فروغ شهادت: تفاوت میان نسخه‌ها

فروغ شهادت یا اسرار مقتل سیدالشهدا(ع)، تألیف [[علی سعادت پرور]] (1305-1383ش)، به بررسی واقعه عاشورا، با تأکید بر ریشه‌های معنوی و اجتماعی نهضت امام حسین(ع) و مقام شهادت از دیدگاه اسلامی می‌پردازد.

 

 

هدف این کتاب روشنگری ریشه‌های تاریخی و علل اجتماعی نهضت حسینی و ذکر وقایع آن است. نویسنده قصد دارد با بررسی اسرار مقتل سیدالشهدا(ع) زمینه‌ای برای تأمل بیشتر در زندگی معنوی انبیا و اولیا، به‌ویژه حضرت سیدالشهدا(ع) و نهضت عظیم عاشورایی ایشان فراهم کند. <ref>ر. ک:  مقدمه، ص9</ref>.

*ریشه بیانات و توضیحات کتاب، حاصل بهره‌هایی است که نگارنده در طول سی‌سال معاشرت و مصاحبت نزدیک با علامه [[سید محمدحسین طباطبایی]] به دست آورده است <ref>ر.ک:  همان، ص10-11</ref>.

فصل دوم: مقام نورانیت انبیا و اولیا(ع): این بخش به بررسی مقام نورانیت انبیا و اولیا، به‌ویژه سیدالشهدا(ع)، قبل از خلقت مادی می‌پردازد. توضیح داده می‌شود که این مقام نوری، معرفت به حق و اسماء و صفات الهی است و انبیا و اولیا از این مقام برخوردارند <ref>ر.ک: همان، ص26-24</ref>. بحث‌هایی درباره چگونگی پیوند این مقام نورانی با ولایت الهی و تأثیر آن بر سایر موجودات و عالم هستی مطرح می‌شود <ref>ر.ک: همان، ص 27- 29</ref>. .

فصل چهارم: روایات وارده در دوستی سیدالشهدا(ع): این فصل به روایاتی می‌پردازد که در آنها بر دوستی و محبت به امام حسین(ع) تأکید شده است  محبت به اهل‌بیت(ع) به‌عنوان یک امر فطری و الهی معرفی می‌شود که ریشه‌های آن در ذات خلقت انسان قرار دارد. این دوستی، نه‌تنها یک علاقه عادی، بلکه پیوندی عمیق با ذات الهی و مظاهر آن محسوب می‌شود و به سعادت دنیا و آخرت منجر می‌گردد <ref>ر.ک: همان، ص56-52</ref>.

فصل پنجم: تأثر رسول‌الله(ص) و فاطمه زهرا(س) بعد از شنیدن خبر شهادت سیدالشهدا(ع): این فصل به تأثر و اندوه پیامبر اکرم(ص) و حضرت فاطمه زهرا(س) از خبر شهادت امام حسین(ع) می‌پردازد. روایاتی نقل می‌شود که نشان می‌دهد جبرئیل بارها خبر شهادت امام حسین(ع) را به پیامبر(ص) و فاطمه(س) داده است. این اخبار پیشین، باعث حزن و گریه آنها می‌شده و بیانگر عمق مصیبت وارده است. در این بخش همچنین به اهمیت صبر در برابر مصائب و اراده الهی اشاره می‌شود <ref>ر.ک: همان، ص 66-58 </ref>.

فصل ششم: انگیزه قیام و حرکت سیدالشهداء(ع): این فصل به بررسی انگیزه‌های اصلی قیام امام حسین(ع) می‌پردازد. تأکید می‌شود که هدف اصلی ایشان، اصلاح امت، احیای امر به معروف و نهی از منکر، و مقابله با انحرافات دینی و ستم یزید بوده است. همچنین به نقش الهی و تکلیف شرعی آن حضرت در این قیام اشاره می‌شود و توضیح می‌دهد که این حرکت نه تنها یک واقعه سیاسی، بلکه یک جهاد الهی برای حفظ دین بوده است <ref>ر.: همان، ص78-68</ref>.

