۱۴۶٬۲۸۳
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
وهابیت بر پایه اتهاماتی که به شیعه و اهلسنت در خصوص توسل و استغاثه وارد میکند، حکم به شرک و کفر عموم مسلمانان داده است. نویسنده در سرآغاز کتاب با ذکر خاطرهای از سفر خود به مکه در سال ۱۳۸۷ش، اشاره میکند که در آنجا با یکی از علمای وهابی در مورد این اتهامات به بحث پرداخته و با ذکر پاسخهایی مستند و صریح از منابع اهلسنت به این اتهامات پاسخ داده و تاریخچه تأسیس وهابیت را مطرح کرده است. <ref>ر.ک: سرآغاز، ص 25-15</ref> | وهابیت بر پایه اتهاماتی که به شیعه و اهلسنت در خصوص توسل و استغاثه وارد میکند، حکم به شرک و کفر عموم مسلمانان داده است. نویسنده در سرآغاز کتاب با ذکر خاطرهای از سفر خود به مکه در سال ۱۳۸۷ش، اشاره میکند که در آنجا با یکی از علمای وهابی در مورد این اتهامات به بحث پرداخته و با ذکر پاسخهایی مستند و صریح از منابع اهلسنت به این اتهامات پاسخ داده و تاریخچه تأسیس وهابیت را مطرح کرده است. <ref>ر.ک: سرآغاز، ص 25-15</ref> | ||
اولین مبحث کتاب به موضوع توسل و ریشههای اعتقادی آن اختصاص دارد. توسل به معنای واسطه قراردادن پیامبران و صالحان به درگاه خداوند متعال است. نویسنده مشروعیت توسل را از دو منظر قرآن کریم (مانند آیه «وابتغوا الیه الوسیلة»(مائده/35)) و احادیث بررسی میکند. در ادامه، نمونههای تاریخی از توسل حضرت آدم، دستور پیامبر اکرم(ص) در این زمینه، و عمل صحابه (مانند بلال بن حارث) به قبر پیامبر(ص) برای طلب باران در زمان خشکسالی، نقل شده است. همچنین، توسل عالمانی چون [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاکم نیشابوری]]، [[ابو الحسین فقیه شافعی]] و ابوالحسن خلال به قبور ائمه (مانند امام رضا(ع) و امام کاظم(ع)) بهعنوان شواهد تاریخی و فتوای مذهبی ذکر شده است . <ref>ر.ک: متن کتاب، ص40-29</ref> | اولین مبحث کتاب به موضوع توسل و ریشههای اعتقادی آن اختصاص دارد. توسل به معنای واسطه قراردادن پیامبران و صالحان به درگاه خداوند متعال است. نویسنده مشروعیت توسل را از دو منظر قرآن کریم (مانند آیه «وابتغوا الیه الوسیلة»(مائده/35)) و احادیث بررسی میکند. در ادامه، نمونههای تاریخی از توسل حضرت آدم، دستور پیامبر اکرم(ص) در این زمینه، و عمل صحابه (مانند بلال بن حارث) به قبر پیامبر(ص) برای طلب باران در زمان خشکسالی، نقل شده است. همچنین، توسل عالمانی چون [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاکم نیشابوری]]، [[ابو الحسین فقیه شافعی]] و ابوالحسن خلال به قبور ائمه (مانند امام رضا(ع) و امام کاظم(ع)) بهعنوان شواهد تاریخی و فتوای مذهبی ذکر شده است. <ref>ر.ک: متن کتاب، ص40-29</ref> | ||
شفاعت، به معنای درخواست برداشتهشدن کیفر و مجازات از مستحقان آن میپردازد. نویسنده اثبات میکند که شفاعت پیامبر در روز قیامت مورد پذیرش همه فرقههای اسلامی است. | شفاعت، به معنای درخواست برداشتهشدن کیفر و مجازات از مستحقان آن میپردازد. نویسنده اثبات میکند که شفاعت پیامبر در روز قیامت مورد پذیرش همه فرقههای اسلامی است. | ||