پرش به محتوا

کارنامۀ فیاض: مجموعۀ آثار دکتر علی‌اکبر فیاض به انضمام مقاله‌ها و یادداشت‌ها دربارۀ او، اسناد و تصاویر: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' .' به '.')
 
خط ۴۳: خط ۴۳:
3. مقدمه‌ها: در این قسمت مقدمه‌ها و تقریظ‌های دکتر فیاض بر آثار و سروده‌های دیگران آورده شده است که نخستین آنها مقدمۀ او بر کتاب «بحثی در تصوف» دکتر [[غنی، قاسم|قاسم غنی]] است که سال 1331 منتشر شده و آخرین آنها مقدمه بر کتاب «نوای آگاهی» است که سال 1348 منتشر شده است. در این بخش دو مقدمۀ نسبتاً متفاوت او بر چاپ‌های اول و سوم کتاب «تاریخ اسلام» نیز آمده است.
3. مقدمه‌ها: در این قسمت مقدمه‌ها و تقریظ‌های دکتر فیاض بر آثار و سروده‌های دیگران آورده شده است که نخستین آنها مقدمۀ او بر کتاب «بحثی در تصوف» دکتر [[غنی، قاسم|قاسم غنی]] است که سال 1331 منتشر شده و آخرین آنها مقدمه بر کتاب «نوای آگاهی» است که سال 1348 منتشر شده است. در این بخش دو مقدمۀ نسبتاً متفاوت او بر چاپ‌های اول و سوم کتاب «تاریخ اسلام» نیز آمده است.


4. نامه‌ها: شامل نامه‌های دکتر فیاض به افراد مختلف از جمله دکتر [[غنی، قاسم|قاسم غنی]]، [[محمدتقی بینش]]، [[خدیوجم، سید حسین|حسین خدیوجم]] و ... است که برخی از آنها برای نخستین بار منتشر می‌شوند. بیشتر نامه‌ها خطاب به دکتر یوسفی است که در فاصلۀ سال‌های 1342 تا 1345 شمسی نوشته‌ شده‌اند؛ یعنی هنگامی که دکتر فیاض از مشهد به تهران بازگشته بود و در دانشگاه تهران تدریس می‌کرد. این نامه‌ها نه‌تنها از نظر محتوا که از جنبۀ شناخت سبک نامه‌نگاری دکتر فیاض نیز اهمیت دارند.
4. نامه‌ها: شامل نامه‌های دکتر فیاض به افراد مختلف از جمله دکتر [[غنی، قاسم|قاسم غنی]]، [[محمدتقی بینش]]، [[خدیوجم، سید حسین|حسین خدیوجم]] و... است که برخی از آنها برای نخستین بار منتشر می‌شوند. بیشتر نامه‌ها خطاب به دکتر یوسفی است که در فاصلۀ سال‌های 1342 تا 1345 شمسی نوشته‌ شده‌اند؛ یعنی هنگامی که دکتر فیاض از مشهد به تهران بازگشته بود و در دانشگاه تهران تدریس می‌کرد. این نامه‌ها نه‌تنها از نظر محتوا که از جنبۀ شناخت سبک نامه‌نگاری دکتر فیاض نیز اهمیت دارند.


5. سروده‌ها: دربرگیرندۀ سرودهای برجای‌مانده از دکتر فیاض است. او اگرچه سال‌ها رئیس انجمن ادبی خراسان بود و در بالندگی و شکوفایی آن نقش بسزایی داشت و در انجمن‌های ادبی مشهد به‌ویژه انجمن فرخ همواره شرکت می‌کرد، ظاهراً به نقد شعر بیش از سرایش آن علاقه و اهتمام داشت؛ چراکه اشعار بسیار کمی از او باقی مانده است که همگی در این بخش گردآوری شده‌ است.
5. سروده‌ها: دربرگیرندۀ سرودهای برجای‌مانده از دکتر فیاض است. او اگرچه سال‌ها رئیس انجمن ادبی خراسان بود و در بالندگی و شکوفایی آن نقش بسزایی داشت و در انجمن‌های ادبی مشهد به‌ویژه انجمن فرخ همواره شرکت می‌کرد، ظاهراً به نقد شعر بیش از سرایش آن علاقه و اهتمام داشت؛ چراکه اشعار بسیار کمی از او باقی مانده است که همگی در این بخش گردآوری شده‌ است.