۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
سنت عزاداری و منقبت‌خوانی در تاریخ شیعه امامیه: تفاوت میان نسخه‌ها
سنت عزاداری و منقبت‌خوانی در تاریخ شیعه امامیه (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۶ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۶:۲۹
، ۱۶ نوامبر ۲۰۱۶جایگزینی متن - ']] ،' به ']]،'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - ']] ،' به ']]،') |
||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
#«سنت عزادارى حسينى و منقبت‌خوانى در ميان مسلمانان»، عنوان بخش دوم كتاب است. نويسنده در مقدمه، به ريشه‌هاى اين سنت از عصر ظهور و زمان نبى مكرم اسلام(ص) اشاره مى‌كند. در ادامه، روايت ام‌سلمه را در پيشگويى پيامبر(ص) در باره امام حسين(ع) و گريه پيامبر براى شهادت آن حضرت كه در منابع مختلف شيعه و سنى نقل شده، مورد استناد قرار مى‌دهد <ref>متن كتاب، ص 73</ref>. | #«سنت عزادارى حسينى و منقبت‌خوانى در ميان مسلمانان»، عنوان بخش دوم كتاب است. نويسنده در مقدمه، به ريشه‌هاى اين سنت از عصر ظهور و زمان نبى مكرم اسلام(ص) اشاره مى‌كند. در ادامه، روايت ام‌سلمه را در پيشگويى پيامبر(ص) در باره امام حسين(ع) و گريه پيامبر براى شهادت آن حضرت كه در منابع مختلف شيعه و سنى نقل شده، مورد استناد قرار مى‌دهد <ref>متن كتاب، ص 73</ref>. | ||
وى سپس به نقد اختصاص عزادارى اهل بيت(ع) به شيعيان پرداخته و چنين مى‌نويسد: «از همان آغاز سنت منقبت‌خوانى و عزادارى اهل بيت(ع)، به‌ويژه سيدالشهداء(ع)، اين موضوع به‌گونه يك شعار مشترك و سنت فراگير ظاهر گرديد و هرگز اختصاص به شيعيان نداشت. چنان‌كه در جاى‌جاى همين نوشتار مطالعه خواهيد نمود، شاعران عاشورايى كه در مورد حادثه كربلا سوگ‌سروده‌اى ارائه داده‌اند به يك فرقه خاص اختصاص ندارند و...» <ref>همان، ص 76</ref>. مؤلف سپس با ذكر اخبار مختلف از [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]] ، ابى‌مخنف و...، به تأييد اين ديدگاه مى‌پردازد <ref>همان، ص 76 - 80</ref>. | وى سپس به نقد اختصاص عزادارى اهل بيت(ع) به شيعيان پرداخته و چنين مى‌نويسد: «از همان آغاز سنت منقبت‌خوانى و عزادارى اهل بيت(ع)، به‌ويژه سيدالشهداء(ع)، اين موضوع به‌گونه يك شعار مشترك و سنت فراگير ظاهر گرديد و هرگز اختصاص به شيعيان نداشت. چنان‌كه در جاى‌جاى همين نوشتار مطالعه خواهيد نمود، شاعران عاشورايى كه در مورد حادثه كربلا سوگ‌سروده‌اى ارائه داده‌اند به يك فرقه خاص اختصاص ندارند و...» <ref>همان، ص 76</ref>. مؤلف سپس با ذكر اخبار مختلف از [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]]، ابى‌مخنف و...، به تأييد اين ديدگاه مى‌پردازد <ref>همان، ص 76 - 80</ref>. | ||
شيوه معصومان(ع) در برگزارى عزادارى حسينى از جمله موضوعات مهم كتاب است كه مى‌تواند براى يك عزادار واقعى الگو و رهنما باشد. به گفته نويسنده، اهل بيت پيامبر(ص) و به‌ويژه امامان معصوم(ع) از دو طريق به گراميداشت حادثه عاشورا و نشر پيام آن مى‌پرداختند: نخست آنكه به مناسبت‌هاى مختلف و به شيوه‌هاى متفاوت به تشويق عزادارى و ترويج ذكر مصيبت امام حسين(ع) و يارانش پرداختند، اجر و ثواب عزادارى براى امام حسين(ع) و پاداش گريه و حزن بر آن حضرت و يارانش را مرتب گوشزد مى‌نمودند؛ دوم آنكه آنان خود به عزادارى حسينى اقدام نموده، در عمل اهميت اين موضوع و ارزشمندى آن را به مسلمانان نشان مى‌دادند <ref>همان، ص 82</ref>. | شيوه معصومان(ع) در برگزارى عزادارى حسينى از جمله موضوعات مهم كتاب است كه مى‌تواند براى يك عزادار واقعى الگو و رهنما باشد. به گفته نويسنده، اهل بيت پيامبر(ص) و به‌ويژه امامان معصوم(ع) از دو طريق به گراميداشت حادثه عاشورا و نشر پيام آن مى‌پرداختند: نخست آنكه به مناسبت‌هاى مختلف و به شيوه‌هاى متفاوت به تشويق عزادارى و ترويج ذكر مصيبت امام حسين(ع) و يارانش پرداختند، اجر و ثواب عزادارى براى امام حسين(ع) و پاداش گريه و حزن بر آن حضرت و يارانش را مرتب گوشزد مى‌نمودند؛ دوم آنكه آنان خود به عزادارى حسينى اقدام نموده، در عمل اهميت اين موضوع و ارزشمندى آن را به مسلمانان نشان مى‌دادند <ref>همان، ص 82</ref>. | ||