فارسی‌زبانی؛ قلمرو، هویت و رابطۀ زبانی در تاریخ آسیا: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷: خط ۲۷:
}}
}}


'''فارسی‌زبانی: قلمرو، هویت و رابطۀ زبانی در تاریخ آسیا''' تألیف برت فراگنر، ایران‌شناس سرشناس اتریشی، ترجمه سعید فیروزآبادی (متولد 1333ش)، مترجم و پژوهشگر؛ این کتاب به بررسی جایگاه تاریخی زبان فارسی به عنوان پدیده‌ای فرهنگی و ارتباطی در گستره وسیع آسیا می‌پردازد. نویسنده با رویکردی کلان‌نگر به تحلیل نقش زبان فارسی در شکل‌دهی به هویت‌های فرهنگی و ارتباطات فرامنطقه‌ای در جهان اسلام و آسیای پیشامدرن پرداخته است.
'''فارسی‌زبانی: قلمرو، هویت و رابطۀ زبانی در تاریخ آسیا''' تألیف [[فراگنر، برت|برت فراگنر]]، ایران‌شناس سرشناس اتریشی، ترجمه [[فیروزآبادی، سید سعید|سعید فیروزآبادی]] (متولد 13۴۴ش)، مترجم و پژوهشگر؛ این کتاب به بررسی جایگاه تاریخی زبان فارسی به عنوان پدیده‌ای فرهنگی و ارتباطی در گستره وسیع آسیا می‌پردازد. نویسنده با رویکردی کلان‌نگر به تحلیل نقش زبان فارسی در شکل‌دهی به هویت‌های فرهنگی و ارتباطات فرامنطقه‌ای در جهان اسلام و آسیای پیشامدرن پرداخته است.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۳۳: خط ۳۳:


==گزارش کتاب==
==گزارش کتاب==
کتاب «فارسی‌زبانی» اثر برت فراگنر، پژوهشگر برجسته اتریشی، به بررسی نقش تاریخی زبان فارسی در شکل‌دهی به قلمروهای فرهنگی و ارتباطی در آسیا می‌پردازد. نویسنده در فصل نخست به مسئله قلمرو و هویت‌های گروهی در شرق جهان اسلام در دوره پیشامدرن پرداخته و چهار گروه شعوبیه، کردها، ترک‌ها و فارس‌ها را به تفکیک بررسی کرده است.
کتاب «فارسی‌زبانی» اثر [[فراگنر، برت|برت فراگنر]]، پژوهشگر برجسته اتریشی، به بررسی نقش تاریخی زبان فارسی در شکل‌دهی به قلمروهای فرهنگی و ارتباطی در آسیا می‌پردازد. نویسنده در فصل نخست به مسئله قلمرو و هویت‌های گروهی در شرق جهان اسلام در دوره پیشامدرن پرداخته و چهار گروه شعوبیه، کردها، ترک‌ها و فارس‌ها را به تفکیک بررسی کرده است.


فصل دوم کتاب به تحلیل جایگاه زبان فارسی نو به عنوان عاملی تعیین‌کننده در ایجاد منطقه‌ای تاریخی و بزرگ اختصاص دارد. فراگنر در این بخش استدلال می‌کند که زبان فارسی بین سده‌های سوم و چهارم هجری، نقشی محوری در حوزه فرهنگی تحت تأثیر اسلام ایفا کرده است. بررسی فارسی به عنوان نخستین زبان اسلامی‌شده و الگوی پیدایش دیگر زبان‌های ادبی اسلامی از نکات برجسته این فصل است.
فصل دوم کتاب به تحلیل جایگاه زبان فارسی نو به عنوان عاملی تعیین‌کننده در ایجاد منطقه‌ای تاریخی و بزرگ اختصاص دارد. فراگنر در این بخش استدلال می‌کند که زبان فارسی بین سده‌های سوم و چهارم هجری، نقشی محوری در حوزه فرهنگی تحت تأثیر اسلام ایفا کرده است. بررسی فارسی به عنوان نخستین زبان اسلامی‌شده و الگوی پیدایش دیگر زبان‌های ادبی اسلامی از نکات برجسته این فصل است.