نگاهی معرفت شناختی به وحی، الهام، تجربه دینی و عرفانی و فطرت: تفاوت میان نسخه‌ها

فصل دوم: وحی و الهام در عرفان؛ کاربرد، چیستی و تمایز، این بخش به بررسی وحی و الهام از منظر عرفان اسلامی می‌پردازد. تمرکز اصلی بر تبیین تمایز میان وحی و الهام با کشف و مکاشفه عرفانی است. نویسنده بیان می‌دارد که وحی برتر از الهام و الهام برتر از مکاشفه است، و ولایت مقامی است که به لحاظ رتبه از الهام برتر و به نبوت نزدیک‌تر است. در این فصل همچنین جایگاه و رتبه ولایت ائمه معصومین(ع) بالاتر از سایر اولیای الهی دانسته شده است، زیرا ولایت آنها فراتر از ولایت مقید و محدود است. نهایتاً، تفاوت وحی و الهام با مکاشفه از منظر عصمت و خطاناپذیری موردتأکید قرار می‌گیرد<ref>همان، ص116-76</ref>.

فصل چهارم: تجربه عرفانی؛ منبع معرفت دینی، در این بخش، تجربه عرفانی به‌عنوان یکی از منابع معرفت دینی بررسی می‌شود. ابتدا حقیقت و اقسام تجربه‌های عرفانی (از جمله کشف صوری(مثالی) و کشف معنوی) توضیح داده می‌شود. سپس، مراتب کشف معنوی (مانند حدس، نور قدسی، مقام قلب) شرح داده می‌شوند که بالاترین مرتبه آن «سر اخفی» است. در نهایت، مهم‌ترین بحث این فصل به معیار اعتبار تجربیات عرفانی می‌پردازد؛ تأکید می‌شود که مکاشفات برای جلوگیری از خطا و انحراف باید توسط وحی و عصمت امام معصوم(ع) تأیید شوند<ref>همان، ص227- 186</ref>.