۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بحرالعلوم، سید محمدمهدی بن مرتضی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ']] ،' به ']]،'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - ']] ،' به ']]،') |
||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
پس از آن كه وحيد به علت كهولت درس خود را تعطيل كرد، به توصيۀ استاد به نجف بازگشت و در آنجا حوزۀ درسى تشكيل داد، شاگردان بسيارى تربيت كرد و به عده‌اى از علما اجازۀ روايت داد، كه از آن جمله‌اند: سيّد صدر الدين عاملى، شيخ جعفر نجفى صاحب كشف الغطاء،[[حسینی عاملی، محمدجواد بن محمد| سيد جواد عاملى]] صاحب [[مفتاح الكرامة في شرح قواعد العلامة|مفتاح الكرامة]] ، شيخ ابو على حائرى صاحب منتهى المقال، ملا احمد نراقى، سيد محمد مجاهد. | پس از آن كه وحيد به علت كهولت درس خود را تعطيل كرد، به توصيۀ استاد به نجف بازگشت و در آنجا حوزۀ درسى تشكيل داد، شاگردان بسيارى تربيت كرد و به عده‌اى از علما اجازۀ روايت داد، كه از آن جمله‌اند: سيّد صدر الدين عاملى، شيخ جعفر نجفى صاحب كشف الغطاء،[[حسینی عاملی، محمدجواد بن محمد| سيد جواد عاملى]] صاحب [[مفتاح الكرامة في شرح قواعد العلامة|مفتاح الكرامة]]، شيخ ابو على حائرى صاحب منتهى المقال، ملا احمد نراقى، سيد محمد مجاهد. | ||
سيد ابو القاسم خوانسارى (كه بحر العلوم از او حكمت و كلام مى‌آموخت و او نزد بحر العلوم فقه و اصول مى‌خواند)، شيخ اسد اللّه شوشترى، ميرزا محمد نيشابورى معروف به اخبارى، حجت الاسلام شفتى، شيخ محمد على اعسم، سيد دلدار على هندى (خوانسارى، ج 7، ص 204، امين، ج 10، ص 159 - 160). | سيد ابو القاسم خوانسارى (كه بحر العلوم از او حكمت و كلام مى‌آموخت و او نزد بحر العلوم فقه و اصول مى‌خواند)، شيخ اسد اللّه شوشترى، ميرزا محمد نيشابورى معروف به اخبارى، حجت الاسلام شفتى، شيخ محمد على اعسم، سيد دلدار على هندى (خوانسارى، ج 7، ص 204، امين، ج 10، ص 159 - 160). | ||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
تقواى بحر العلوم، ضمن اجتناب از هر گونه سخت‌گيرى در امور جارى زندگى، و نيز سخاوت و همت بلند او زبانزد همگان بود، چندان كه برخى به گرايش‌هاى عرفانى در وى معتقد شده‌اند. | تقواى بحر العلوم، ضمن اجتناب از هر گونه سخت‌گيرى در امور جارى زندگى، و نيز سخاوت و همت بلند او زبانزد همگان بود، چندان كه برخى به گرايش‌هاى عرفانى در وى معتقد شده‌اند. | ||
به هر حال تأثير اين گرايش را در دست پروردگان و برخى از علماى پس از او نمى‌توان انكار كرد. همۀ معاصران بحر العلوم به مقام علم و تقواى او اذعان كرده‌اند. حتى استاد او، [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]] ، در سال‌هاى پايانى عمر، چون زوال ملكۀ اجتهاد را در خود احتمال مى‌داد، در مسايل فقهى از او نظرخواهى مى‌كرد. (حبيب‌آبادى، ج 2، ص 416). | به هر حال تأثير اين گرايش را در دست پروردگان و برخى از علماى پس از او نمى‌توان انكار كرد. همۀ معاصران بحر العلوم به مقام علم و تقواى او اذعان كرده‌اند. حتى استاد او، [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]]، در سال‌هاى پايانى عمر، چون زوال ملكۀ اجتهاد را در خود احتمال مى‌داد، در مسايل فقهى از او نظرخواهى مى‌كرد. (حبيب‌آبادى، ج 2، ص 416). | ||
خبر تشرف وى به حضور امام دوازدهم عجل اللّه تعالى فرجه به حد تواتر رسيده است و اصل اين تشرف را هيچ يك از دانشمندان معاصر يا متأخر از او، انكار نكرده‌اند. | خبر تشرف وى به حضور امام دوازدهم عجل اللّه تعالى فرجه به حد تواتر رسيده است و اصل اين تشرف را هيچ يك از دانشمندان معاصر يا متأخر از او، انكار نكرده‌اند. | ||
| خط ۱۴۸: | خط ۱۴۸: | ||
- تنقيح المقال في علم الرجال، عبد اللّه مامقانى، نجف 1349 - 1352. | - تنقيح المقال في علم الرجال، عبد اللّه مامقانى، نجف 1349 - 1352. | ||
- [[مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل|مستدرك الوسائل]] ، همان، ج 3، تهران، 1321. | - [[مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل|مستدرك الوسائل]]، همان، ج 3، تهران، 1321. | ||
- ريحانة الأدب، محمد على مدرس تبريزى، تهران، 1369 ش. | - ريحانة الأدب، محمد على مدرس تبريزى، تهران، 1369 ش. | ||