۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'امام سجاد(ع)' به 'امام سجاد (ع)') |
||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
«سيد حميرى»، كه نامش اسماعيل بن محمد است، از شاعران متعهد و سلحشورى است كه با حماسهسرايىهاى خود، از حريم حق و فضائل و برترى خاندان نبوت، دفاع مىكرد. [[امام صادق]](ع) به او فرمود: «مادرت تو را سيد (آقا) ناميد و تو در اين جهت توفيق يافتى. تو سيد شاعران هستى». | «سيد حميرى»، كه نامش اسماعيل بن محمد است، از شاعران متعهد و سلحشورى است كه با حماسهسرايىهاى خود، از حريم حق و فضائل و برترى خاندان نبوت، دفاع مىكرد. [[امام صادق]](ع) به او فرمود: «مادرت تو را سيد (آقا) ناميد و تو در اين جهت توفيق يافتى. تو سيد شاعران هستى». | ||
او قصايد متعددى سرود. از جمله آنها، قصيده عينيه است كه پس از شهادت زيد بن امام سجاد(ع) سرود كه مطابق روايتى، حضرت رضا(ع) در خواب، پيامبر(ص) را همراه على و فاطمه و حسن و حسين(ع) مشاهده كرد كه در كنارشان، سيد حميرى همين قصيده عينيه را مىخواند؛ در پايان، پيامبر(ص) به حضرت رضا(ع) فرمود: «اين قصيده را حفظ كن و به شيعيان ما امر كن تا آن را حفظ كنند و همواره آن را بخوانند كه در اين صورت، بهشت را براى آنها ضامن مىگردم». | او قصايد متعددى سرود. از جمله آنها، قصيده عينيه است كه پس از شهادت زيد بن [[امام سجاد (ع)]] سرود كه مطابق روايتى، حضرت رضا(ع) در خواب، پيامبر(ص) را همراه على و فاطمه و حسن و حسين(ع) مشاهده كرد كه در كنارشان، سيد حميرى همين قصيده عينيه را مىخواند؛ در پايان، پيامبر(ص) به حضرت رضا(ع) فرمود: «اين قصيده را حفظ كن و به شيعيان ما امر كن تا آن را حفظ كنند و همواره آن را بخوانند كه در اين صورت، بهشت را براى آنها ضامن مىگردم». | ||
وى، ابتدا، جزء خوارج بود و سپس مذهب كيسانيه را برگزيد و در نهايت به راه راست هدايت شد و به جمع شيعه اماميه پيوست. تولدش به سال 105ق، در عمان بوده است و رشد و نمو و زندگىاش در بصره. او با [[امام صادق]](ع)، مصاحب شد و به ديدار امام كاظم(ع) مشرف گرديد و طبق نقلى در سال 173ق، در بغداد وفات يافت و همان جا مدفون شد. ديوان شعرى از او بر جاى مانده است. | وى، ابتدا، جزء خوارج بود و سپس مذهب كيسانيه را برگزيد و در نهايت به راه راست هدايت شد و به جمع شيعه اماميه پيوست. تولدش به سال 105ق، در عمان بوده است و رشد و نمو و زندگىاش در بصره. او با [[امام صادق]](ع)، مصاحب شد و به ديدار امام كاظم(ع) مشرف گرديد و طبق نقلى در سال 173ق، در بغداد وفات يافت و همان جا مدفون شد. ديوان شعرى از او بر جاى مانده است. |
ویرایش