پرش به محتوا

سرچشمه‌های فلسفه اشراق: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ۱۴ نوامبر
جز
جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف'
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف')
 
خط ۴۴: خط ۴۴:
فصل اول: [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]]، احیاگر حکمت خسروانی: این فصل به بررسی نقش [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]] در احیای حکمت ایران باستان، موسوم به حکمت خسروانی می‌پردازد. نویسنده نشان می‌دهد که [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]] چگونه با تلفیق عناصر حکمت ایران باستان، یونان و جهان اسلام، یک نظام فلسفی منسجم و نوآورانه بر پایه نور بنیان نهاد و سهم او در تداوم و توسعه حکمت در ایران را تبیین می‌کند<ref>متن کتاب، ص80- 39</ref>.
فصل اول: [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]]، احیاگر حکمت خسروانی: این فصل به بررسی نقش [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]] در احیای حکمت ایران باستان، موسوم به حکمت خسروانی می‌پردازد. نویسنده نشان می‌دهد که [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]] چگونه با تلفیق عناصر حکمت ایران باستان، یونان و جهان اسلام، یک نظام فلسفی منسجم و نوآورانه بر پایه نور بنیان نهاد و سهم او در تداوم و توسعه حکمت در ایران را تبیین می‌کند<ref>متن کتاب، ص80- 39</ref>.


فصل دوم: مختصات حکمت اشراق: در این فصل، ویژگی‌ها و مولفه‌های اصلی فلسفه اشراق، اهمیت یافتن اقوال رمزی پیشینیان، صبغه قدسی حکمت اشراق، معیار بودن کتاب و سنت، معرفت شهودی و معیار بودن برهان را توضیح می‌دهد<ref>همان، ص88- 83</ref>.
فصل دوم: مختصات حکمت اشراق: در این فصل، ویژگی‌ها و مؤلفه‌های اصلی فلسفه اشراق، اهمیت یافتن اقوال رمزی پیشینیان، صبغه قدسی حکمت اشراق، معیار بودن کتاب و سنت، معرفت شهودی و معیار بودن برهان را توضیح می‌دهد<ref>همان، ص88- 83</ref>.


فصل سوم: مبانی و سرچشمه‌های حکمت اشراق: این فصل به کاوش در منابع فکری و مبانی نظری فلسفه اشراق می‌پردازد. چگونگی بهره‌گیری [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]] از منابع مختلفی چون حکمت ایران باستان، مکتب افلاطونی و سنت‌های عرفانی اسلامی تحلیل می‌شود. همچنین ارتباط و تعامل او با اندیشمندانی نظیر [[افلاطون]]، [[ارسطو]]، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]] و [[غزالی، محمد بن محمد|غزالی]] بررسی می‌شود<ref>همان، ص134- 92</ref>.
فصل سوم: مبانی و سرچشمه‌های حکمت اشراق: این فصل به کاوش در منابع فکری و مبانی نظری فلسفه اشراق می‌پردازد. چگونگی بهره‌گیری [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]] از منابع مختلفی چون حکمت ایران باستان، مکتب افلاطونی و سنت‌های عرفانی اسلامی تحلیل می‌شود. همچنین ارتباط و تعامل او با اندیشمندانی نظیر [[افلاطون]]، [[ارسطو]]، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]] و [[غزالی، محمد بن محمد|غزالی]] بررسی می‌شود<ref>همان، ص134- 92</ref>.