۱۴۴٬۵۹۹
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''از چنین حکایتها: گزیدۀ تاریخ بیهقی از ابوالفضل بیهقی''' به کوشش محمدجعفر | '''از چنین حکایتها: گزیدۀ تاریخ بیهقی از ابوالفضل بیهقی''' به کوشش [[یاحقی، محمدجعفر|محمدجعفر یاحقی]]؛ پژوهشگر و استاد ادبیات فارسی؛ این کتاب گزیدهای است از تاریخ بیهقی که شامل بیست و چهار حکایت برگزیده از این اثر ارزشمند تاریخی و ادبی است و با نثری شیوا و روان، خواننده را با سبک تاریخنگاری بینظیر ابوالفضل بیهقی آشنا میسازد. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
کتاب «از چنین حکایتها: گزیدۀ تاریخ بیهقی از ابوالفضل بیهقی» به کوشش محمدجعفر | کتاب «از چنین حکایتها: گزیدۀ تاریخ بیهقی از ابوالفضل بیهقی» به کوشش [[یاحقی، محمدجعفر|محمدجعفر یاحقی]]، منتخبی ارزشمند از یکی از شاهکارهای نثر فارسی است که با دقت و شناخت عمیق از سبک و محتوای [[تاریخ بیهقی]] گردآوری شده است. این اثر شامل بیست و چهار حکایت برگزیده از [[تاریخ بیهقی]] است که هر یک نمادی از هنر تاریخنگاری و داستانپردازی [[بیهقی، محمد بن حسین|ابوالفضل بیهقی]] به شمار میرود. | ||
ابوالفضل محمد بن حسین | [[بیهقی، محمد بن حسین|ابوالفضل محمد بن حسین بیهقی]]، نویسنده و مورخ نامدار ایرانی، در سال ۳۸۵ قمری در حارثآباد بیهق (در نزدیکی سبزوار کنونی) متولد شد. وی در ۲۷ سالگی به خدمت دستگاه غزنویان درآمد و در دیوان رسالت، کنار دست بونصر مشکان، نویسندۀ چیرهدست روزگار خود، به کار پرداخت. بیهقی دوران سلطنت دو تن از بزرگترین امیران غزنوی را درک کرده و بر جریان حوادث تاریخ دربار غزنوی از نزدیک نظارت داشته است. | ||
مهمترین و ماندگارترین اثر بیهقی، تاریخ مسعودی معروف به تاریخ بیهقی است که در قلمرو نثر فارسی در زمرۀ آثار شاخص و طراز اول قرار میگیرد. متأسفانه همۀ این کتاب به دست ما نرسیده و آنچه امروز موجود است، تنها یک پنجم اصل کتاب را تشکیل میدهد. بخش موجود از وقایع بعد از مرگ محمود (۴۲۱ قمری) آغاز شده و تا پایان کار سلطان مسعود غزنوی ادامه یافته است. | مهمترین و ماندگارترین اثر بیهقی، تاریخ مسعودی معروف به تاریخ بیهقی است که در قلمرو نثر فارسی در زمرۀ آثار شاخص و طراز اول قرار میگیرد. متأسفانه همۀ این کتاب به دست ما نرسیده و آنچه امروز موجود است، تنها یک پنجم اصل کتاب را تشکیل میدهد. بخش موجود از وقایع بعد از مرگ محمود (۴۲۱ قمری) آغاز شده و تا پایان کار سلطان مسعود غزنوی ادامه یافته است. | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
ویژگی برجستۀ هنر بیهقی درآمیختن داستان و حکایت با تاریخ است. این داستانها نه برای سرگرمی، بلکه بیشتر برای عبرتگرفتن و توجهدادن خواننده به نتایج و درسهایی است که باید از تاریخ گرفته شود. همۀ حکایتهای بیهقی تاریخی است و تقریباً او هیچگاه تمثیلها و حکایتهای صرف ادبی را در تاریخ وارد نکرده است. بیهقی خود اعتقاد دارد که «تاریخ به چنین حکایتها آراسته گردد» و در دل خواننده اثر کند. | ویژگی برجستۀ هنر بیهقی درآمیختن داستان و حکایت با تاریخ است. این داستانها نه برای سرگرمی، بلکه بیشتر برای عبرتگرفتن و توجهدادن خواننده به نتایج و درسهایی است که باید از تاریخ گرفته شود. همۀ حکایتهای بیهقی تاریخی است و تقریباً او هیچگاه تمثیلها و حکایتهای صرف ادبی را در تاریخ وارد نکرده است. بیهقی خود اعتقاد دارد که «تاریخ به چنین حکایتها آراسته گردد» و در دل خواننده اثر کند. | ||
در این کتاب گزیده، برخی از مشهورترین حکایتهای تاریخ بیهقی فراهم آمده است که از آن جمله میتوان به «درمان خشم»، «بردباری نصر بن احمد»، «قصۀ خشیخانه»، «افشین و بودلف»، «حسنک بر بالای دار»، «سرگذشت سبکتکین»، «یعقوب لیث در نیشابور»، «سیل در غزنین»، «هنر و گهر»، «جشن مهرگان» و «قصۀ امرمنصور نوح سامانی» اشاره کرد. | در این کتاب گزیده، برخی از مشهورترین حکایتهای [[تاریخ بیهقی]] فراهم آمده است که از آن جمله میتوان به «درمان خشم»، «بردباری نصر بن احمد»، «قصۀ خشیخانه»، «افشین و بودلف»، «حسنک بر بالای دار»، «سرگذشت سبکتکین»، «یعقوب لیث در نیشابور»، «سیل در غزنین»، «هنر و گهر»، «جشن مهرگان» و «قصۀ امرمنصور نوح سامانی» اشاره کرد. | ||
زبان تاریخ بیهقی شیوا و شیرین و نزدیک به زبان گفتار است و در آن صداقتی دیده میشود که خواننده را مجذوب میکند. ویژگی عمدۀ نثر وی کوتاهی و پرهیز از به کار بردن مفاهیم و کلمات زائد است، به طوری که گاهی جملات او تنها به صورت فعلهای کوتاه و رسا ارائه شده است. برجستگی دیگر این نثر بهرهگیری از زبان محاوره و نزدیککردن نوشتار به گفتار است. | زبان تاریخ بیهقی شیوا و شیرین و نزدیک به زبان گفتار است و در آن صداقتی دیده میشود که خواننده را مجذوب میکند. ویژگی عمدۀ نثر وی کوتاهی و پرهیز از به کار بردن مفاهیم و کلمات زائد است، به طوری که گاهی جملات او تنها به صورت فعلهای کوتاه و رسا ارائه شده است. برجستگی دیگر این نثر بهرهگیری از زبان محاوره و نزدیککردن نوشتار به گفتار است. | ||
این گزیده به کوشش محمدجعفر | این گزیده به کوشش [[یاحقی، محمدجعفر|محمدجعفر یاحقی]]، با توضیحات روشنگرانه و تحلیلهای دقیق، منبعی ارزشمند برای علاقمندان به تاریخ و ادبیات فارسی محسوب میشود و درک عمیقتری از سبک تاریخنگاری بینظیر [[بیهقی، محمد بن حسین|ابوالفضل بیهقی]] ارائه میدهد.<ref>[https://literaturelib.com/books/1452 ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||