۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
هشت در بهشت؛ ده رساله از علامه فیض کاشانی: تفاوت میان نسخه‌ها
هشت در بهشت؛ ده رساله از علامه فیض کاشانی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۷ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۰۰:۵۲
، ۱۷ نوامبر ۲۰۱۶جایگزینی متن - 'امام على(ع)' به 'امام على (ع)'
جز (جایگزینی متن - 'محقق سبزوارى' به 'محقق سبزوارى ') |
جز (جایگزینی متن - 'امام على(ع)' به 'امام على (ع)') |
||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
«در» اول درباره اثبات وجود خداوند و هستى حق گفت و گو مى‌كند. نويسنده اين «در» را با اين عبارت آغاز مى‌كند: «يك دم حديث امكان و وجوب را بگذار و دل با ما دار و لحظه‌اى حرف دور و تسلسل را رها كن و گوش با ما كن كه دورت سرگردان مى‌سازد و تسلسلت در بيابان بى‌پايان مى‌اندازد. زمانى نگاه كن و ببين در غرايب آسمان و...» | «در» اول درباره اثبات وجود خداوند و هستى حق گفت و گو مى‌كند. نويسنده اين «در» را با اين عبارت آغاز مى‌كند: «يك دم حديث امكان و وجوب را بگذار و دل با ما دار و لحظه‌اى حرف دور و تسلسل را رها كن و گوش با ما كن كه دورت سرگردان مى‌سازد و تسلسلت در بيابان بى‌پايان مى‌اندازد. زمانى نگاه كن و ببين در غرايب آسمان و...» | ||
علامه فيض ربانى با بيان نظم حاكم بر هستى و نيز فطرت خداجوى آدمى كه درمى‌يابد: او خود خويشتن را نيافريده است، پس نيازمند آفريدگارى هست و نيز با اشاره به برهان نهفته در اين كلام بلند امام على(ع) عَرَفتُ اللهَ بِفَسخِ العَزائِم و نَقضِ الهِمَمِ و نيز برهان نياز انسان در مشكلات و دشوارى‌ها به نيروى ماورايى و قدرتى لايزال به اثبات وجود خدا مى‌پردازد. | علامه فيض ربانى با بيان نظم حاكم بر هستى و نيز فطرت خداجوى آدمى كه درمى‌يابد: او خود خويشتن را نيافريده است، پس نيازمند آفريدگارى هست و نيز با اشاره به برهان نهفته در اين كلام بلند [[امام على (ع)]] عَرَفتُ اللهَ بِفَسخِ العَزائِم و نَقضِ الهِمَمِ و نيز برهان نياز انسان در مشكلات و دشوارى‌ها به نيروى ماورايى و قدرتى لايزال به اثبات وجود خدا مى‌پردازد. | ||
«در» دوم پيرامون اثبات توحيد و يگانگى حق سخن مى‌راند و «در» سوم به بحث و بررسى پيرامون صفات جمالى و جلالى خداوند بر اساس آيات و روايات، مى‌پردازد. | «در» دوم پيرامون اثبات توحيد و يگانگى حق سخن مى‌راند و «در» سوم به بحث و بررسى پيرامون صفات جمالى و جلالى خداوند بر اساس آيات و روايات، مى‌پردازد. | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
«در» چهارم درباره نبوت و رسالت، و «در» پنجم در به روى موضوع وصايت و ولايت مى‌گشايد. «در» ششم درباره معاد و «در» هفتم از رساله «ترجمة العقائد» به ذكر احوال موت و قيامت پرداخته است و در آخر «در» هشتم را به تشريح بهشت و دوزخ و شفاعت و حوض اختصاص داده است. وى در پايان پس از گفت و گو از حوض كوثر، رساله را چنين به پايان مى‌رساند: | «در» چهارم درباره نبوت و رسالت، و «در» پنجم در به روى موضوع وصايت و ولايت مى‌گشايد. «در» ششم درباره معاد و «در» هفتم از رساله «ترجمة العقائد» به ذكر احوال موت و قيامت پرداخته است و در آخر «در» هشتم را به تشريح بهشت و دوزخ و شفاعت و حوض اختصاص داده است. وى در پايان پس از گفت و گو از حوض كوثر، رساله را چنين به پايان مى‌رساند: | ||
«و مؤلف اين رساله را كه يكى از فدويان خاك در اوست؛ (يعنى امير مؤمنان امام على(ع) ان شاء الله جامى كرامت خواهد فرمود كه لذت ديدار ساقى، او را چنان محو سازد كه به لذت شراب نپردازد.» | «و مؤلف اين رساله را كه يكى از فدويان خاك در اوست؛ (يعنى امير مؤمنان [[امام على (ع)]] ان شاء الله جامى كرامت خواهد فرمود كه لذت ديدار ساقى، او را چنان محو سازد كه به لذت شراب نپردازد.» | ||
{| class="wikitable poem" | {| class="wikitable poem" | ||