۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'امام على(ع)' به 'امام على (ع)') |
جز (جایگزینی متن - 'امام سجاد(ع)' به 'امام سجاد (ع)') |
||
خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
در فصل ششم، پژوهش و بررسى تاريخ تشيع در عصر امامت امام حسين(ع)، طى مباحثى چند به انجام رسيده است. در اين فصل، نخست زندگانى و سيره آنحضرت به عنوان امام و پيشواى شيعيان و همچنين تحولات خلافت پرداخته شده و سپس ديگر مسائل مربوط به تاريخ تشيع در مقطع زمانى مذكور با توجه به تحولات مهم، بررسى شده است <ref>همان، ص151</ref>. | در فصل ششم، پژوهش و بررسى تاريخ تشيع در عصر امامت امام حسين(ع)، طى مباحثى چند به انجام رسيده است. در اين فصل، نخست زندگانى و سيره آنحضرت به عنوان امام و پيشواى شيعيان و همچنين تحولات خلافت پرداخته شده و سپس ديگر مسائل مربوط به تاريخ تشيع در مقطع زمانى مذكور با توجه به تحولات مهم، بررسى شده است <ref>همان، ص151</ref>. | ||
در فصل هفتم، دوران امام سجاد(ع) بررسى گرديده است. به نظر نويسندگان، عصر اختناق، بامعناترين نام براى دورانى است كه امام سجاد(ع) در آن مىزيست. يزيد براى حفظ قدرت حاضر بود حتى فرزند پيامبر(ص) را بكشد و از هيچ جنايتى فروگذار نكند و نوميدى از پيروزى حركت مسلحانه، نتيجه رعب و وحشت شديدى بود كه امويان ايجاد كرده بودند <ref>همان، ص215</ref>. | در فصل هفتم، دوران [[امام سجاد (ع)]] بررسى گرديده است. به نظر نويسندگان، عصر اختناق، بامعناترين نام براى دورانى است كه [[امام سجاد (ع)]] در آن مىزيست. يزيد براى حفظ قدرت حاضر بود حتى فرزند پيامبر(ص) را بكشد و از هيچ جنايتى فروگذار نكند و نوميدى از پيروزى حركت مسلحانه، نتيجه رعب و وحشت شديدى بود كه امويان ايجاد كرده بودند <ref>همان، ص215</ref>. | ||
دوره زندگى امام باقر(ع)، در فصل هشتم بررسى شده است. آنحضرت در زمانى به امامت رسيد كه نزديك به يك قرن از ظهور اسلام مىگذشت و حدود هفتاد- هشتاد سال از سلطه معاويه و حكومت امويان سپرى مىشد. شيوه حاكمان اموى در دورههاى مختلف دولت خود، بر سلطهجويى بيشتر در كشورگشايى و تصدىگرى مناصب اجتماعى- سياسى در قبضه امويان، ترويج فرهنگ جبريه، مبارزه با روح عدالتگستر اسلام و ايجاد تفرقه و انحراف در امت اسلامى، ترويج سنتهاى جاهلى، تخريب پايههاى اعتقادى مسلمانان، تهديد، تحريم و قتل شيعيان و علويان و ... بود و امام باقر(ع) با مشاهده اين انحرافها و كجىها، تمام همّت خويش را در تعليم و تربيت و ترويج و گسترش فرهنگ اصيل و ناب اسلامى به كار بست <ref>همان، ص236</ref>. | دوره زندگى امام باقر(ع)، در فصل هشتم بررسى شده است. آنحضرت در زمانى به امامت رسيد كه نزديك به يك قرن از ظهور اسلام مىگذشت و حدود هفتاد- هشتاد سال از سلطه معاويه و حكومت امويان سپرى مىشد. شيوه حاكمان اموى در دورههاى مختلف دولت خود، بر سلطهجويى بيشتر در كشورگشايى و تصدىگرى مناصب اجتماعى- سياسى در قبضه امويان، ترويج فرهنگ جبريه، مبارزه با روح عدالتگستر اسلام و ايجاد تفرقه و انحراف در امت اسلامى، ترويج سنتهاى جاهلى، تخريب پايههاى اعتقادى مسلمانان، تهديد، تحريم و قتل شيعيان و علويان و ... بود و امام باقر(ع) با مشاهده اين انحرافها و كجىها، تمام همّت خويش را در تعليم و تربيت و ترويج و گسترش فرهنگ اصيل و ناب اسلامى به كار بست <ref>همان، ص236</ref>. |
ویرایش