر این دانشها صاحب رساله یا اثری است. از آثار او میتوان به این موارد اشاره کرد: دیوان اشعار، منشآت او با عنوان گلدستۀ اندیشه، شرح رسالة العروض اندلسی و .... . | [[وقاري يزدي، محمدامين بن عبدالفتاح|وقاری یزدی]] در شعر و انشاء و عروض و قافیه استاد بود. به عربی تسلط داشت و زبان ترکی را بهخوبی میشناخت. از اطلاعات نجومی برخوردار بود و در ساختن معما و مادهتاریخ تبحر داشت. در خوشنویسی مهارت داشت و خطوط مختلف را بهزیبایی هرچه تمامتر مینوشت. در بیشتر این دانشها صاحب رساله یا اثری است. از آثار او میتوان به این موارد اشاره کرد: دیوان اشعار، منشآت او با عنوان گلدستۀ اندیشه، شرح رسالة العروض اندلسی و..... | ||
در غزل از سرایندگان میانهرو سبک هندی است. صور خیال، ترکیبها، تصویرآفرینیهای شعری او عموماً نوآورانه و دلنشین است. در قصیده شاعری چیرهدست و تواناست. ستایش چهارده معصوم(ع) و مدح پادشاهان و رجال صفوی محتوای اصلی قصاید او را شکل میدهد و زبان و بیانش به انوری و ظهیر فاریابی نزدیک میشود. دیوان او مشتمل بر یک مقدمه به نثر، قصاید، مقطعات، غزلیات، مثنوی، مادهتاریخ و معمیات است. | در غزل از سرایندگان میانهرو سبک هندی است. صور خیال، ترکیبها، تصویرآفرینیهای شعری او عموماً نوآورانه و دلنشین است. در قصیده شاعری چیرهدست و تواناست. ستایش چهارده معصوم(ع) و مدح پادشاهان و رجال صفوی محتوای اصلی قصاید او را شکل میدهد و زبان و بیانش به انوری و ظهیر فاریابی نزدیک میشود. دیوان او مشتمل بر یک مقدمه به نثر، قصاید، مقطعات، غزلیات، مثنوی، مادهتاریخ و معمیات است. | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
از آنجا وقاری در قصاید خود متأثر از شاعران سبک عراقی بهویژه [[انوری، محمد بن محمد|انوری]] و [[ظهیر فاریابی، طاهر بن محمد|ظهیر فاریابی]] است، پارهای کلمات کهن در اشعار او راه یافته و فخامت و شکوه دلنشینی به شعر او بخشیده که ضمن خلق رابطۀ بینامتنیت و حفظ رشتۀ پیوند متن با سنت و فرهنگ گذشته، حس نوستالژیک را در خواننده برمیانگیزد. در شعر او ترکیبهای دور از ذهن و پیچیده کمتر دیده میشود؛ بیشتر ترکیبهای بهکاررفته ساده و صمیمی است و بسیاری از آنها تازه و بدیع به نظر میرسد. | از آنجا وقاری در قصاید خود متأثر از شاعران سبک عراقی بهویژه [[انوری، محمد بن محمد|انوری]] و [[ظهیر فاریابی، طاهر بن محمد|ظهیر فاریابی]] است، پارهای کلمات کهن در اشعار او راه یافته و فخامت و شکوه دلنشینی به شعر او بخشیده که ضمن خلق رابطۀ بینامتنیت و حفظ رشتۀ پیوند متن با سنت و فرهنگ گذشته، حس نوستالژیک را در خواننده برمیانگیزد. در شعر او ترکیبهای دور از ذهن و پیچیده کمتر دیده میشود؛ بیشتر ترکیبهای بهکاررفته ساده و صمیمی است و بسیاری از آنها تازه و بدیع به نظر میرسد. | ||
کاربرد واژگانی چون تجرد، وحدت، فیض، فقر، تجرید، یکرنگی، پیر مغان، خوف و رجا، جمعیت و پریشانی، ذره و خورشید و .... توجه و علاقۀ او را به عرفان و اندیشههای عرفانی نشان میدهد. غزلی با ردیف فیض دارد که از زیباترین غزلیات اوست؛ با این حال بیشتر مایههای عرفانی شعر او، تکراری و خالی از مضامین نو است. همچنین وقاری نامهای به شاه ابوالمهدی از نوادگان شاه نعمتالله ولی بابت اهدای پنج تخته قالی به مزار جدش در ماهان نوشته و در آن ضمن به نظم درآوردن مادهتاریخ این اهدا، ارادت خود را به شاه نعمتالله و طبقۀ عرفان نشان داده است. | کاربرد واژگانی چون تجرد، وحدت، فیض، فقر، تجرید، یکرنگی، پیر مغان، خوف و رجا، جمعیت و پریشانی، ذره و خورشید و.... توجه و علاقۀ او را به عرفان و اندیشههای عرفانی نشان میدهد. غزلی با ردیف فیض دارد که از زیباترین غزلیات اوست؛ با این حال بیشتر مایههای عرفانی شعر او، تکراری و خالی از مضامین نو است. همچنین وقاری نامهای به شاه ابوالمهدی از نوادگان شاه نعمتالله ولی بابت اهدای پنج تخته قالی به مزار جدش در ماهان نوشته و در آن ضمن به نظم درآوردن مادهتاریخ این اهدا، ارادت خود را به شاه نعمتالله و طبقۀ عرفان نشان داده است. | ||
از اشعار وقاری، یک نسخۀ کامل و یک نسخۀ ناقص موجود است که نسخۀ کامل شامل قصاید، قطعات، غزلیات، رباعیات، مادهتاریخ، مثنوی و معمیات در کتابخانۀ ملی ملک نگهداری میشود و نسخۀ ناقص شامل تعدادی غزل، قصیده، قطعاتی در مادهتاریخ و معماها به خط نستعلیق در کتابخانۀ آیتالله مرعشی قم موجود است. این تصحیح بر اساس این دو نسخه انجام گرفته است. نسخۀ موجود در کتابخانۀ ملی ملک در روزگار حیات شاعر و به دستخط یکی از پسران شاعر به نام محمدجعفر کتابت شده است. ویژگی منحصربهفرد این نسخه در آن است که شاعر این نسخه را بازبینی کرده و در حاشیۀ آن نکاتی را افزوده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/5722 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | از اشعار وقاری، یک نسخۀ کامل و یک نسخۀ ناقص موجود است که نسخۀ کامل شامل قصاید، قطعات، غزلیات، رباعیات، مادهتاریخ، مثنوی و معمیات در کتابخانۀ ملی ملک نگهداری میشود و نسخۀ ناقص شامل تعدادی غزل، قصیده، قطعاتی در مادهتاریخ و معماها به خط نستعلیق در کتابخانۀ آیتالله مرعشی قم موجود است. این تصحیح بر اساس این دو نسخه انجام گرفته است. نسخۀ موجود در کتابخانۀ ملی ملک در روزگار حیات شاعر و به دستخط یکی از پسران شاعر به نام محمدجعفر کتابت شده است. ویژگی منحصربهفرد این نسخه در آن است که شاعر این نسخه را بازبینی کرده و در حاشیۀ آن نکاتی را افزوده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/5722 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||