اسلامی ندوشن، محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها

اسلامی ندوشن پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۳۴، چند سال در سمت قاضی دادگستری خدمت کرد.<ref> [https://www.irna.ir/news/85872964 ر.ک: چگونه آثار محمدعلی اسلامی ندوشن را بخوانیم؟، خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا)، ۶ تیر ۱۴۰۴]</ref> پس از ترک خدمت در دادگستری، به تدریس حقوق و ادبیات در دانشگاه‌ها و آموزشگاه‌های عالی از جمله دانشگاه ملی، مدرسه عالی ادبیات، مدرسه عالی بازرگانی و مؤسسه علوم بانکی پرداخت. در سال ۱۳۴۸ به دعوت پروفسور فضل‌الله رضا به همکاری با دانشگاه تهران دعوت شد و به عنوان عضو هیئت علمی دانشکده ادبیات مشغول به کار گردید.<ref> [https://www.cgie.org.ir/fa/news/264766 ر.ک: بر مرز دو فرهنگ درگفت‌وگو با دکتر محمدعلی اسلامی‌ ندوشن - بخش اول،مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، 1400/4/15]</ref> او در دانشکده ادبیات، دروس نقد ادبی، ادبیات تطبیقی، فردوسی و شاهنامه و شاهکارهای ادبیات جهان را تدریس می‌کرد و در دانشکده حقوق نیز تاریخ تمدن و فرهنگ ایران را آموزش می‌داد. این همکاری تا سال ۱۳۵۹ که به انتخاب خود از دانشگاه تهران بازنشسته شد، ادامه داشت. اسلامی ندوشن علاوه بر تدریس، به تألیف و ترجمه آثار متعددی پرداخت که تعداد آنها به بیش از ۷۰ کتاب و صدها مقاله در زمینه‌های ادبی، فرهنگی و اجتماعی می‌رسد. وی پایه‌گذار فصلنامه «هستی» و مؤسس فرهنگ‌سرای فردوسی بود و در معرفی فرهنگ و ادبیات ایران کوشش‌های بسیاری نمود.<ref> [https://www.irna.ir/news/85872964 ر.ک: چگونه آثار محمدعلی اسلامی ندوشن را بخوانیم؟، خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا)، ۶ تیر ۱۴۰۴]</ref> او برخی از آثارش را با امضای مستعار «م. دیده‌ور» منتشر می‌کرد و کتاب «ابر زمانه و ابر زلف» وی در سال ۱۳۴۲ به عنوان کتاب برگزیده سال انجمن کتاب انتخاب شد.