گنجینه گویش‌های ایرانی؛ هفت گویش از حاشیه زاگرس: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
جز (جایگزینی متن - 'فارسي' به 'فارسی')
جز (جایگزینی متن - ' .' به '.')
 
خط ۲۸: خط ۲۸:


==گزارش کتاب==
==گزارش کتاب==
سرزمین پهناور ایران در طول تاریخ دیرپای خود، زبان‌ها و گویش‌های پرشماری داشته است که بسیاری از آنها اکنون گویشوری ندارد و از میان رفته است و تنها از روی نوشته‌های بازمانده بر سنگ، فلز، چوب، دیوار، پوست و ... به خط‌ها و زبان‌های مختلف به وجود آنها می‌توان پی برد. از میان همۀ زبان‌ها و گویش‌های کهن، زبان فارسی با گویندگان پرشمار خود به عنوان زبان رسمی و گویش‌های متنوع آن به همت سخنوران، نویسندگان و گویشوران آن بر جای مانده و آثار ارزشمند ادبی و علمی که حاصل کوشش متفکران ایرانی است به آن نوشته شده است.
سرزمین پهناور ایران در طول تاریخ دیرپای خود، زبان‌ها و گویش‌های پرشماری داشته است که بسیاری از آنها اکنون گویشوری ندارد و از میان رفته است و تنها از روی نوشته‌های بازمانده بر سنگ، فلز، چوب، دیوار، پوست و... به خط‌ها و زبان‌های مختلف به وجود آنها می‌توان پی برد. از میان همۀ زبان‌ها و گویش‌های کهن، زبان فارسی با گویندگان پرشمار خود به عنوان زبان رسمی و گویش‌های متنوع آن به همت سخنوران، نویسندگان و گویشوران آن بر جای مانده و آثار ارزشمند ادبی و علمی که حاصل کوشش متفکران ایرانی است به آن نوشته شده است.


این کتاب گردآوری و بررسی زبانی هفت زبان/ گویش ایرانی نو غربی (شمال غربی و جنوب غربی) از غرب و جنوب ایران است که یک گویش لری جنوبی (بختیاری هفت‌لنگ قلعه‌سردی)، دو گویش لری شمالی (دره‌جوزانی و سگوند زاغه)، یک گویش گورانی (گوره‌جویی)، یک گویش لکی (دلفانی نورعلی) و دو گویش کردی جنوبی (کلهری گیلان غربی و گهواره‌ای) را شامل می‌شود که مبنای الگوی «گنجینۀ گویش‌های ایرانی» فرهنگستان زبان و ادب فارسی گردآوری شده و بر آنها دستور زبانی اجمالی نوشته شده و چند متن نمونه نیز افزوده شده است.
این کتاب گردآوری و بررسی زبانی هفت زبان/ گویش ایرانی نو غربی (شمال غربی و جنوب غربی) از غرب و جنوب ایران است که یک گویش لری جنوبی (بختیاری هفت‌لنگ قلعه‌سردی)، دو گویش لری شمالی (دره‌جوزانی و سگوند زاغه)، یک گویش گورانی (گوره‌جویی)، یک گویش لکی (دلفانی نورعلی) و دو گویش کردی جنوبی (کلهری گیلان غربی و گهواره‌ای) را شامل می‌شود که مبنای الگوی «گنجینۀ گویش‌های ایرانی» فرهنگستان زبان و ادب فارسی گردآوری شده و بر آنها دستور زبانی اجمالی نوشته شده و چند متن نمونه نیز افزوده شده است.