۱٬۸۴۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
نویسنده در پيشگفتار ضمن اشاره به مباحث مطرح شده در كتاب افزوده است: «سعى شده مسائلى مورد بحث قرار گيرد كه بيشتر در جامعه انسانى كنونى، مورد نياز بوده، از اهميت ويژهاى در تأمين سعادت زندگى مادى و معنوى انسانها برخوردار باشند. ضمناً موضوعات بحث شده در اين كتاب، در كتابهاى مؤلف پيرامون مسائل اخلاقى: «بررسى نظام اخلاق اسلام» و «نظام اخلاقى اسلام» كه قبلاً منتشر گرديده، بحث و تحقيق نشده و براى اولين بار مطرح شده است»<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/17175/2/2 همان، ص2]</ref> | نویسنده در پيشگفتار ضمن اشاره به مباحث مطرح شده در كتاب افزوده است: «سعى شده مسائلى مورد بحث قرار گيرد كه بيشتر در جامعه انسانى كنونى، مورد نياز بوده، از اهميت ويژهاى در تأمين سعادت زندگى مادى و معنوى انسانها برخوردار باشند. ضمناً موضوعات بحث شده در اين كتاب، در كتابهاى مؤلف پيرامون مسائل اخلاقى: «بررسى نظام اخلاق اسلام» و «نظام اخلاقى اسلام» كه قبلاً منتشر گرديده، بحث و تحقيق نشده و براى اولين بار مطرح شده است»<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/17175/2/2 همان، ص2]</ref> | ||
در فصل اول كتاب در دو | در فصل اول كتاب در دو بخش، به برخى از فضائل يا ارزشهاى انسانى، پرداخته شده است: | ||
در اولين بخش، از مروّت و جوانمردى به عنوان يك كمال نفسانى، ياد شده است. مروّت به معناى مردانگى و جوانمردى، بزرگوارى و فتوّت بوده و از ديدگاههاى مختلف، معناى مختلفى از آن اراده مىشود. در اين زمينه، ابتدا ديدگاه دهخدا، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]]، حافظ شيرازى و فقها بيان شده و سپس، اين صفت از ديدگاه پيشوايان اسلام نيز مورد مداقّه و بررسى قرار گرفته است؛ به عنوان مثال، [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، در پاسخ به اين سؤال كه مروت چيست و به چه معناست، مىفرمايد: «حالت عفاف نفس و اصلاح مال» يعنى نفس انسان داراى عفت و پاکى بوده و مال را در جاى مناسب و حال خودش، مصرف كند. از ديدگاه پيامبر(ص) و قرآن نيز ريشه اصلى مروت، همان دورى از گناه و زشتى و پستى و متصف بودن به صفات نيك الهى و معنوى مىباشد<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/17175/2/4 ر.ک: متن كتاب، ص4-11]</ref> | در اولين بخش، از مروّت و جوانمردى به عنوان يك كمال نفسانى، ياد شده است. مروّت به معناى مردانگى و جوانمردى، بزرگوارى و فتوّت بوده و از ديدگاههاى مختلف، معناى مختلفى از آن اراده مىشود. در اين زمينه، ابتدا ديدگاه دهخدا، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]]، حافظ شيرازى و فقها بيان شده و سپس، اين صفت از ديدگاه پيشوايان اسلام نيز مورد مداقّه و بررسى قرار گرفته است؛ به عنوان مثال، [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، در پاسخ به اين سؤال كه مروت چيست و به چه معناست، مىفرمايد: «حالت عفاف نفس و اصلاح مال» يعنى نفس انسان داراى عفت و پاکى بوده و مال را در جاى مناسب و حال خودش، مصرف كند. از ديدگاه پيامبر(ص) و قرآن نيز ريشه اصلى مروت، همان دورى از گناه و زشتى و پستى و متصف بودن به صفات نيك الهى و معنوى مىباشد<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/17175/2/4 ر.ک: متن كتاب، ص4-11]</ref> | ||