۱۴۶٬۰۶۴
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'فارسي' به 'فارسی') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
[[تقیزاده، حسن|تقیزاده]] در بیان مطالب سیاسی و اساسی مربوط به مملکت هم محتاط است و هم چندسونگر؛ گاهی پا را از آنچه باید در یک نامۀ اداری گنجاند، فراتر میگذارد و از آوردن عقاید و افکار خاص خود پرهیز ندارد. در حقیقت در این مواقع و موارد همان سرمقالهنویس «کاوه» است یا نویسندۀ مقالۀ «جنبش ملی ادبی» که هنگام وزیرمختاری در فرانسه نوشت و غوغایی را موجب شد که مایۀ ناراحتی چند تن شد. | [[تقیزاده، حسن|تقیزاده]] در بیان مطالب سیاسی و اساسی مربوط به مملکت هم محتاط است و هم چندسونگر؛ گاهی پا را از آنچه باید در یک نامۀ اداری گنجاند، فراتر میگذارد و از آوردن عقاید و افکار خاص خود پرهیز ندارد. در حقیقت در این مواقع و موارد همان سرمقالهنویس «کاوه» است یا نویسندۀ مقالۀ «جنبش ملی ادبی» که هنگام وزیرمختاری در فرانسه نوشت و غوغایی را موجب شد که مایۀ ناراحتی چند تن شد. | ||
معمولاً زبان و بیان او در نامههای مورد سخن، همان زبان و بیان مرسومی است که در مقالات تحقیقی و تاریخی و حتی سیاسی و عمومی مجلۀ «کاوه» دیده شده است. او خود را به هیچوجه مقید به استعمال تعبیرات و اصطلاحات رایج و معمول وزارت امور خارجه نمیداند؛ بنابراین جای عجیبی نیست اگر در نامههای او کلمات شاذ و مهجور و جملات اصطلاحی خاص ادبا هست؛ مانند نشور بدیع، رجماً للغیب، دارالغربه، طعن با خشونت غوغاآمیز، فراست و .... .<ref> [https://literaturelib.com/books/5607 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | معمولاً زبان و بیان او در نامههای مورد سخن، همان زبان و بیان مرسومی است که در مقالات تحقیقی و تاریخی و حتی سیاسی و عمومی مجلۀ «کاوه» دیده شده است. او خود را به هیچوجه مقید به استعمال تعبیرات و اصطلاحات رایج و معمول وزارت امور خارجه نمیداند؛ بنابراین جای عجیبی نیست اگر در نامههای او کلمات شاذ و مهجور و جملات اصطلاحی خاص ادبا هست؛ مانند نشور بدیع، رجماً للغیب، دارالغربه، طعن با خشونت غوغاآمیز، فراست و.....<ref> [https://literaturelib.com/books/5607 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||