فصل نهم: علم سیدالشهداء(ع) به همه ابتلاعات واقعه عاشورا و بعد از آن: این فصل به علم غیب امام حسین(ع) نسبت به وقایع کربلا و مصائب پس از آن می‌پردازد. بر اساس آیات و روایات، ائمه معصومین(ع) از آینده و رویدادهای پیش رو آگاه بوده‌اند و امام حسین(ع) نیز از سرنوشت خود و یارانش خبر داشته است. این علم غیب، نه تنها از جانب خداوند به ایشان اعطا شده، بلکه لازمه مقام امامت و ولایت است و نشان‌دهنده عظمت روحی و مقام معنوی ایشان است <ref>ر.: همان، ص 100-90</ref>.

فصل یازدهم: انگیزه قیام حضرت با آنکه می‌دانستند ظاهراً پیروز نخواهند شد:  این فصل به بررسی انگیزه قیام امام حسین(ع) می‌پردازد، باوجودآنکه ایشان از عدم پیروزی ظاهری مطلع بودند. هدف ایشان پیروزی دنیوی نبود، بلکه انجام‌ وظیفه الهی، احیای دین و مبارزه با ظلم و فساد بود. این قیام، امتحانی الهی برای امام و یارانش بود و نشان‌دهنده اوج عبودیت و تسلیم در برابر اراده الهی است <ref>ر.ک: همان، ص 118-112</ref>.

فصل دوازدهم: چرا سیدالشهدا(ع) زنان و کودکان را در این سفر پر حادثه همراه خود بردند؟ این فصل به دلیل همراه بردن زنان و کودکان در سفر کربلا می‌پردازد. هدف از این اقدام، اتمام حجت با دشمنان، افشای جنایات بنی‌امیه، و رساندن پیام عاشورا به نسل‌های آینده از طریق شاهدان زنده بود. حضور این افراد به حفظ و نشر اهداف قیام و جاودانگی پیام آن کمک شایانی کرد <ref>ر.ک: همان، 121-120 </ref>.

فصل سیزدهم: سخنان سیدالشهدا(ع) در طول حرکتش: این فصل به‌تفصیل سخنان و خطبه‌های امام حسین(ع) از آغاز حرکت از مدینه تا واقعه کربلا می‌پردازد. این سخنان، تبیین‌کننده اهداف قیام، دعوت به توحید و اطاعت از خدا، و هشدار به ستمگران است. امام(ع) در این خطبه‌ها، عزم راسخ خود برای شهادت و تسلیم در برابر قضای الهی را بیان می‌کند و به یاران خود نیز روحیه استقامت و پایداری می‌بخشد <ref>ر.ک: همان، ص 190-124</ref>.

فصل چهاردهم: فضیلت اصحاب و اولاد آن حضرت و سایر بنی‌هاشم در پیشگاه حضرتش: این فصل به فضیلت‌ها و جایگاه والای یاران امام حسین(ع)، فرزندان و سایر بنی‌هاشم در نزد ایشان و خداوند می‌پردازد. روایاتی نقل می‌شود که نشان‌دهنده مقام عظیم شهادت، ایثار و فداکاری این افراد در راه خداست. این فصل به نقش محوری آنها در یاری امام(ع) و تحمل مصائب اشاره دارد و تأکید می‌کند که آنها از برگزیدگان الهی هستند <ref>ر.ک: همان، ص196-192</ref>.

فصل پانزدهم: سخنان سیدالشهداء(ع) درباره صحابه و بنی هاشم و اولاد خود و کلمات آنان در پیشگاه حضرتش: این فصل به سخنان امام حسین(ع) در مورد اصحاب و بنی هاشم و فرزندانش، و همچنین کلمات آنها در حضور ایشان می‌پردازد. سخنان امام(ع) در وصف یاران، از جمله «أَلَا إِنِّي لَا أَعْلَمُ أَصْحَابًا أَوْفَى وَلَا خَيْرًا مِنْ أَصْحَابی» (من یارانی باوفاتر و بهتر از یاران خود نمی‌شناسم)، نشان از عظمت و وفاداری آنها دارد. این بخش به گفتگوهای امام با افراد مختلف و اهمیت این تعاملات در مسیر نهضت عاشورا می‌پردازد <ref>ر.: همان، ص 224-198 </ref>.

در دیگر فصول کتاب، آثار نهضت عاشورا، سخنان اهل‌بیت(ع) پس از اسارت، اهمیت و فضیلت گریه بر سیدالشهدا(ع)، فضیلت زیارت سیدالشهدا(ع)، نتایج دنیوی زیارت سیدالشهدا(ع)، نتایج معنوی زیارت سیدالشهدا(ع) و موضوعات دیگری موردبحث قرار گرفته است.