۱۴۶٬۰۶۴
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
با این همه مقدم در دورۀ جوانی (سالهای 1313 ـ 1314) در قلمرو شعرگویی نیز گامهای تجددخواهانهای برداشت. حاصل این گامها سه دفتر از سرودههای اوست. در این کتاب افزون بر آنکه این سه دفتر در دسترس قرار میگیرد، با زندگی او هم خواننده آشنا خواهد شد. همچنین نوع، ساخت و زمینۀ فکری، ادبی و تاریخی شعرهایش شناسانده میشود. نیز در حدی که در یک کتاب ادبی امکانپذیر است، از شناسایی مقدم زبانشناس و زبانورز نیز کوتاهی نشده است. | با این همه مقدم در دورۀ جوانی (سالهای 1313 ـ 1314) در قلمرو شعرگویی نیز گامهای تجددخواهانهای برداشت. حاصل این گامها سه دفتر از سرودههای اوست. در این کتاب افزون بر آنکه این سه دفتر در دسترس قرار میگیرد، با زندگی او هم خواننده آشنا خواهد شد. همچنین نوع، ساخت و زمینۀ فکری، ادبی و تاریخی شعرهایش شناسانده میشود. نیز در حدی که در یک کتاب ادبی امکانپذیر است، از شناسایی مقدم زبانشناس و زبانورز نیز کوتاهی نشده است. | ||
در بخش اول کتاب به زندگی و شعر محمد مقدم پرداخته شده است. در بخش دوم کتاب بخشی از سخنانی از بزرگان و اندیشمندان که دربارۀ او گفته شده، گردآوری شده است. برای مثال در ابتدای این بخش از زبان ایرج افشار میخوانیم: «با جذبه و شوری که به ایران داشت، «ایرانکوده» را که نشریهای خاص پژوهشهای ایرانی است، با همکاری دکتر [[کیا، صادق|صادق کیا]] بنیاد گذارد. [[ذبیح بهروز]] هم با ایشان همکاری داشت. «ایرانکوده» بیگمان نخستین نشریهای است که اهتمامش بر انتشار مطالب مربوط به ایرانشناسی مخصوصاً در زمینۀ فرهنگ ایران باستان و زبانهای ایرانی و از جمله گویشهای آن بود .... دوست خوبی بود. از روزگاران دوری که در راه دربند و گلابدره، خانهای با برجی در باغچۀ خود ساخت (حدود 1329) با [[ستوده، منوچهر|منوچهر ستوده]] و [[مصطفی مقربی]] در آن خانه به دیدنش میرفتیم، یادگارهای دلپذیر داریم و از ذوق سرشار و صفای دوستی او گنجینهها در خاطر ساختهایم». (ص 39) | در بخش اول کتاب به زندگی و شعر محمد مقدم پرداخته شده است. در بخش دوم کتاب بخشی از سخنانی از بزرگان و اندیشمندان که دربارۀ او گفته شده، گردآوری شده است. برای مثال در ابتدای این بخش از زبان ایرج افشار میخوانیم: «با جذبه و شوری که به ایران داشت، «ایرانکوده» را که نشریهای خاص پژوهشهای ایرانی است، با همکاری دکتر [[کیا، صادق|صادق کیا]] بنیاد گذارد. [[ذبیح بهروز]] هم با ایشان همکاری داشت. «ایرانکوده» بیگمان نخستین نشریهای است که اهتمامش بر انتشار مطالب مربوط به ایرانشناسی مخصوصاً در زمینۀ فرهنگ ایران باستان و زبانهای ایرانی و از جمله گویشهای آن بود.... دوست خوبی بود. از روزگاران دوری که در راه دربند و گلابدره، خانهای با برجی در باغچۀ خود ساخت (حدود 1329) با [[ستوده، منوچهر|منوچهر ستوده]] و [[مصطفی مقربی]] در آن خانه به دیدنش میرفتیم، یادگارهای دلپذیر داریم و از ذوق سرشار و صفای دوستی او گنجینهها در خاطر ساختهایم». (ص 39) | ||
سه دفتر شعر باقیمانده از [[محمد مقدم]]، در بخش سوم به این ترتیب آورده شدهاند: دفتر «راز نیمشب»، دفتر «بانگ خروس» و منظومۀ «بازگشت به الموت». دفتر «راز نیمشب» به راز و نیمشب اشاره دارد. این دو مفهوم یا تعبیر در ادب عرفانی ایران و زبان فارسی مفهومها و تعبیرهای بسیار آشنایی است. شعرهای این دفتر از چارچوب عروض سنتی بیرون است. این شعرها شاید از جمله نخستین نمونههایی است که گویندهای در قلمرو زبان فارسی، یکسره، نظم عروضی کهن را به کناری گذاشته است. | سه دفتر شعر باقیمانده از [[محمد مقدم]]، در بخش سوم به این ترتیب آورده شدهاند: دفتر «راز نیمشب»، دفتر «بانگ خروس» و منظومۀ «بازگشت به الموت». دفتر «راز نیمشب» به راز و نیمشب اشاره دارد. این دو مفهوم یا تعبیر در ادب عرفانی ایران و زبان فارسی مفهومها و تعبیرهای بسیار آشنایی است. شعرهای این دفتر از چارچوب عروض سنتی بیرون است. این شعرها شاید از جمله نخستین نمونههایی است که گویندهای در قلمرو زبان فارسی، یکسره، نظم عروضی کهن را به کناری گذاشته است. | ||