هفت لشکر: (طومار جامع نقالان) از کیومرث تا بهمن: تفاوت میان نسخه‌ها

سبک گفتار این کتاب، کم و بیش همان سبک داستان‌های کهن نقالان و قصه‌گویان چون سمک عیار و داراب‌نامه است؛ چنان‌که بسیاری از اصطلاحات و تعبیرات و تشبیهات آن کتاب‌ها در این کتاب نیز به کار رفته است. این کتاب موافق گفتار عوام تصنیف شده و کاتب آن برخی از لغات را به همان صورتی که در گویش عامیانه تلفظ می‌شود، نوشته است؛ مانند: چه (چو)، رون (ران)، همچه (همچو)، ایرون (ایران)، هومون (هومان)، تیربارون (تیرباران)، پوس (پوست)، فلامرز (فرامرز)، جوب (جوی) و .... .

کتاب گنیجنه‌ای ارزنده از واژگان فارسی عامیانه و اصطلاحات و تعبیرات مختص نقالان و قصه‌گویان است؛ همچون دارشمشاد که چند سنگ آسیا بر آن تعبیه شده و سلاح دیوان است، هفت دانه لعل تهمورثی که دفع‌کنندۀ جادو است، تبرمهره که یکی از ابزارهای جنگی است، دعای باطل سحر که آتش اژدها و افسون جادوان را بی‌اثر می‌کند و .... .

سبک سخن هفت لشکر کمابیش از شیوۀ نگارش وقایع‌نگاران و تاریخ‌نویسان دورۀ صفوی متأثر است و ظاهراً کاربرد بعضی از واژگان ترکی و مغولی‌ای که امروزه در محاورۀ مردم کمتر به کار می‌رود، مانند الخی (ایلخی، رمۀ اسپ)، الچی (ایلچی، سفیر، پیک)، الغار (ایلغار، هجوم) و .... و نیز برخی از لغات عربی‌ای که در گفتار عامیانۀ امروزی معمول نیست؛ مانند قُفّّه به معنی چکاد برج یا منار، سنه به معنی چرت و پینکی، علاقه به معنی دستار سر وصوب به معنی سوی و جهت، نمونه‌هایی از این تأثر است.

هفت لشکر یکی از طومارهای جامع نقالان است و مشتمل است بر بیشتر داستان‌های حماسی و اساطیر ملی ایران باستان که آنان از برای عوام بازگو می‌کرده‌اند. مانند بیشتر آثار نقالان و قصه‌گویان کتابی است به نثر و گه‌گاه آراسته به نظم. نخستین واژۀ متن آن همچون بسیاری از کتاب‌های نقالان واژۀ «اما» است که ظاهراً این خود به تأسی از شیوۀ سخن‌گستری خطبا و مذکران تازی بوده باشد. پس از آن چند عبارت مسجع که در آنها از روایان و ناقلان و سخنوران یاد گردیده، ذکر شده است؛ سپس دربارۀ پادشاهی کیومرث و پیوند او با آدم و شیث بحث شده است. برخلاف شاهنامه در این کتاب، سیامک به دست سیه‌دیو، پس از مرگ کیومرث کشته می‌شود. در هفت‌لشکر تهمورث پسر سیامک و هوشنگ پسر تهمورث معرفی شده است که اینها نیز موافق [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] نیست. پس از ذکر وقایعی که به هنگام پادشاهی تهمورث و هوشنگ حادث شده است، دربارۀ پادشاهی جمشید بحث شده است .... .