۱۴۴٬۷۴۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (Hbaghizadeh صفحهٔ شرح دعای سمات (دهکردی اصفهانی) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به شرح دعای سمات (لمعات في شرح دعاء السمات) منتقل کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''لمعات في شرح دعاء السمات'''، اثر سید ابوالقاسم دهکردی اصفهانی (1353-1272ق)، در شرح دعای سمات است. | '''لمعات في شرح دعاء السمات'''، اثر [[دهکردی، سید ابوالقاسم|سید ابوالقاسم دهکردی اصفهانی]] (1353-1272ق)، در شرح دعای سمات است. | ||
==ویژگیهای کتاب== | ==ویژگیهای کتاب== | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
ساختار و محتوا== | ساختار و محتوا== | ||
کتاب، مشتمل است بر: | کتاب، مشتمل است بر: | ||
* مقدمه مصحح: این بخش، شامل «شیوههای نیایش»، «آشنایی با دعای سمات»، «مطالبی درباره مؤلف (دهکردی)»، «مطالبی درباره این کتاب»، «نسخههای خطی لمعات» و «درباره چاپ حاضر» است<ref>ر.ک: همان، ص9-16</ref>. | * مقدمه مصحح: این بخش، شامل «شیوههای نیایش»، «آشنایی با دعای سمات»، «مطالبی درباره مؤلف ([[دهکردی، سید ابوالقاسم|دهکردی]])»، «مطالبی درباره این کتاب»، «نسخههای خطی لمعات» و «درباره چاپ حاضر» است<ref>ر.ک: همان، ص9-16</ref>. | ||
* مقدمه مؤلف: مؤلف در این بخش، پس از حمد و ستایش خداوند و درود فرستادن بر پیامبر(ص) و خاندان او – که البته همگی را به زبان عربی و با عباراتی مسجع و ذکر اوصاف آن حضرات نوشته – روایتی را از امام صادق(ع) که بخشی از آن چنین است: «من أعطي الدعاء لم يحرم الإجابة» نقل کرده و از انگیزه خویش برای نگارش این شرح سخن گفته است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص17-18</ref>. | * مقدمه مؤلف: مؤلف در این بخش، پس از حمد و ستایش خداوند و درود فرستادن بر پیامبر(ص) و خاندان او – که البته همگی را به زبان عربی و با عباراتی مسجع و ذکر اوصاف آن حضرات نوشته – روایتی را از [[امام جعفر صادق علیهالسلام|امام صادق(ع)]] که بخشی از آن چنین است: «من أعطي الدعاء لم يحرم الإجابة» نقل کرده و از انگیزه خویش برای نگارش این شرح سخن گفته است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص17-18</ref>. | ||
*مباحث مقدماتی: در این بخش، مؤلف به بررسی سند و اسامی دعای سمات و احوال راویان آن پرداخته است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص18-27</ref>. | *مباحث مقدماتی: در این بخش، مؤلف به بررسی سند و اسامی دعای سمات و احوال راویان آن پرداخته است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص18-27</ref>. | ||
* شرح دعا: شارح در این بخش، نخست، عباراتی از دعا را ذکر میکند و به شرح فقرات آن میپردازد. وی معمولا مطالب خود را در ذیل عنوان «لمعه» میآورد؛ مثلا در شرح عبارت «اللهم إني أسالك باسمك العظيم الأعظم الأجل الأكرم»، در ذیل عنوان «لمعه»، مطالبی را به زبان عربی عرضه میکند که خلاصه مضمون آن چنین است: تعلیم همه اسما به حضرت آدم، به معنای آن است که خداوند از هر چیزی یک نمونه از آن را در وجود آدم به ودیعه نهاد که آن نمونه در واقع، وجه و راه آگاهی یافتن آدم به اشیاء با تعلیم الهی بود؛ چراکه خداوند وی را جانشین در زمین قرار داد و خلافت و جانشینی تنها برای کسی میسر است که از مقام جمعیت برخوردار باشد؛ لذا خداوند هیچیک از فرشتگان را خلیفه نخوانده است؛ چراکه هویت بسیط آنها تنها همان چیزی را میتواند تحمل کند که خداوند از راه ذوات بسیط و صفات وحدانی آنها به ایشان آموخته است<ref>ر.ک: همان، ص28-29</ref>. | * شرح دعا: شارح در این بخش، نخست، عباراتی از دعا را ذکر میکند و به شرح فقرات آن میپردازد. وی معمولا مطالب خود را در ذیل عنوان «لمعه» میآورد؛ مثلا در شرح عبارت «اللهم إني أسالك باسمك العظيم الأعظم الأجل الأكرم»، در ذیل عنوان «لمعه»، مطالبی را به زبان عربی عرضه میکند که خلاصه مضمون آن چنین است: تعلیم همه اسما به حضرت آدم، به معنای آن است که خداوند از هر چیزی یک نمونه از آن را در وجود آدم به ودیعه نهاد که آن نمونه در واقع، وجه و راه آگاهی یافتن آدم به اشیاء با تعلیم الهی بود؛ چراکه خداوند وی را جانشین در زمین قرار داد و خلافت و جانشینی تنها برای کسی میسر است که از مقام جمعیت برخوردار باشد؛ لذا خداوند هیچیک از فرشتگان را خلیفه نخوانده است؛ چراکه هویت بسیط آنها تنها همان چیزی را میتواند تحمل کند که خداوند از راه ذوات بسیط و صفات وحدانی آنها به ایشان آموخته است<ref>ر.ک: همان، ص28-29</ref>. | ||