۱۴۴٬۷۴۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ابنع' به 'ابن ع'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به '') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابنع' به 'ابن ع') |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
| مشایخ= | | مشایخ= | ||
| معاصرین = | | معاصرین = | ||
| شاگردان = خطیب بن مزروق، | | شاگردان = خطیب بن مزروق، ابن عرفه | ||
| اجازه اجتهاد از = | | اجازه اجتهاد از = | ||
| درجه علمی = | | درجه علمی = | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
ابنجابر دوبار به مشرق سفركرد؛ نخست درحدود 720ق/1320م بود و چون بازگشت، آهنگ مغرب كرد تا به طنجه رسید و در 726ق/1326م به غرناطه رفت. بار دوم در 734ق/1334م آهنگ سفر كرد. در این سفر بسیاری از او استماع كردند و الأربعین البلدانیة را تألیف كرد و از آن و از موطأ به روایت از ابن غماز و دیگران حدیث مىگفت. وی از 180 تن از مشایخ مشرق و مغرب روایت نوشت و آن قدر روایت از مشایخ فراگرفت كه در جمع روایت و حدیث در مغرب یگانه روزگار شد. ابن فرحون موطا مالك را به روایت یحیى بن یحیى در 746ق/ 1346م در حرم نبوی از او شنیده است. عبدالرحمان بن خلدون او را «امام محدثین» و «صاحب رحلتین» خوانده و نوشته است كه در تونس كتاب مسلم بن حجاج را جز اندكى از كتاب صید، و كتاب موطّأ را از آغاز تا به انجام از او شنیده و بعضى از «امهات خمس» و كتب زیادی را در عربیت و فقه از او اجازه گرفته و مىافزاید كه ابن جابر از مشایخ خود كه در برنامج ذكر آنان را آورده، او را آگاه كرده است. ابن خطیب (د 776ق/1374م) او را دیده و با صفات راویه و رحّال از او یاد كرده است. | ابنجابر دوبار به مشرق سفركرد؛ نخست درحدود 720ق/1320م بود و چون بازگشت، آهنگ مغرب كرد تا به طنجه رسید و در 726ق/1326م به غرناطه رفت. بار دوم در 734ق/1334م آهنگ سفر كرد. در این سفر بسیاری از او استماع كردند و الأربعین البلدانیة را تألیف كرد و از آن و از موطأ به روایت از ابن غماز و دیگران حدیث مىگفت. وی از 180 تن از مشایخ مشرق و مغرب روایت نوشت و آن قدر روایت از مشایخ فراگرفت كه در جمع روایت و حدیث در مغرب یگانه روزگار شد. ابن فرحون موطا مالك را به روایت یحیى بن یحیى در 746ق/ 1346م در حرم نبوی از او شنیده است. عبدالرحمان بن خلدون او را «امام محدثین» و «صاحب رحلتین» خوانده و نوشته است كه در تونس كتاب مسلم بن حجاج را جز اندكى از كتاب صید، و كتاب موطّأ را از آغاز تا به انجام از او شنیده و بعضى از «امهات خمس» و كتب زیادی را در عربیت و فقه از او اجازه گرفته و مىافزاید كه ابن جابر از مشایخ خود كه در برنامج ذكر آنان را آورده، او را آگاه كرده است. ابن خطیب (د 776ق/1374م) او را دیده و با صفات راویه و رحّال از او یاد كرده است. | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
خطیب بن مزروق از او استفاده فراوان برده و | خطیب بن مزروق از او استفاده فراوان برده و ابن عرفه، صحیحین را نزد او شنیده است. ابواسحاق تنوخى نیز از او استماع كرده و احمد بن على معروف به ابن خاتمه از او روایت كرده است. | ||
==جایگاه علمی و اخلاقی== | ==جایگاه علمی و اخلاقی== | ||
ابن جابر، محدث و مقری بود و به لغت، نحو و شعر آشنایى داشت. ابن مزروق دیوان بزرگى از اشعار او داشته است. او اجزاء بسیاری از تألیفات متأخرین را به خط خود نوشته. ابن فرحون، در فقه او را كمبضاعت خوانده و نوشته است كه از آن جهت از او یاد كرده كه وی از مشایخ پیشین روایت مىكرده و خود نیز استاد ابن فرحون و بسیاری از معاصران او بوده است. مقری، ابیاتى از او نقل كرده است. ابن حجر شخصیت و اخلاق او را ستوده است. | ابن جابر، محدث و مقری بود و به لغت، نحو و شعر آشنایى داشت. ابن مزروق دیوان بزرگى از اشعار او داشته است. او اجزاء بسیاری از تألیفات متأخرین را به خط خود نوشته. ابن فرحون، در فقه او را كمبضاعت خوانده و نوشته است كه از آن جهت از او یاد كرده كه وی از مشایخ پیشین روایت مىكرده و خود نیز استاد ابن فرحون و بسیاری از معاصران او بوده است. مقری، ابیاتى از او نقل كرده است. ابن حجر شخصیت و اخلاق او را ستوده است. | ||